نهادنامهی داد؛ کندوکاوی در شاهنامه: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURنهادنامهی دادJ1.jpg | عنوان =نهادنامهی داد | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = کزازی، میر جلالالدین (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =گویا | مکان نشر =تهران | سال نشر =1398 | کد ا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''نهادنامهی داد؛ کندوکاوی در شاهنامه''' تألیف میر جلالالدین | '''نهادنامهی داد؛ کندوکاوی در شاهنامه''' تألیف [[کزازی، میر جلالالدین|میر جلالالدین کزازی]]، این کتاب دربرگیرندۀ گفتارهایی است که در نخستین دورۀ شاهنامهشناسی در نیمسال نخستین از سال آموزشی 98ـ1397 در دانشکدۀ زبان و ادب پارسی و زبانهای نیرانی (غیرایرانی) وابسته به دانشگاه علامۀ طباطبایی سامان داده شده بود. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب از ده نشست تشکیل شده است. | کتاب از ده نشست تشکیل شده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
زبان شاهنامه زبانی است روان، روشن و رسا؛ به روشنی روز، به روانی رود. در روز یا در رود هیچ پیچش، هیچ تیرگی، هیچ نهفتهای و هیچ رازی دیده نمیشود؛ زیرا روشن است و حتی درخشان است. شاهنامه به زبانی سروده شده است که میتوان گفت زبان کنونی پارسی است. اگر از پارهای ویژگیهای کهن در واژگان در ساختارهای نحوی چشمپوشی کرد، شاهنامه به زبان امروز سروده شده است. | زبان شاهنامه زبانی است روان، روشن و رسا؛ به روشنی روز، به روانی رود. در روز یا در رود هیچ پیچش، هیچ تیرگی، هیچ نهفتهای و هیچ رازی دیده نمیشود؛ زیرا روشن است و حتی درخشان است. [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] به زبانی سروده شده است که میتوان گفت زبان کنونی پارسی است. اگر از پارهای ویژگیهای کهن در واژگان در ساختارهای نحوی چشمپوشی کرد، شاهنامه به زبان امروز سروده شده است. | ||
شناخت شاهنامه در گرو شکافتن آن هسته است؛ آری، در گرو شناختن آن هسته. هر چه هسته را بیش بکاوید، در آن بیش، پیش بروید، شناختی ژرفتر، سزاوارتر، برازندهتر از شاهنامه خواهید یافت. | شناخت [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] در گرو شکافتن آن هسته است؛ آری، در گرو شناختن آن هسته. هر چه هسته را بیش بکاوید، در آن بیش، پیش بروید، شناختی ژرفتر، سزاوارتر، برازندهتر از شاهنامه خواهید یافت. | ||
برای رسیدن به شناختی آغازین از سرشت شاهنامه، میباید با زمینههایی از این دست آشنا شد: اسطوره، پیوند آن با تاریخ، زبان اسطوره، که زبانی است نمادین، چگونگی پیدایی نماد، ناخودآگاهی، حماسه، چه پیوندی با اسطوره دارد؟ اگر کسی که میخواهد گام در راهی درست بنهد، در شناخت شاهنامه بهناچار از پیش باید با این زمینهها آشنایی داشته باشد؛ وگرنه از همان آغاز به بیراهه خواهد رفت. | برای رسیدن به شناختی آغازین از سرشت شاهنامه، میباید با زمینههایی از این دست آشنا شد: اسطوره، پیوند آن با تاریخ، زبان اسطوره، که زبانی است نمادین، چگونگی پیدایی نماد، ناخودآگاهی، حماسه، چه پیوندی با اسطوره دارد؟ اگر کسی که میخواهد گام در راهی درست بنهد، در شناخت [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] بهناچار از پیش باید با این زمینهها آشنایی داشته باشد؛ وگرنه از همان آغاز به بیراهه خواهد رفت. | ||
این کتاب دربرگیرندۀ گفتارهایی است که در نخستین دورۀ شاهنامهشناسی در نیمسال نخستین از سال آموزشی 98ـ1397 در دانشکدۀ زبان و ادب پارسی و زبانهای نیرانی (غیرایرانی) وابسته به دانشگاه علامۀ طباطبایی سامان داده شده بود. | این کتاب دربرگیرندۀ گفتارهایی است که در نخستین دورۀ شاهنامهشناسی در نیمسال نخستین از سال آموزشی 98ـ1397 در دانشکدۀ زبان و ادب پارسی و زبانهای نیرانی (غیرایرانی) وابسته به دانشگاه علامۀ طباطبایی سامان داده شده بود. | ||
در نشستهای دهگانهای که در این کتاب متن آنها آورده شده، دربارۀ چیستی | در نشستهای دهگانهای که در این کتاب متن آنها آورده شده، دربارۀ چیستی [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]]، ماندگار اسطوره، چیستی حماسه، گونههای سهگانۀ ناخودآگاهی و حماسه، زال و زروان، راز رویینگی، [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] و زبان پارسی آن، رابطۀ [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و محمود غزنوی مطالبی بیان شده است. در پایان کتاب نیز فرهنگی از واژگان دشوار کتاب گردآوری شده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4073 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۱۹
| نهادنامهی داد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کزازی، میر جلالالدین (نویسنده) |
| ناشر | گویا |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1398 |
| شابک | 9ـ26ـ6528ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
نهادنامهی داد؛ کندوکاوی در شاهنامه تألیف میر جلالالدین کزازی، این کتاب دربرگیرندۀ گفتارهایی است که در نخستین دورۀ شاهنامهشناسی در نیمسال نخستین از سال آموزشی 98ـ1397 در دانشکدۀ زبان و ادب پارسی و زبانهای نیرانی (غیرایرانی) وابسته به دانشگاه علامۀ طباطبایی سامان داده شده بود.
ساختار
کتاب از ده نشست تشکیل شده است.
گزارش کتاب
زبان شاهنامه زبانی است روان، روشن و رسا؛ به روشنی روز، به روانی رود. در روز یا در رود هیچ پیچش، هیچ تیرگی، هیچ نهفتهای و هیچ رازی دیده نمیشود؛ زیرا روشن است و حتی درخشان است. شاهنامه به زبانی سروده شده است که میتوان گفت زبان کنونی پارسی است. اگر از پارهای ویژگیهای کهن در واژگان در ساختارهای نحوی چشمپوشی کرد، شاهنامه به زبان امروز سروده شده است.
شناخت شاهنامه در گرو شکافتن آن هسته است؛ آری، در گرو شناختن آن هسته. هر چه هسته را بیش بکاوید، در آن بیش، پیش بروید، شناختی ژرفتر، سزاوارتر، برازندهتر از شاهنامه خواهید یافت.
برای رسیدن به شناختی آغازین از سرشت شاهنامه، میباید با زمینههایی از این دست آشنا شد: اسطوره، پیوند آن با تاریخ، زبان اسطوره، که زبانی است نمادین، چگونگی پیدایی نماد، ناخودآگاهی، حماسه، چه پیوندی با اسطوره دارد؟ اگر کسی که میخواهد گام در راهی درست بنهد، در شناخت شاهنامه بهناچار از پیش باید با این زمینهها آشنایی داشته باشد؛ وگرنه از همان آغاز به بیراهه خواهد رفت.
این کتاب دربرگیرندۀ گفتارهایی است که در نخستین دورۀ شاهنامهشناسی در نیمسال نخستین از سال آموزشی 98ـ1397 در دانشکدۀ زبان و ادب پارسی و زبانهای نیرانی (غیرایرانی) وابسته به دانشگاه علامۀ طباطبایی سامان داده شده بود.
در نشستهای دهگانهای که در این کتاب متن آنها آورده شده، دربارۀ چیستی شاهنامه، ماندگار اسطوره، چیستی حماسه، گونههای سهگانۀ ناخودآگاهی و حماسه، زال و زروان، راز رویینگی، شاهنامه و زبان پارسی آن، رابطۀ فردوسی و محمود غزنوی مطالبی بیان شده است. در پایان کتاب نیز فرهنگی از واژگان دشوار کتاب گردآوری شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات