الجزء الثاني من حديث يحيی بن معين (الفوائد): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱۰: خط ۱۰:
    |زبان
    |زبان
    | زبان = عربی
    | زبان = عربی
    | کد کنگره =  3ی2الف 1175 BP  
    | کد کنگره =  BP ۱۲۱/ی۳،ج۴
    | موضوع =احادیث اهل سنت - قرن 2ق.
    | موضوع =احادیث اهل سنت - قرن 2ق.
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۵۰: خط ۵۰:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
     
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:حدیث]]
    [[رده:متون احادیث]]
    [[رده:احادیث اهل سنت]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1404]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1404 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1404 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1404 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1404 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ ‏۱۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۳۵

    حدیث یحیی بن معین (الفوائد)(الجزء الثاني من)
    الجزء الثاني من حديث يحيی بن معين (الفوائد)
    پدیدآورانیحیی بن معین (نويسنده)

    مروزی، احمد بن علی (نویسنده)

    سبیت، خالد بن عبدالله ( محقق)
    عنوان‌های دیگرالفوائد ** دراسه و تحقیق
    ناشرشرکة الریاض للنشر و التوزیع ** مکتبة الرشد
    مکان نشرعربستان - ریاض
    سال نشر1419ق - 1998م
    چاپ1
    موضوعاحادیث اهل سنت - قرن 2ق.
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    BP ۱۲۱/ی۳،ج۴
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الجزء الثاني من حديث يحيی بن معين (الفوائد)، از جمله کتب فواید است که مشتمل بر جزء دوم از حدیث ابوزکریا یحیی بن معین بن عون بن زیاد مری (158-233ق)، به روایت ابوبکر احمد مروزی (حدود 202- 292ق) از وی می‌باشد.

    کتاب، توسط خالد بن عبدالله سبیت تحقیق شده است.

    در میان مصادر و منابع مختلف، پیرامون تسمیه کتاب، اختلافاتی وجود داشته و هریک تحت عناوین مختلفی از آن یاد کرده‌اند؛ عناوینی همچون:

    1. «مسند يحيی بن معين»؛
    2. «حديث يحيی بن معين»؛
    3. «فوائد يحيی بن معين»[۱].

    کتاب‌های فوائد، نه مانند کتب سنن بر اساس موضوعات مرتب شده‌اند و نه مانند کتاب‌های مسانید، بر اساس مسانید صحابه؛ بنابراین جای تعجب نیست که می‌بینیم مؤلف در کتاب حاضر، روشی را در تنظیم روایات و متون کتاب اتخاذ نکرده، بلکه روایات را بدون ترتیب یا تبویب خاصی، پشت سر هم ارائه نموده است. بااین‌حال رویکرد وی در گزینش نصوص و متون کتاب، بر این اساس است که روایات مرفوع، موقوف و مقطوع را در آن گنجانده و خود را مقید به هیچ‌یک از آنها نکرده است. سپس در ایراد و مطرح نمودن روایات، بین آنها اختلاط نموده و روایات مقطوع و موقوف را در ضمن روایات مرفوع، ذکر کرده است. نکته قابل توجه پیرامون کتاب این است که ابن معین با وجود تبحر و پیشوا بودنش در امر تشخیص روایات، در این زمینه درباره احادیث، چه از لحاظ صحیح بودن و چه از لحاظ ضعف آنها، سخنی نگفته و جایگاه فایده را در اسناد و متن، بیان نکرده است[۲].

    ابن معین روایات ذکرشده در کتاب حاضر را از پنجاه‌وهفت شیخ آورده که نام تمامی آنها در فهرست شیوخ مؤلف در انتهای کتاب ذکر شده است. از برخی از این شیوخ، روایات بیشتری نقل شده است؛ مانند حفص بن غیاث، عبدالرزاق، وکیع بن جراح و... و از برخی دیگر کمتر؛ به‌گونه‌ای که از برخی شیوخ، تنها یک روایت نقل شده است؛ مانند ولید بن مسلم، عبدالله بن صالح کاتب اللیث، عبدالصمد بن عبدالوارث و...[۳]. برای ذکر روایت از تمامی این شیوخ، از عبارت «حدثنا» استفاده شده است[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص35-38
    2. ر.ک: همان، ص68
    3. ر.ک: همان، ص68
    4. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    مقدمه محقق.


    وابسته‌ها