زندگی خواجوی کرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURزندگی خواجوی کرمانیJ1.jpg | عنوان =زندگی خواجوی کرمانی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = بصیری، محمدصادق (نویسنده) غفاری، نازنین (نویسنده) [[]] (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =خام...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
     
    (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۷: خط ۷:
    [[بصیری، محمدصادق]] (نویسنده)
    [[بصیری، محمدصادق]] (نویسنده)
    [[غفاری،  نازنین]] (نویسنده)
    [[غفاری،  نازنین]] (نویسنده)
    [[]] (مترجم)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =
    | زبان =
    | کد کنگره =
    | کد کنگره =‏DSR ۲۱۱۵/ر۵۶ب۶ ۱۳۹۸
    | موضوع =
    | موضوع =خواجوی کرما‌نی‌، محمود بن‌ علی‌، ۶۸۹-۷۵۳ق‌.,مشا‌هیر - ایران‌ - کرما‌ن‌ (استا‌ن‌)
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =خاموش  
    | ناشر =خاموش  
    خط ۲۷: خط ۲۶:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''زندگی خواجوی کرمانی''' تألیف محمدصادق بصیری، نازنین غفاری، شناخت عموم فارسی‌زبانان از خواجوی کرمانی فراتر از چند جمله نیست. روشن است شاعری که لفب نخل‌بند شعرا دارد و در طرز غزل، نکته‌ها به حافظ آموخته است، حقی بیش از اینها به گردن فارسی‌زبانان دارد. از آن جمله است زندگی‌نامه‌ای درخور که شرح احوال وی را از کودکی تا پایان عمر روایت کند. این کتاب با هدف ایجاد چنین اثری تألیف شده است.
    '''زندگی خواجوی کرمانی''' تألیف [[بصیری، محمدصادق|محمدصادق بصیری]]، [[غفاری، نازنین|نازنین غفاری]]، شناخت عموم فارسی‌زبانان از [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]] فراتر از چند جمله نیست. روشن است شاعری که لفب نخل‌بند شعرا دارد و در طرز غزل، نکته‌ها به [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] آموخته است، حقی بیش از اینها به گردن فارسی‌زبانان دارد. از آن جمله است زندگی‌نامه‌ای درخور که شرح احوال وی را از کودکی تا پایان عمر روایت کند. این کتاب با هدف ایجاد چنین اثری تألیف شده است.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۳۳: خط ۳۲:


    ==گزارش کتاب==
    ==گزارش کتاب==
    ابوالعطا محمود بن علی بن محمود، مشهور به خواجوی مرشدی کرمانی، شاعر شهیر و نامدار ایران در قرن هشتم هجری قمری است. عنوان‌های یادشده نام‌هایی است که خواجو خود در آثار منثور خویش برای خود آورده و کم و بیش در کتاب‌های تاریخ ادبیات و تذکره‌ها نیز تکرار شده است.
    [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|ابوالعطا محمود بن علی بن محمود]]، مشهور به [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی مرشدی کرمانی]]، شاعر شهیر و نامدار ایران در قرن هشتم هجری قمری است. عنوان‌های یادشده نام‌هایی است که خواجو خود در آثار منثور خویش برای خود آورده و کم و بیش در کتاب‌های تاریخ ادبیات و تذکره‌ها نیز تکرار شده است.


    خواجوی کرمانی از شاعران برجسته اما مغفول ادب فارسی است. وی به لحاظ زمانی میان دو شاعر بلندآوازۀ ادب فارسی، یعنی سعدی و حافظ قرار گرفته است. این موقعیت ویژه از سویی برای او خجسته بوده است؛ به این دلیل که این سه شاعر حلقه‌های به‌هم‌پیوسته‌ای را تشکیل داده‌اند و هر یک در تکمیل و تعریف دیگری مؤثر بوده‌اند و از سوی دیگر خواجوی در میان دو شاعری زاده شده که یکی در غزل عاشقانۀ پارسی گوی سبقت را از همگنان خود ربوده و دیگری در غزل تلفیقی و عارفانه، رتبۀ نخست را از آن خود کرده است. پیداست که این دو شاعر طراز اول ادب فارسی، چنان نظر پژوهشگران و ادب‌دوستان را به خود جلب کرده‌اند که در حق خواجوی کرمانی، اگر گفته نشود بی‌‌مهری، کم‌مهری شده است و آن‌طور که باید به زندگی، اشعار و آثار او پرداخته نشده است و آثار منثور وی هنوز پس از گذشت قرن‌ها، به صورت نسخۀ خطی باقی مانده است.
    [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]] از شاعران برجسته اما مغفول ادب فارسی است. وی به لحاظ زمانی میان دو شاعر بلندآوازۀ ادب فارسی، یعنی سعدی و حافظ قرار گرفته است. این موقعیت ویژه از سویی برای او خجسته بوده است؛ به این دلیل که این سه شاعر حلقه‌های به‌هم‌پیوسته‌ای را تشکیل داده‌اند و هر یک در تکمیل و تعریف دیگری مؤثر بوده‌اند و از سوی دیگر خواجوی در میان دو شاعری زاده شده که یکی در غزل عاشقانۀ پارسی گوی سبقت را از همگنان خود ربوده و دیگری در غزل تلفیقی و عارفانه، رتبۀ نخست را از آن خود کرده است. پیداست که این دو شاعر طراز اول ادب فارسی، چنان نظر پژوهشگران و ادب‌دوستان را به خود جلب کرده‌اند که در حق خواجوی کرمانی، اگر گفته نشود بی‌‌مهری، کم‌مهری شده است و آن‌طور که باید به زندگی، اشعار و آثار او پرداخته نشده است و آثار منثور وی هنوز پس از گذشت قرن‌ها، به صورت نسخۀ خطی باقی مانده است.
     
    شناخت عموم فارسی‌زبانان از خواجوی کرمانی فراتر از چند جمله نیست. روشن است شاعری که لفب نخل‌بند شعرا دارد و در طرز غزل، نکته‌ها به حافظ آموخته است، حقی بیش از اینها به گردن فارسی‌زبانان دارد. از آن جمله است زندگی‌نامه‌ای درخور که شرح احوال وی را از کودکی تا پایان عمر روایت کند. این کتاب با هدف ایجاد چنین اثری تألیف شده است. برتری این کتاب آن است که تلاش شده آنچه از احوالات خواجو بیان شده است، مستند به سخنان خود وی باشد و ضمن معرفی آثار، مشایخ و ممدوحان او، سال‌شماری تقریبی از رویدادهای زندگی‌‌اش نیز ارائه شود.
     
    در فصل نخست کتاب به زندگی‌نامه و شرح احوال خواجو پرداخته شده است. در این فصل دربارۀ نام و نشان، القاب، تخلص، خاندان، زادروز و زادگاه، کودکی و جوانی، سفرهای داخل و خارج او مطالبی به نگارش درآمده است. نویسندگان در فصل دوم کتاب، به سال‌شمار رخدادهای زندگی خواجو از سال 719 تا 753 قمری پرداخته‌اند. فصل سوم کتاب اختصاص به عصر زندگی خواجو و معاصران وی اختصاص دارد. برخی از شخصیت‌هایی که نام آنها در آثار خواجو آمده، عبارتند از: حاکمان محلی کرمان در عهد ایلخانان، ایلخانان مغول؛، ایلکانیان (آل جلایر)، آل مظفر، آل اینجو، ملوک هرمز و .... . فصل چهارم کتاب اختصاص به معرفی آثار خواجو دارد. آثار خواجو هم در نظم و هم در نثر است. آثار منظوم او عبارتند از: دیوان اشعار، خمسه، همای و همایون، گل و نوروز، روضة الانوار، کمال‌نامه، گوهرنامه، مفاتیح القلوب و مصابیح الغیوب و سام‌نامه. آثار منثور او نیز عبارتند از: رسالۀ شمع و شمشیر، رسالۀ نمد و بوریا، رسالۀ شمس و صحاب و رسالۀ سراجیه. دربارۀ عقاید، دانش‌ها و فنون، افکار و اندیشه‌ها و سیرت خواجو در فصل پنجم مطالبی بیان شده است. در آثار خواجو حکایت‌هایی روایت شده که نویسندگان این حکایت‌ها را در فصل ششم گردآوری کرده‌اند.<ref>[https://literaturelib.com/books/4324 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>


    شناخت عموم فارسی‌زبانان از [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]] فراتر از چند جمله نیست. روشن است شاعری که لفب نخل‌بند شعرا دارد و در طرز غزل، نکته‌ها به [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] آموخته است، حقی بیش از اینها به گردن فارسی‌زبانان دارد. از آن جمله است زندگی‌نامه‌ای درخور که شرح احوال وی را از کودکی تا پایان عمر روایت کند. این کتاب با هدف ایجاد چنین اثری تألیف شده است. برتری این کتاب آن است که تلاش شده آنچه از احوالات [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]] بیان شده است، مستند به سخنان خود وی باشد و ضمن معرفی آثار، مشایخ و ممدوحان او، سال‌شماری تقریبی از رویدادهای زندگی‌‌اش نیز ارائه شود.


    در فصل نخست کتاب به زندگی‌نامه و شرح احوال [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]] پرداخته شده است. در این فصل دربارۀ نام و نشان، القاب، تخلص، خاندان، زادروز و زادگاه، کودکی و جوانی، سفرهای داخل و خارج او مطالبی به نگارش درآمده است. نویسندگان در فصل دوم کتاب، به سال‌شمار رخدادهای زندگی [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]] از سال 719 تا 753 قمری پرداخته‌اند. فصل سوم کتاب اختصاص به عصر زندگی [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]] و معاصران وی اختصاص دارد. برخی از شخصیت‌هایی که نام آنها در آثار خواجو آمده، عبارتند از: حاکمان محلی کرمان در عهد ایلخانان، ایلخانان مغول؛، ایلکانیان (آل جلایر)، آل مظفر، آل اینجو، ملوک هرمز و..... فصل چهارم کتاب اختصاص به معرفی آثار [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]] دارد. آثار خواجو هم در نظم و هم در نثر است. آثار منظوم او عبارتند از: دیوان اشعار، خمسه، همای و همایون، گل و نوروز، روضة الانوار، کمال‌نامه، گوهرنامه، مفاتیح القلوب و مصابیح الغیوب و سام‌نامه. آثار منثور او نیز عبارتند از: رسالۀ شمع و شمشیر، رسالۀ نمد و بوریا، رسالۀ شمس و صحاب و رسالۀ سراجیه. دربارۀ عقاید، دانش‌ها و فنون، افکار و اندیشه‌ها و سیرت خواجو در فصل پنجم مطالبی بیان شده است. در آثار [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]] حکایت‌هایی روایت شده که نویسندگان این حکایت‌ها را در فصل ششم گردآوری کرده‌اند.<ref>[https://literaturelib.com/books/4324 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
    ==پانويس ==
    ==پانويس ==
    <references />
    <references />
    خط ۵۳: خط ۵۰:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:تاریخ]]
    [[رده:تاریخ آسیا]]
    [[رده:تاریخ ایران]]
    [[رده:مقالات(دی) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات(دی) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1403]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۹

    زندگی خواجوی کرمانی
    زندگی خواجوی کرمانی
    پدیدآورانبصیری، محمدصادق (نویسنده) غفاری، نازنین (نویسنده)
    ناشرخاموش
    مکان نشرتهران
    سال نشر1398
    شابک5ـ95ـ6036ـ622ـ978
    موضوعخواجوی کرما‌نی‌، محمود بن‌ علی‌، ۶۸۹-۷۵۳ق‌.,مشا‌هیر - ایران‌ - کرما‌ن‌ (استا‌ن‌)
    کد کنگره
    ‏DSR ۲۱۱۵/ر۵۶ب۶ ۱۳۹۸

    زندگی خواجوی کرمانی تألیف محمدصادق بصیری، نازنین غفاری، شناخت عموم فارسی‌زبانان از خواجوی کرمانی فراتر از چند جمله نیست. روشن است شاعری که لفب نخل‌بند شعرا دارد و در طرز غزل، نکته‌ها به حافظ آموخته است، حقی بیش از اینها به گردن فارسی‌زبانان دارد. از آن جمله است زندگی‌نامه‌ای درخور که شرح احوال وی را از کودکی تا پایان عمر روایت کند. این کتاب با هدف ایجاد چنین اثری تألیف شده است.

    ساختار

    کتاب در شش فصل تدوین شده است.

    گزارش کتاب

    ابوالعطا محمود بن علی بن محمود، مشهور به خواجوی مرشدی کرمانی، شاعر شهیر و نامدار ایران در قرن هشتم هجری قمری است. عنوان‌های یادشده نام‌هایی است که خواجو خود در آثار منثور خویش برای خود آورده و کم و بیش در کتاب‌های تاریخ ادبیات و تذکره‌ها نیز تکرار شده است.

    خواجوی کرمانی از شاعران برجسته اما مغفول ادب فارسی است. وی به لحاظ زمانی میان دو شاعر بلندآوازۀ ادب فارسی، یعنی سعدی و حافظ قرار گرفته است. این موقعیت ویژه از سویی برای او خجسته بوده است؛ به این دلیل که این سه شاعر حلقه‌های به‌هم‌پیوسته‌ای را تشکیل داده‌اند و هر یک در تکمیل و تعریف دیگری مؤثر بوده‌اند و از سوی دیگر خواجوی در میان دو شاعری زاده شده که یکی در غزل عاشقانۀ پارسی گوی سبقت را از همگنان خود ربوده و دیگری در غزل تلفیقی و عارفانه، رتبۀ نخست را از آن خود کرده است. پیداست که این دو شاعر طراز اول ادب فارسی، چنان نظر پژوهشگران و ادب‌دوستان را به خود جلب کرده‌اند که در حق خواجوی کرمانی، اگر گفته نشود بی‌‌مهری، کم‌مهری شده است و آن‌طور که باید به زندگی، اشعار و آثار او پرداخته نشده است و آثار منثور وی هنوز پس از گذشت قرن‌ها، به صورت نسخۀ خطی باقی مانده است.

    شناخت عموم فارسی‌زبانان از خواجوی کرمانی فراتر از چند جمله نیست. روشن است شاعری که لفب نخل‌بند شعرا دارد و در طرز غزل، نکته‌ها به حافظ آموخته است، حقی بیش از اینها به گردن فارسی‌زبانان دارد. از آن جمله است زندگی‌نامه‌ای درخور که شرح احوال وی را از کودکی تا پایان عمر روایت کند. این کتاب با هدف ایجاد چنین اثری تألیف شده است. برتری این کتاب آن است که تلاش شده آنچه از احوالات خواجو بیان شده است، مستند به سخنان خود وی باشد و ضمن معرفی آثار، مشایخ و ممدوحان او، سال‌شماری تقریبی از رویدادهای زندگی‌‌اش نیز ارائه شود.

    در فصل نخست کتاب به زندگی‌نامه و شرح احوال خواجو پرداخته شده است. در این فصل دربارۀ نام و نشان، القاب، تخلص، خاندان، زادروز و زادگاه، کودکی و جوانی، سفرهای داخل و خارج او مطالبی به نگارش درآمده است. نویسندگان در فصل دوم کتاب، به سال‌شمار رخدادهای زندگی خواجو از سال 719 تا 753 قمری پرداخته‌اند. فصل سوم کتاب اختصاص به عصر زندگی خواجو و معاصران وی اختصاص دارد. برخی از شخصیت‌هایی که نام آنها در آثار خواجو آمده، عبارتند از: حاکمان محلی کرمان در عهد ایلخانان، ایلخانان مغول؛، ایلکانیان (آل جلایر)، آل مظفر، آل اینجو، ملوک هرمز و..... فصل چهارم کتاب اختصاص به معرفی آثار خواجو دارد. آثار خواجو هم در نظم و هم در نثر است. آثار منظوم او عبارتند از: دیوان اشعار، خمسه، همای و همایون، گل و نوروز، روضة الانوار، کمال‌نامه، گوهرنامه، مفاتیح القلوب و مصابیح الغیوب و سام‌نامه. آثار منثور او نیز عبارتند از: رسالۀ شمع و شمشیر، رسالۀ نمد و بوریا، رسالۀ شمس و صحاب و رسالۀ سراجیه. دربارۀ عقاید، دانش‌ها و فنون، افکار و اندیشه‌ها و سیرت خواجو در فصل پنجم مطالبی بیان شده است. در آثار خواجو حکایت‌هایی روایت شده که نویسندگان این حکایت‌ها را در فصل ششم گردآوری کرده‌اند.[۱]

    پانويس


    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها