اینجا کسی است پنهان مانند قند در نی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NURاینجا کسی است پنهان مانند قند در نیJ1.jpg | ||
| عنوان =اینجا کسی است پنهان مانند قند در نی؛ تأثیر مثنوی مولانا بر منظومههای عرفانی پس از خود | | عنوان =اینجا کسی است پنهان مانند قند در نی؛ تأثیر مثنوی مولانا بر منظومههای عرفانی پس از خود | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''فصل چهارم''' به بررسی عامل تداعی در این آثار اختصاص دارد و شیوههای مختلف ایجاد ارتباط بین داستانها (از طریق تشابه، تضاد و تجاور) را بررسی کرده است. | '''فصل چهارم''' به بررسی عامل تداعی در این آثار اختصاص دارد و شیوههای مختلف ایجاد ارتباط بین داستانها (از طریق تشابه، تضاد و تجاور) را بررسی کرده است. | ||
این کتاب نشان میدهد که چگونه مثنوی مولوی به عنوان الگویی بیبدیل در ادبیات عرفانی فارسی، بر شاعران پس از خود تأثیر گذاشته و هر یک از این شاعران تا چه حد در تقلید از این اثر موفق بودهاند.<ref>ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات</ref> | این کتاب نشان میدهد که چگونه مثنوی مولوی به عنوان الگویی بیبدیل در ادبیات عرفانی فارسی، بر شاعران پس از خود تأثیر گذاشته و هر یک از این شاعران تا چه حد در تقلید از این اثر موفق بودهاند.<ref>[https://literaturelib.com/books/3097 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
نسخهٔ ۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۱۵
| اینجا کسی است پنهان مانند قند در نی؛ تأثیر مثنوی مولانا بر منظومههای عرفانی پس از خود | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | یوسفی نکو، عبدالمجید (نویسنده) |
| ناشر | خاموش |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| چاپ | اول |
| شابک | 9786003082303 |
| موضوع | مولوی، جلالالدین محمد - نقد و تفسیر، منظومههای عرفانی فارسی - تاریخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR 5307/ی9الف8 |
اینجا کسی است پنهان مانند قند در نی؛ تأثیر مثنوی مولانا بر منظومههای عرفانی پس از خود (ربابنامه، دفتر هفتم مثنوی، اسرارالشهود و طاقدیس) تألیف عبدالمجید یوسفی نکو؛ این کتاب به بررسی تأثیر مثنوی مولوی بر چهار منظومۀ عرفانی پس از خود شامل ربابنامه، دفتر هفتم مثنوی، اسرارالشهود و طاقدیس میپردازد.
ساختار
این کتاب در چهار فصل اصلی تدوین شده است.
گزارش کتاب
این اثر پژوهشی به بررسی تأثیر مثنوی مولوی بر چهار منظومۀ عرفانی مهم در ادبیات فارسی میپردازد. نویسنده با انتخاب آثاری از قرن هفتم تا سیزدهم هجری (از سلطان ولد تا ملا احمد نراقی)، سیر تأثیرپذیری از مثنوی را در طول هفت قرن تحلیل کرده است.
فصل اول به بررسی تأثیرات آیات قرآن در مثنوی و چگونگی استفاده این شاعران از شیوۀ مولوی میپردازد. این فصل شامل دو بخش است: بخش اول به آیات مشترک و تفاوتهای تفسیری آنها اختصاص دارد و بخش دوم کاربرد هنری آیات را در این آثار تحلیل میکند.
فصل دوم به تحلیل داستانپردازی در این آثار میپردازد. نویسنده داستانهای مشترک و غیرمشترک با مثنوی را بررسی کرده و عناصر داستانی مانند پیرنگ، شخصیتپردازی و گفتگو را در آنها تحلیل نموده است.
فصل سوم از منظر روایتشناسی به بررسی این آثار پرداخته و سه عنصر اصلی روایت (راوی، روایتشنو و کانونیشدگی) را در آنها تحلیل کرده است.
فصل چهارم به بررسی عامل تداعی در این آثار اختصاص دارد و شیوههای مختلف ایجاد ارتباط بین داستانها (از طریق تشابه، تضاد و تجاور) را بررسی کرده است.
این کتاب نشان میدهد که چگونه مثنوی مولوی به عنوان الگویی بیبدیل در ادبیات عرفانی فارسی، بر شاعران پس از خود تأثیر گذاشته و هر یک از این شاعران تا چه حد در تقلید از این اثر موفق بودهاند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات