الإیضاح في علل النحو: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR89217J1.jpg | عنوان = الإیضاح في علل النحو | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = زجاجی، عبد الرحمان بن اسحاق (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ز3الف9 6151 PJ | موضوع = |ناشر | ناشر = [بی نا] | مکان نشر = [بی...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''الإيضاح في علل النحو'''، از آثار ادیب، لغت‌شناس و نحوی قرن چهارم هجرى قمری، [[ابوالقاسم عبدالرحمان بن اسحاق زجاجى نهاوندی]] (متوفای 337 یا 340ق)، می‌کوشد افزون بر بیان مسائل نحوی، چرایی و علت‌های آن را نیز با روش جدل تبیین کند. پژوهشگر معاصر، [[مازن مبارک]]، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزنده را بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[زجاجى]] و به‌خصوص ویژگی‌ها و روش اثر حاضر را شناسانده و چند نقد را نیز بر آن مطرح کرده است.
    '''الإيضاح في علل النحو'''، از آثار ادیب، لغت‌شناس و نحوی قرن چهارم هجرى قمری، [[زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق|ابوالقاسم عبدالرحمان بن اسحاق زجاجى نهاوندی]] (متوفای 337 یا 340ق)، می‌کوشد افزون بر بیان مسائل نحوی، چرایی و علت‌های آن را نیز با روش جدل تبیین کند. پژوهشگر معاصر، [[مبارک، مازن|مازن مبارک]]، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزنده را بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق|زجاجى]] و به‌خصوص ویژگی‌ها و روش اثر حاضر را شناسانده و چند نقد را نیز بر آن مطرح کرده است.


    ==هدف و روش==
    ==هدف و روش==
    * [[احمد راتب عرموش]]، با تأکید بر اهمیت زبان عربی که زبان قرآن است و اشاره به کوشش‌های اندیشوران در زمینه آموزش و پژوهش و ترویج آن، افزوده است: اثر حاضر از نفیس‌ترین آثار درباره علل نحوی است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، در آغاز کتاب، دو صفحه بدون شماره</ref>.
    * [[احمد راتب عرموش]]، با تأکید بر اهمیت زبان عربی که زبان قرآن است و اشاره به کوشش‌های اندیشوران در زمینه آموزش و پژوهش و ترویج آن، افزوده است: اثر حاضر از نفیس‌ترین آثار درباره علل نحوی است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، در آغاز کتاب، دو صفحه بدون شماره</ref>.
    * [[شوقی ضیف]]، با تأکید بر اینکه [[خلیل]]، اولین دانشوری بود که مبحث علل نحوی را گسترش داد، افزوده است: کتاب حاضر، اثری نفیس است که به بررسی تاریخی جامعی درباره علل نحوی پرداخته و آن را به‌روشنی بیان کرده و به «فلسفه علل نحوی» رسیده است که از نظر هدف از علم نحو (توانایی بر نطق صحیح) ارزشی ندارد<ref>ر.ک: مقدمه استاد، صفحه ب - و</ref>.
    * [[شوقی ضیف]]، با تأکید بر اینکه [[خلیل]]، اولین دانشوری بود که مبحث علل نحوی را گسترش داد، افزوده است: کتاب حاضر، اثری نفیس است که به بررسی تاریخی جامعی درباره علل نحوی پرداخته و آن را به‌روشنی بیان کرده و به «فلسفه علل نحوی» رسیده است که از نظر هدف از علم نحو (توانایی بر نطق صحیح) ارزشی ندارد<ref>ر.ک: مقدمه استاد، صفحه ب - و</ref>.
    * [[مازن مبارک]]، روش [[زجاجى]] را جدال و عرضه کردن ادله گوناگون دانسته و افزوده است: او در موارد فراوانی از شیوه پرسش و پاسخ استفاده می‌کند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص13</ref>.
    * [[مازن مبارک]]، روش [[زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق|زجاجى]] را جدال و عرضه کردن ادله گوناگون دانسته و افزوده است: او در موارد فراوانی از شیوه پرسش و پاسخ استفاده می‌کند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص13</ref>.


    ==ساختار و محتوا==
    ==ساختار و محتوا==
    خط ۳۵: خط ۳۵:


    ==انتقاد محقق==
    ==انتقاد محقق==
    * [[مازن مبارک]]، 3 انتقاد روش‌شناختی بر نویسنده وارد کرده و مقدمه کتاب حاضر را مطابق با محتوای آن ندانسته و از جمله نوشته است: [[زجاجى]]، علل را به 3 بخش تعلیمی، قیاسی و جدلی تقسیم کرده که تقسیمی پسندیده و معقول است، ولی او را در پژوهش و تبیین آن ناتوان می‌بینیم؛ زیرا شایسته بود که دیدگاهش را در مورد هر بخش آشکار سازد و کتابش را برطبق همین تقسیم سامان‌دهی کند و همه علل نحوی را در آن بگنجاند<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.
    * [[مازن مبارک]]، 3 انتقاد روش‌شناختی بر نویسنده وارد کرده و مقدمه کتاب حاضر را مطابق با محتوای آن ندانسته و از جمله نوشته است: [[زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق|زجاجى]]، علل را به 3 بخش تعلیمی، قیاسی و جدلی تقسیم کرده که تقسیمی پسندیده و معقول است، ولی او را در پژوهش و تبیین آن ناتوان می‌بینیم؛ زیرا شایسته بود که دیدگاهش را در مورد هر بخش آشکار سازد و کتابش را برطبق همین تقسیم سامان‌دهی کند و همه علل نحوی را در آن بگنجاند<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.


    ==نمونه مباحث==
    ==نمونه مباحث==

    نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۴۲

    الإیضاح في علل النحو
    الإیضاح في علل النحو
    پدیدآورانزجاجی، عبد الرحمان بن اسحاق (نويسنده)
    ناشر[بی نا]
    مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
    سال نشر13سده
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ز3الف9 6151 PJ
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الإيضاح في علل النحو، از آثار ادیب، لغت‌شناس و نحوی قرن چهارم هجرى قمری، ابوالقاسم عبدالرحمان بن اسحاق زجاجى نهاوندی (متوفای 337 یا 340ق)، می‌کوشد افزون بر بیان مسائل نحوی، چرایی و علت‌های آن را نیز با روش جدل تبیین کند. پژوهشگر معاصر، مازن مبارک، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزنده را بر آن افزوده و شخصیت و آثار زجاجى و به‌خصوص ویژگی‌ها و روش اثر حاضر را شناسانده و چند نقد را نیز بر آن مطرح کرده است.

    هدف و روش

    • احمد راتب عرموش، با تأکید بر اهمیت زبان عربی که زبان قرآن است و اشاره به کوشش‌های اندیشوران در زمینه آموزش و پژوهش و ترویج آن، افزوده است: اثر حاضر از نفیس‌ترین آثار درباره علل نحوی است[۱].
    • شوقی ضیف، با تأکید بر اینکه خلیل، اولین دانشوری بود که مبحث علل نحوی را گسترش داد، افزوده است: کتاب حاضر، اثری نفیس است که به بررسی تاریخی جامعی درباره علل نحوی پرداخته و آن را به‌روشنی بیان کرده و به «فلسفه علل نحوی» رسیده است که از نظر هدف از علم نحو (توانایی بر نطق صحیح) ارزشی ندارد[۲].
    • مازن مبارک، روش زجاجى را جدال و عرضه کردن ادله گوناگون دانسته و افزوده است: او در موارد فراوانی از شیوه پرسش و پاسخ استفاده می‌کند[۳].

    ساختار و محتوا

    • این اثر از مقدمه و 23 باب (شامل علل و مسائل نحوی) تشکیل شده و نویسنده بعد از اتمام کتاب، ملحقاتی (11 مسئله)، به آن افزوده است.

    انتقاد محقق

    • مازن مبارک، 3 انتقاد روش‌شناختی بر نویسنده وارد کرده و مقدمه کتاب حاضر را مطابق با محتوای آن ندانسته و از جمله نوشته است: زجاجى، علل را به 3 بخش تعلیمی، قیاسی و جدلی تقسیم کرده که تقسیمی پسندیده و معقول است، ولی او را در پژوهش و تبیین آن ناتوان می‌بینیم؛ زیرا شایسته بود که دیدگاهش را در مورد هر بخش آشکار سازد و کتابش را برطبق همین تقسیم سامان‌دهی کند و همه علل نحوی را در آن بگنجاند[۴].

    نمونه مباحث

    • ابوالقاسم زجاجی، گفته است: ««ضاربٌ»، تَعمَلُ عَمَلَ «يَضرِبُ»»[۵]؛ یعنی کلمه «ضارب» که اسم فاعل است، مانند «يضرب» عمل می‌کند و فاعل و مفعول می‌گیرد.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه ناشر، در آغاز کتاب، دو صفحه بدون شماره
    2. ر.ک: مقدمه استاد، صفحه ب - و
    3. ر.ک: مقدمه محقق، ص13
    4. ر.ک: همان، ص18
    5. ر.ک: متن کتاب، ص142

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها