۱۴۵٬۹۸۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه اش ' به 'هاش ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مناوی، محمد عبدالرؤوف بن علی' به 'مناوی، محمد عبدالرؤوف بن تاج العارفين') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
عنوان فرعی:: الطبقات الصغري | عنوان فرعی:: الطبقات الصغري | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[مناوی، محمد | [[مناوی، محمد عبدالرؤوف بن تاج العارفين]] (نویسنده) | ||
[[جادر، محمد اديب]] (محقق) | [[جادر، محمد اديب]] (محقق) | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|طبقات الصوفية ( | {{کاربردهای دیگر|طبقات الصوفية (ابهامزدایی)}} | ||
'''طبقات الصوفیة'''، تألیف [[مناوی، محمد | '''طبقات الصوفیة'''، تألیف [[مناوی، محمد عبدالرؤوف بن تاج العارفين|زینالدین محمد عبدالرئوف مناوی]] (1021-952ق)، مجموعهای پنج جلدی است که در جلد اول تا سوم «[[الطبقات الكبری (دار الكتب العلمية)|الطبقات الکبری]]»، با نام «الکواکب الدریة فی تراجم السادة الصوفیة» و در جلد چهارم «الطبقات الصغری»، با نام «إرغام أولیاء الشیطان بذکر مناقب أولیاء الرحمن» ذکر شده است. کتاب توسط محمد ادیب الجادر تحقیق و تصحیح شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
نویسنده، مقدمه را با این عبارت آغاز کرده که کرامت، «ظهور امر خارق عادت به دست ولی خدا، مقرون به طاعت و عرفان، بدون ادعای نبوت است. کرامت برای دلالت بر صدق و فضل یا قوت یقین صاحبش یا مانند آن است». وی کرامت را امری جایز دانسته که به حسب نصوص قرآنی و روایات نبوی واقع شده است. پس از آن هفت دلیل معتزله بر انکار کرامات اولیای الهی را ذکر کرده و یک به یک پاسخ داده است. نویسنده، معتقد است که کرامات، انواع فراوانی دارد و به بیست نوع از آنها اشاره کرده که زنده کردن مردگان، شکافتن و خشک شدن دریا و اخبار از غیب از آن جمله است. پس از آن دلائلی بر کرامت اولیا ذکر و سپس در خاتمه بر این نکته تأکید کرده که برخلاف عقائد برخی کرامیه، ولی خدا به درجه نبی نخواهد رسید و با رسیدن به کمال ولایت - برخلاف آنچه اهل الحاد و اتحاد ادعا کردهاند - تکالیف از او ساقط نمیشود<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص20-5</ref> | نویسنده، مقدمه را با این عبارت آغاز کرده که کرامت، «ظهور امر خارق عادت به دست ولی خدا، مقرون به طاعت و عرفان، بدون ادعای نبوت است. کرامت برای دلالت بر صدق و فضل یا قوت یقین صاحبش یا مانند آن است». وی کرامت را امری جایز دانسته که به حسب نصوص قرآنی و روایات نبوی واقع شده است. پس از آن هفت دلیل معتزله بر انکار کرامات اولیای الهی را ذکر کرده و یک به یک پاسخ داده است. نویسنده، معتقد است که کرامات، انواع فراوانی دارد و به بیست نوع از آنها اشاره کرده که زنده کردن مردگان، شکافتن و خشک شدن دریا و اخبار از غیب از آن جمله است. پس از آن دلائلی بر کرامت اولیا ذکر و سپس در خاتمه بر این نکته تأکید کرده که برخلاف عقائد برخی کرامیه، ولی خدا به درجه نبی نخواهد رسید و با رسیدن به کمال ولایت - برخلاف آنچه اهل الحاد و اتحاد ادعا کردهاند - تکالیف از او ساقط نمیشود<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص20-5</ref> | ||
اولین باب کتاب با ذکر سیره رسولالله(ص) از ولادت تا وفات ایشان آغاز شده است. ذکر نسب آن حضرت تا معدّ بن عدنان و | اولین باب کتاب با ذکر سیره رسولالله(ص) از ولادت تا وفات ایشان آغاز شده است. ذکر نسب آن حضرت تا معدّ بن عدنان و خلاصهای از شرح حال و حوادث حیات آن حضرت در این باب ذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص28-22</ref>پس از آن تا باب هشتم کتاب، صفات ظاهری و باطنی، معجزات، خصائص، سخنان، ادعیه و وفات آن حضرت بیان شده است<ref>ر.ک: همان، ص69-29</ref> | ||
پس از آن در ضمن یازده طبقه به ترتیب حروف الفبا طبقات صوفیه و سخنان آنها از قرن اول تا یازدهم ذکر شده است. در اولین طبقه ابتدا شرح حال خلفای راشدین مورد بررسی قرار گرفته است. [[امام على(ع)]] به عنوان چهارمین خلیفه با اوصافی چون «باب مدینه علم و مواهب، ولی متقین، امام عادلین، پیشگام در اجابت و ایمان و...» یاد شده و سپس روایات پیامبر مکرم اسلام(ص) درباره آن حضرت، از جمله «علی از من است و من از علی هستم» و یا «کسی که من مولای او هستم علی مولا و سرپرست اوست؛ خداوندا دوست او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار» ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص98</ref>ابوذر غفاری، بلال حبشی، تمیم داری، جعفر بن ابیطالب و سلمان فارسی و نیز امام حسن و امام حسین(ع) از جمله اعلامی هستند که شرح حال و کرامات و کلمات آنها در اولین طبقه ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص153-119</ref> | پس از آن در ضمن یازده طبقه به ترتیب حروف الفبا طبقات صوفیه و سخنان آنها از قرن اول تا یازدهم ذکر شده است. در اولین طبقه ابتدا شرح حال خلفای راشدین مورد بررسی قرار گرفته است. [[امام على(ع)]] به عنوان چهارمین خلیفه با اوصافی چون «باب مدینه علم و مواهب، ولی متقین، امام عادلین، پیشگام در اجابت و ایمان و...» یاد شده و سپس روایات پیامبر مکرم اسلام(ص) درباره آن حضرت، از جمله «علی از من است و من از علی هستم» و یا «کسی که من مولای او هستم علی مولا و سرپرست اوست؛ خداوندا دوست او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار» ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص98</ref>ابوذر غفاری، بلال حبشی، تمیم داری، جعفر بن ابیطالب و سلمان فارسی و نیز امام حسن و امام حسین(ع) از جمله اعلامی هستند که شرح حال و کرامات و کلمات آنها در اولین طبقه ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص153-119</ref> | ||