ره افسانهزدند؛ تبارشناسی آثار خلقیاتنویسان ایرانی در پنجاه سال اخیر: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =HM | | کد کنگره =HM ۷۲۸/الف۷ر۹ | ||
| موضوع =روشنفکران - | | موضوع =روشنفکران -- ايران -- ديدگاه درباره ويژگيهاي ملي ايراني,ويژگيهاي ملي ايراني -- جنبههاي جامعهشناختي,تمدن جديد | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات | | ناشر =پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:علوم اجتماعی]] | |||
[[رده:جامعه شناسی (عمومی)]] | |||
[[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۲۱
| ره افسانهزدند؛ تبارشناسی آثار خلقیاتنویسان ایرانی در پنجاه سال اخیر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امیر، آرمین (نویسنده) |
| ناشر | پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| چاپ | چاپ اول |
| شابک | 3ـ026ـ452ـ600ـ978 |
| موضوع | روشنفکران -- ايران -- ديدگاه درباره ويژگيهاي ملي ايراني,ويژگيهاي ملي ايراني -- جنبههاي جامعهشناختي,تمدن جديد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | HM ۷۲۸/الف۷ر۹ |
ره افسانهزدند؛ تبارشناسی آثار خلقیاتنویسان ایرانی در پنجاه سال اخیر تألیف آرمین امیر؛ این کتاب با بهرهگیری از چارچوب مفهومی ادوارد سعید در شرقشناسی، به بررسی و تبارشناسی مهمترین متون منتشرشده درباره منش و خلقیات ایرانیان در نیم قرن اخیر میپردازد.
ساختار
این کتاب در 10 فصل اصلی به بررسی آثار مهمترین نویسندگان حوزه خلقیاتنویسی در ایران معاصر میپردازد. ساختار کتاب با مقدمهای نظری آغاز شده و سپس به تحلیل آثار هر یک از این نویسندگان اختصاص یافته است.
گزارش کتاب
کتاب «ره افسانهزدند» به بررسی انتقادی گفتمان خلقیاتنویسی در ایران معاصر میپردازد. نویسنده با الهام از روش ادوارد سعید در کتاب شرقشناسی، نشان میدهد چگونه این گفتمان تحت تأثیر کلیشههای تاریخی و نگاه غربمحور شکل گرفته است.
آرمین امیر نقطه عطف این گفتمان را به دو اثر مهم در دهه 1340 نسبت میدهد: کتاب «خلقیات ما ایرانیان» محمدعلی جمالزاده و «سازگاری ایرانی» مهدی بازرگان. این آثار با نسبت دادن صفات خاص به ایرانیان و ارتباط دادن آنها با توسعهنیافتگی کشور، الگویی را پایه گذاشتند که نویسندگان بعدی از آن تبعیت کردند.
کتاب به تحلیل آثار مهمترین نمایندگان این گفتمان در پنج دهه اخیر میپردازد و نشان میدهد چگونه این آثار بدون توجه کافی به مبانی روششناختی، به بازتولید کلیشههای پیشین پرداختهاند. نویسنده با بررسی آثاری از شریعتی، آل احمد، نراقی، سریعالقلم و دیگران، الگوهای تکرارشونده در این گفتمان را شناسایی میکند.
این پژوهش نشان میدهد که اقبال عمومی به اینگونه آثار، بیش از آنکه ناشی از اعتبار علمی آنها باشد، بیانگر دغدغه عمیق ایرانیان برای فهم هویت و ویژگیهای خود در مواجهه با مدرنیته است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات