۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURتاریخ زبانJ1.jpg | عنوان =تاریخ زبان | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = سوییت، هنری (نویسنده) صفوی، کورش (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =علمی | مکان نشر =تهران | سال نشر =1397 | کد اتو...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تاریخ زبان''' تألیف هنری | '''تاریخ زبان''' تألیف [[سوییت، هنری|هنری سوییت]]، ترجمه [[صفوی، کورش|کورش صفوی]]، این کتاب یکی از شاخصترین نوشتهها در زمانۀ حیات فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی است و معلوم میکند زبانشناسی جدید تا چه میزان تحت تأثیر آرای متفکران آن زمانه شکل گرفته است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
زبان را میتوان بیان اندیشه به کمک آواهای گفتار معرفی کرد. به عبارت دیگر هر جمله یا واژهای که ما برای بیان نظراتمان تولید میکنیم، بر حسب ماهیت آواییشان، صورتی خاص خود دارند و کموبیش از معنی مشخصی برخوردارند. نخستین نکته در مطالعۀ زبان، تشخیص همین دوگانگی صورت و معنی است که به ترتیب وجه صوری و وجه منطقی یا روانی زبان را پدید میآورند. | زبان را میتوان بیان اندیشه به کمک آواهای گفتار معرفی کرد. به عبارت دیگر هر جمله یا واژهای که ما برای بیان نظراتمان تولید میکنیم، بر حسب ماهیت آواییشان، صورتی خاص خود دارند و کموبیش از معنی مشخصی برخوردارند. نخستین نکته در مطالعۀ زبان، تشخیص همین دوگانگی صورت و معنی است که به ترتیب وجه صوری و وجه منطقی یا روانی زبان را پدید میآورند. | ||
پس از انقلاب سر ویلیام جونز آنچه بر حسب سنت، فقهاللغۀ تاریخی نامیده میشد، به دانش تازهای به نام فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی تغییر هویت داد. این روش جدید در مطالعۀ تاریخ زبانها، پس از انقلاب دو سوسور و معرفی دانش نوین زبانشناسی، بهتدریج و با شکلبندی تازهای، به بخشی از زبانشناسی تاریخی تغییر نام داد. این کتاب یکی از شاخصترین نوشتهها در زمانۀ حیات فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی است و معلوم میکند زبانشناسی جدید تا چه میزان تحت تأثیر آرای متفکران آن زمانه شکل گرفته است. | پس از انقلاب [[سر ویلیام جونز]] آنچه بر حسب سنت، فقهاللغۀ تاریخی نامیده میشد، به دانش تازهای به نام فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی تغییر هویت داد. این روش جدید در مطالعۀ تاریخ زبانها، پس از انقلاب دو سوسور و معرفی دانش نوین زبانشناسی، بهتدریج و با شکلبندی تازهای، به بخشی از زبانشناسی تاریخی تغییر نام داد. این کتاب یکی از شاخصترین نوشتهها در زمانۀ حیات فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی است و معلوم میکند زبانشناسی جدید تا چه میزان تحت تأثیر آرای متفکران آن زمانه شکل گرفته است. | ||
نخستین چاپ متن اصلی این نوشته به سال 1900 میلادی باز میگردد؛ یعنی شانزده سال پیش از انتشار کتاب «دورۀ زبانشناسی عمومی». در آن تاریخ سوسور هنوز سه دورۀ کلاسهایش را برگزار نکرده است؛ ولی از انتشار این کتاب باخبر است؛ زیرا در کلاسهایش به این نوشته ارجاع میدهد و گاه به نقد آرای نویسندهاش میپردازد. به عبارت سادهتر این کتاب جدیدترین مرجعی است که سوسور برای معرفی آرای متخصصان فقهاللغه در اختبار دارد. | نخستین چاپ متن اصلی این نوشته به سال 1900 میلادی باز میگردد؛ یعنی شانزده سال پیش از انتشار کتاب «دورۀ زبانشناسی عمومی». در آن تاریخ سوسور هنوز سه دورۀ کلاسهایش را برگزار نکرده است؛ ولی از انتشار این کتاب باخبر است؛ زیرا در کلاسهایش به این نوشته ارجاع میدهد و گاه به نقد آرای نویسندهاش میپردازد. به عبارت سادهتر این کتاب جدیدترین مرجعی است که سوسور برای معرفی آرای متخصصان فقهاللغه در اختبار دارد. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در فصل پایانی این کتاب به معرفی نگرش گستردهتری در باب زبان پرداخته شده و مباحثی طرح شده که در فقهاللغۀ همگانی بسیار جذاب مینمایند؛ از جمله خصوصیات فردی زبانها و نیز رابطه میان زبان و ملیت.<ref>[https://literaturelib.com/books/3538 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | در فصل پایانی این کتاب به معرفی نگرش گستردهتری در باب زبان پرداخته شده و مباحثی طرح شده که در فقهاللغۀ همگانی بسیار جذاب مینمایند؛ از جمله خصوصیات فردی زبانها و نیز رابطه میان زبان و ملیت.<ref>[https://literaturelib.com/books/3538 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||