فرهنگ اصطلاحات بدیعی و ادبی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR ۳۳۶۳/الف۶الف3 | ||
| موضوع = | | موضوع = بدیع - اصطلاحها و تعبیرها,ادبیات - اصطلاحها و تعبیرها | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =خاموش | | ناشر =خاموش | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۵۶
| فرهنگ اصطلاحات بدیعی و ادبی | |
|---|---|
| پدیدآوران | احمدنژاد، کامل (نویسنده) کمالیاصل، شیوا (نویسنده) |
| ناشر | خاموش |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| شابک | 978-600-8330-11-0 |
| موضوع | بدیع - اصطلاحها و تعبیرها,ادبیات - اصطلاحها و تعبیرها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۳۳۶۳/الف۶الف3 |
فرهنگ اصطلاحات بدیعی و ادبی تألیف کامل احمدنژاد و شیوا کمالیاصل؛ این فرهنگ اصطلاحات بدیعی، با تعاریف روشن و مثالهای گویا از متون کهن و معاصر، راهنمای جامعی برای درک صنایع ادبی فارسی است. با تأکید بر کاربرد متعادل این صنایع (با اشاره به نمونههایی مانند حافظ) و هشدار درباره افراط در استفاده از آنها، منبعی کاربردی برای دانشجویان و علاقهمندان به زیباییشناسی شعر فارسی ارائه میدهد.
ساختار
کتاب به صورت الفبایی تنظیم شده و هر اصطلاح با تعریف و مثالهای روشن توضیح داده شده است.
گزارش کتاب
این فرهنگ با هدف ارائه مجموعهای جامع از اصطلاحات بدیعی و ادبی تألیف شده است تا نیاز دانشجویان و پژوهشگران ادبیات فارسی را در سطوح مختلف تحصیلی برطرف سازد. مؤلفان با آگاهی از اهمیت صنایع بدیعی در زیباییشناسی شعر فارسی و نیز دشواریهای یادگیری این اصطلاحات، کوشیدهاند تعاریف روشن و نمونههای گویایی از متون کهن و معاصر فارسی ارائه دهند.
کتاب با نگاهی تاریخی به تحول صنایع بدیعی در ادب فارسی میپردازد و نشان میدهد چگونه استفاده متعادل از این صنایع میتواند به غنای اثر ادبی بیفزاید، در حالی که افراط در به کارگیری آنها ممکن است به تکلف و تصنع بیانجامد. مؤلفان با اشاره به شاعرانی مانند حافظ که به ظرافت از صنایع بدیعی بهره بردهاند، در مقابل از شاعرانی نام میبرند که زیادهروی در استفاده از این صنایع، شعرشان را به نمایشگاهی از هنرنماییهای لفظی تبدیل کرده است.
این فرهنگ نه تنها برای دانشجویان رشته ادبیات، بلکه برای همه علاقهمندان به درک بهتر زیباییهای شعر فارسی مفید است. رویکرد آموزشی کتاب و ارائه مثالهای متعدد از متون ادبی مختلف، به درک بهتر و ماندگاری بیشتر این اصطلاحات در ذهن خواننده کمک میکند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات