بحر الفوائد في شرح الفرائد (طبع قدیم): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'وحید بهبهانی، محمدباقر' به 'بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل'
جز (جایگزینی متن - '.↵↵رده:کتاب‌شناسی' به '. ==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} رده:کتاب‌شناسی')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'وحید بهبهانی، محمدباقر' به 'بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل')
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۰: خط ۳۰:




{{کاربردهای دیگر|شرح رسائل شیخ انصاری (ابهام‌ زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|شرح رسائل شیخ انصاری (ابهام‌‌زدایی)}}
'''بحر الفوائد في شرح الفرائد'''، تألیف [[آشتیانی، محمدحسن|ميرزا محمدحسن آشتيانى تهرانى]] (1248 - 1319ق) از بزرگان فقه و از مراجع زمان خود و از مبرزترین شاگردان [[شيخ انصارى]] است و تقريرات او گسترده‌ترين و مفصل‌ترين تقريرات درس شيخ و شرح فرائد الأصول (معروف به رسائل) [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] است.
'''بحر الفوائد في شرح الفرائد'''، تألیف [[آشتیانی، محمدحسن|ميرزا محمدحسن آشتيانى تهرانى]] (1248 - 1319ق) از بزرگان فقه و از مراجع زمان خود و از مبرزترین شاگردان [[شيخ انصارى]] است و تقريرات او گسترده‌ترين و مفصل‌ترين تقريرات درس شيخ و شرح فرائد الأصول (معروف به رسائل) [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] است.


خط ۶۱: خط ۶۱:
قسمت چهارم: بحث تعادل و تراجيح است. اين قسمت مختصرتر از قسمت‌هاى ديگر و در 69 صفحه انتشار يافته است.
قسمت چهارم: بحث تعادل و تراجيح است. اين قسمت مختصرتر از قسمت‌هاى ديگر و در 69 صفحه انتشار يافته است.


مؤلف، اين قسمت را در شعبان 1315 هجرى قمرى به پايان رسانده و نگارندۀ آن احمد تفرشى است. ناشر آن نيز سيد‌ ‎محمد على شيرازى و مصحح آن شيخ مسيح بن قاسم طالقانى از شاگردان مؤلف مى‌باشد.
مؤلف، اين قسمت را در شعبان 1315 هجرى قمرى به پايان رسانده و نگارندۀ آن احمد تفرشى است. ناشر آن نيز سيد‌ ‎محمدعلى شيرازى و مصحح آن شيخ مسيح بن قاسم طالقانى از شاگردان مؤلف مى‌باشد.


آن طور که از خاتمۀ قسمت‌هاى دوم تا چهارم فهميده مى‌شود، مؤلف در حالى به اين کتاب همت گماشته است که تشتت افکار و فشار ناراحتى‌ها و مشکلات او را احاطه کرده بوده و از طرفى در خاتمۀ قسمت چهارم مى‌نويسد که کار بسيار عجيبى کرده، زيرا در حالى بعضى از قسمت‌هاى کتاب را نوشته است که بسيارى از نوشته‌هایش گم شده بوده و اين بر مشکلات کار او اضافه مى‌کرده است.
آن طور که از خاتمۀ قسمت‌هاى دوم تا چهارم فهميده مى‌شود، مؤلف در حالى به اين کتاب همت گماشته است که تشتت افکار و فشار ناراحتى‌ها و مشکلات او را احاطه کرده بوده و از طرفى در خاتمۀ قسمت چهارم مى‌نويسد که کار بسيار عجيبى کرده، زيرا در حالى بعضى از قسمت‌هاى کتاب را نوشته است که بسيارى از نوشته‌هایش گم شده بوده و اين بر مشکلات کار او اضافه مى‌کرده است.
خط ۱۰۸: خط ۱۰۸:
يا اينکه صريحا اعلام مى‌کند، آنچه به مأخذ نسبت داده شده وجود نداشته و استناد شيخ اعظم صحيح نمى‌باشد: و أنت خبير بأن التقييد المذکور في کلام شيخنا الأستاد العلامة... ليس موجوداً في کلام الجزائري بل و لا حکاه عنه غيره...
يا اينکه صريحا اعلام مى‌کند، آنچه به مأخذ نسبت داده شده وجود نداشته و استناد شيخ اعظم صحيح نمى‌باشد: و أنت خبير بأن التقييد المذکور في کلام شيخنا الأستاد العلامة... ليس موجوداً في کلام الجزائري بل و لا حکاه عنه غيره...


ويژگى ديگر آن که، مؤلف به دليل احاطۀ کامل به نظريات اصولى، گاهى در کتاب منشأ و تاريخچۀ نظريۀ اصولى خاصى را مطرح کرده است. مثلاًدر بحث حجيت ظن مطلق، صاحب اين نظريه را [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] و [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد‌ ‎على صاحب رياض]] (هم‌درس ايشان) دانسته، که بعدها شاگرد [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، يعنى محقق قمى در انتشار اين نظريه اهتمام خاصى را مبذول داشته است. (صفحۀ 228 سطر 18، قسمت اول کتاب)
ويژگى ديگر آن که، مؤلف به دليل احاطۀ کامل به نظريات اصولى، گاهى در کتاب منشأ و تاريخچۀ نظريۀ اصولى خاصى را مطرح کرده است. مثلاًدر بحث حجيت ظن مطلق، صاحب اين نظريه را [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل|وحيد بهبهانى]] و [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد‌ ‎على صاحب رياض]] (هم‌درس ايشان) دانسته، که بعدها شاگرد [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل|وحيد بهبهانى]]، يعنى محقق قمى در انتشار اين نظريه اهتمام خاصى را مبذول داشته است. (صفحۀ 228 سطر 18، قسمت اول کتاب)


يا در رابطه با دليل اجتهادى و فقاهتى تاريخچۀ اين نظريه را بيان مى‌فرمايد. (قسمت دوم کتاب صفحۀ 4 سطر 10)
يا در رابطه با دليل اجتهادى و فقاهتى تاريخچۀ اين نظريه را بيان مى‌فرمايد. (قسمت دوم کتاب صفحۀ 4 سطر 10)
خط ۱۶۰: خط ۱۶۰:
#کفاية المقتصد في الفقه و ذخيرة المعاد في شرح الإرشاد، تأليف [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]]، محمدباقربن محمد مؤمن (متوفاى 1090 هجرى قمرى).
#کفاية المقتصد في الفقه و ذخيرة المعاد في شرح الإرشاد، تأليف [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]]، محمدباقربن محمد مؤمن (متوفاى 1090 هجرى قمرى).
#حاشيه بر شرح مختصر الأصول، تأليف جمال‌الدين بن محمد خوانسارى (متوفاى 1125 هجرى قمرى).
#حاشيه بر شرح مختصر الأصول، تأليف جمال‌الدين بن محمد خوانسارى (متوفاى 1125 هجرى قمرى).
#الفوائد الجديدة، تأليف [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، آقا محمدباقربن محمد اکمل (متوفاى 1206 قمرى).
#الفوائد الجديدة، تأليف [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل|وحيد بهبهانى]]، آقا محمدباقربن محمد اکمل (متوفاى 1206 قمرى).
#کشف الغطاء، تأليف شيخ جعفر بن شيخ خضر کاشف‌الغطاء نجفى (متوفاى 1227 هجرى قمرى).
#کشف الغطاء، تأليف شيخ جعفر بن شيخ خضر کاشف‌الغطاء نجفى (متوفاى 1227 هجرى قمرى).
#الوافي، شرح الوافية تونى و المحصول في الأصول، تأليف سيد‌ ‎محسن بن حسن اعرجى معروف به محقق کاظمى.
#الوافي، شرح الوافية تونى و المحصول في الأصول، تأليف سيد‌ ‎محسن بن حسن اعرجى معروف به محقق کاظمى.