التنبیه فی الفقه الشافعي: تفاوت میان نسخه‌ها

| پدیدآورندگان

| پدیدآوران =  

[[مرکز الخدمات و الأبحاث الثقافیة]] (سایر)

|زبان

| زبان = عربی

| موضوع =

|ناشر  

| پیش از =  

}}

«التنبيه»، کتابی است مختصر که جایگاه علمی مؤلف و ویژگی‌هایی مانند نثر روان و ساده، به‌کار بردن تعبیرات روشن و پرهیز کردن از جدل و مناقشه در میان آرا، آن را در زمره مهم‌ترین متون فقه شافعی قرار داده است؛ به‌طوری‌که در بین پنج کتاب فقهی مشهور شافعیان (التنبيه، المختصر، المهذَب، الوسيط و الوجيز) مقبول‌ترین متن فقهی بشمار می‌‌رود<ref>ر.ک: سعیدی، فریده، ج8، ص264</ref>.

فقهای شافعی، «التنبيه» را کتابی جامع و کامل می‌‌دانستند. [[نصیرالدین مبارک بن یحیی بصری]] (متوفی ۶۶۹ق)، مدعی بود که تمام مسائل فقه را می‌‌توان از آن استخراج کرد. همچنین نقل شده که [[علی بن قاسم حکمی]] (از مفتیان یمن، متوفی ۶۴۰ق) همه پرسش‌های فقهی را فقط از این کتاب پاسخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داده است. متداول بودن تدریس و آموزش «التنبيه» تا زمان نگارش «[[منهاج الطالبين في معارف الصادقين|منهاج الطالبين]]» اثر [[نووی، یحیی بن شرف|یحیی بن شرف نووی]] (متوفی ۶۷۶ق) ادامه یافت<ref>ر.ک: همان</ref>.

==پانویس ==

==وابسته‌ها==

{{وابسته‌ها}}

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]