۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'وحید بهبهانی، محمدباقر' به 'بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل'
جز (جایگزینی متن - 'كيفيت' به 'کیفیت') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'وحید بهبهانی، محمدباقر' به 'بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل') |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''درآمدى به تاريخ علم اصول'''، اثر مهدى | '''درآمدى به تاريخ علم اصول'''، اثر [[علیپور، مهدی|مهدى علىپور]]، بررسى ادوار مختلف تاريخ علم اصول، از زمان پيدايش تا عصر حاضر مىباشد كه به زبان فارسى و در سال 1380ش، نوشته شده است. | ||
دغدغه خاطر و علاقه نویسنده به تاريخ علم اصول در كنار پيشنهاد دفتر تدوين متون درسى مركز جهانى علوم اسلامى مبنى بر تأليف كتابى در تاريخ علوم اصول، انگيزه نویسنده از تدوين اثر حاضر بوده است.<ref>مقدمه، ص 11</ref> | دغدغه خاطر و علاقه نویسنده به تاريخ علم اصول در كنار پيشنهاد دفتر تدوين متون درسى مركز جهانى علوم اسلامى مبنى بر تأليف كتابى در تاريخ علوم اصول، انگيزه نویسنده از تدوين اثر حاضر بوده است.<ref>مقدمه، ص 11</ref> | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
در درس سوم، اولين دوره تاريخ علم اصول كه «دوره تأسيس» نام گرفته، مورد بررسى قرار گرفته است. دورهى تأسيس، در واقع نقطهى آغازين تدوين تكرسالههايى در اصول فقه است كه در شيعه غالباً از امالى ائمّه(ع) بود. در اين دوره، اصول فقه به معناى واقعى و اصطلاحى آن، پديد نمىآيد و تنها تكمسئلههايى كه بعدها در اصول فقه يك نظام و تبويب منطقى يافتند، بهصورت مستقل يا در ضمن مباحث ديگرى، چون مسائل كلامى، فقهى و تفسيرى مورد بحث قرار مىگرفتند. اين دوره در شيعه بهصورت برجسته از زمان صادقين(ع)آغاز شده است. البته نویسنده معتقد است كه مىتوانيم رگههاى بسيار ضعيفى از آن را اندكى پيش از آن نيز بيابيم<ref>همان، ص 70</ref> | در درس سوم، اولين دوره تاريخ علم اصول كه «دوره تأسيس» نام گرفته، مورد بررسى قرار گرفته است. دورهى تأسيس، در واقع نقطهى آغازين تدوين تكرسالههايى در اصول فقه است كه در شيعه غالباً از امالى ائمّه(ع) بود. در اين دوره، اصول فقه به معناى واقعى و اصطلاحى آن، پديد نمىآيد و تنها تكمسئلههايى كه بعدها در اصول فقه يك نظام و تبويب منطقى يافتند، بهصورت مستقل يا در ضمن مباحث ديگرى، چون مسائل كلامى، فقهى و تفسيرى مورد بحث قرار مىگرفتند. اين دوره در شيعه بهصورت برجسته از زمان صادقين(ع)آغاز شده است. البته نویسنده معتقد است كه مىتوانيم رگههاى بسيار ضعيفى از آن را اندكى پيش از آن نيز بيابيم<ref>همان، ص 70</ref> | ||
در درس چهارم و پنجم، دوره دوم، كه دوره «توسعه و تدوينهاى گسترده و كامل در اصول» نام گرفته، بررسى شده است. اين دوره در يك نگاه از اوايل غيبت كبرا آغاز شده و تا زمان[[ | در درس چهارم و پنجم، دوره دوم، كه دوره «توسعه و تدوينهاى گسترده و كامل در اصول» نام گرفته، بررسى شده است. اين دوره در يك نگاه از اوايل غيبت كبرا آغاز شده و تا زمان[[ابن ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] در 598ق، ادامه يافته و در اين نگاه، صرفا به زمان براى تفكيك اين دوره از دورهى قبل توجّه شده است. امّا از منظر ديگر، نویسنده آغاز اين دوره را هنگامىدانسته كه لزوم تأليف دورههاى اصولى، كاملتر احساس مىشده است؛ يعنى دورهى تكرسالهها و امالى سپرى شده و اجتهاد از بساطت پيشين خويش خارج گشته و ضرورت بررسى مباحث اجتهادى از زاويهاى عميقتر مورد توجّه قرار گرفته است.<ref>همان، ص 89</ref> | ||
دوره سوم كه «دوره تكامل» نام گرفته و از زمان [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادريس حلى]] (598ق) آغاز مىشود، در درس ششم و هفتم، مورد نگرش قرار گرفته است. اين دوره با تلاشهاى علمى [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] و شيخ سديدالدين حمصى زمينهسازى و به دست تواناى محمّد بن احمد بن ادريس حلّى بنياد گذاشته شده است و محقّقان ارجمندى نظير [[حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]]، علامهى حلّى، [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخرالمحقّقين]]، [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]]، [[شهيد ثانى]]، شيخ حسن ([[ابن شهید ثانی، حسن بن زینالدین|صاحب معالم]]) و [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] در ثمردهى و استوارى آن تلاش كردهاند. اين دوره تا اوايل قرن يازدهم، مقارن با نهضت اخباریان باقى ماند و بيش از 450 سال به طول انجاميد<ref>همان، ص 141</ref> | دوره سوم كه «دوره تكامل» نام گرفته و از زمان [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادريس حلى]] (598ق) آغاز مىشود، در درس ششم و هفتم، مورد نگرش قرار گرفته است. اين دوره با تلاشهاى علمى [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] و شيخ سديدالدين حمصى زمينهسازى و به دست تواناى محمّد بن احمد بن ادريس حلّى بنياد گذاشته شده است و محقّقان ارجمندى نظير [[حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]]، علامهى حلّى، [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخرالمحقّقين]]، [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]]، [[شهيد ثانى]]، شيخ حسن ([[ابن شهید ثانی، حسن بن زینالدین|صاحب معالم]]) و [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] در ثمردهى و استوارى آن تلاش كردهاند. اين دوره تا اوايل قرن يازدهم، مقارن با نهضت اخباریان باقى ماند و بيش از 450 سال به طول انجاميد<ref>همان، ص 141</ref> | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
در درس هشتم و نهم، به دوره چهارم تاريخ علم اصول كه دوره پيدايش و اوج اخبارىگرى و ضعيف شدن اصول مىباشد، پرداخته شده است. اين دوره، از اوايل قرن يازدهم آغاز و تا اواخر قرن دوازدهم، ادامه داشته است.<ref>همان، ص 209</ref> | در درس هشتم و نهم، به دوره چهارم تاريخ علم اصول كه دوره پيدايش و اوج اخبارىگرى و ضعيف شدن اصول مىباشد، پرداخته شده است. اين دوره، از اوايل قرن يازدهم آغاز و تا اواخر قرن دوازدهم، ادامه داشته است.<ref>همان، ص 209</ref> | ||
درس دهم و يازدهم، دوره پنجم را مورد بررسى قرار داده است. اين دوره كه «دوره تجديد حيات و تحولات شگرف در اصول فقه» ناميده شده است، از [[ | درس دهم و يازدهم، دوره پنجم را مورد بررسى قرار داده است. اين دوره كه «دوره تجديد حيات و تحولات شگرف در اصول فقه» ناميده شده است، از [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل|وحيد بهبهانى]] (م 1206ق) آغاز و تا [[شيخ انصارى]] (م 1281ق) را شامل مىشود<ref>همان، ص 275</ref> | ||
درس دوازدهم تا چهاردهم، آخرين دوره تاريخ علم اصول را كه «ژرفنگرى در علم اصول» نام گرفته، مورد بحث و بررسى قرار داده و در درس پانزدهم، نگاهى به عصر حاضر و شخصيتهاى اصلى آن، افكنده شده است.<ref>همان، ص 449</ref> | درس دوازدهم تا چهاردهم، آخرين دوره تاريخ علم اصول را كه «ژرفنگرى در علم اصول» نام گرفته، مورد بحث و بررسى قرار داده و در درس پانزدهم، نگاهى به عصر حاضر و شخصيتهاى اصلى آن، افكنده شده است.<ref>همان، ص 449</ref> | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
مقدمه و متن كتاب. | مقدمه و متن كتاب. | ||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[تاريخ علم الأصول]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||