عقیلی شیرازی، محمدهاشم: تفاوت میان نسخه‌ها
(لینک درون متنی) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'عقیلی (ابهام زدایی)' به 'عقیلی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
! نام!! data-type="authorName" |عقیلی شیرازی، محمدهاشم | ! نام!! data-type="authorName" |عقیلی شیرازی، محمدهاشم | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | قنلدر شیرازی | | data-type="authorOtherNames" | قنلدر شیرازی | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" |حكيم مير | | data-type="authorfatherName" |حكيم مير محمدهادى شيرازى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |1162ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |ميرزا | | data-type="authorTeachers" |ميرزا لطفالله شيرازى | ||
آخوند مسيحاى فسايى | آخوند مسيحاى فسايى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |کتاب مطب علوی خان بانضمام رساله مختصر البیان فی ضروریات البحران | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|عقیلی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''محمّدهاشم عقیلی شيرازى''' (1080 يا 1081ق-1162ق)، ملقب به معتمدالملوک، نواب علیخان، معروف به علوى خان از مشاهير طب سنتى است. | |||
''' | |||
== ولادت == | == ولادت == | ||
وى فرزند حكيم مير محمد هادى شيرازى معروف به قلندر است كه در سال 1080 يا 1081ق در شيراز به دنيا آمد. | وى فرزند حكيم مير محمد هادى شيرازى معروف به قلندر است كه در سال 1080 يا 1081ق در شيراز به دنيا آمد. | ||
== | ==تحصیلات== | ||
وی نزد پدر و پدر بزرگش به تحصيل پرداخت. از اساتيد ديگر او مى‌توان به ميرزا | وی نزد پدر و پدر بزرگش به تحصيل پرداخت. از اساتيد ديگر او مى‌توان به ميرزا لطفالله شيرازى و آخوند مسيحاى فسايى اشاره كرد.<ref>دانشنامه ادب فارسى، ج4، ص1088</ref> | ||
او چون محيط شيراز را مطابق خواسته‌هاى خود نديد در سال 1111ق و در عصر پادشاهى اورنگ زيب به هند مهاجرت كرد. او هرچند به دربار اورنگ زيب راه يافت، اما هرگز جزء پزشکان دربار او نشد، در عوض به خدمت محمّد اعظم، پسر او در آمد و به مدت سى سال در دربار او مشغول به كار بود و از جانب او لقب معتمد الملك را دريافت نمود و حقوق كلانى به ميزان سه هزار روپيه در ماه از خزانه دولتى به او پرداخت مى‌شد. البته وى بيشتر با لقب علوى خان شناخته مى‌شود، لقبى كه از جانب پادشاه قبل از محمد اعظم به وى عطاء شده بود. | او چون محيط شيراز را مطابق خواسته‌هاى خود نديد در سال 1111ق و در عصر پادشاهى اورنگ زيب به هند مهاجرت كرد. او هرچند به دربار اورنگ زيب راه يافت، اما هرگز جزء پزشکان دربار او نشد، در عوض به خدمت محمّد اعظم، پسر او در آمد و به مدت سى سال در دربار او مشغول به كار بود و از جانب او لقب معتمد الملك را دريافت نمود و حقوق كلانى به ميزان سه هزار روپيه در ماه از خزانه دولتى به او پرداخت مى‌شد. البته وى بيشتر با لقب علوى خان شناخته مى‌شود، لقبى كه از جانب پادشاه قبل از محمد اعظم به وى عطاء شده بود. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۱: | ||
در همين ايام، دولت گوركانيان هند مورد حمله سپاهيان نادر قرار گرفت. نادر شاه افشار پس از منقرض شدن سلسله صفويه و بيرون راندن افغان‌ها از ايران و نيز تسلط بر افغانستان كنونى، در سال 1151ق به سوى دهلى، پايتخت هند روانه شد. | در همين ايام، دولت گوركانيان هند مورد حمله سپاهيان نادر قرار گرفت. نادر شاه افشار پس از منقرض شدن سلسله صفويه و بيرون راندن افغان‌ها از ايران و نيز تسلط بر افغانستان كنونى، در سال 1151ق به سوى دهلى، پايتخت هند روانه شد. | ||
پس از فتح دهلى، از آنجا كه نادرشاه مبتلا به بيمارى بود، علوى خان مأمور درمان او شد و چنان در اين كار موفقيت به دست آورد كه نادر او را همراه خود به ايران برد. نقل است كه در همين دوران، وى از جانب نادر شاه لقب معتمدالملوك را دريافت كرد. سرانجام پس از دو سال همراهى علوى خان با نادر، در سال 1154ق روانه سفر حج گرديد و پس از انجام سفر حج به سال 1156ق به هند بازگشت و در دهلى به درمان محمّدشاه كه بيمار بود پرداخت. | پس از فتح دهلى، از آنجا كه نادرشاه مبتلا به بيمارى بود، علوى خان مأمور درمان او شد و چنان در اين كار موفقيت به دست آورد كه نادر او را همراه خود به ايران برد. نقل است كه در همين دوران، وى از جانب نادر شاه لقب معتمدالملوك را دريافت كرد. سرانجام پس از دو سال همراهى علوى خان با نادر، در سال 1154ق روانه سفر حج گرديد و پس از انجام سفر حج به سال 1156ق به هند بازگشت و در دهلى به درمان محمّدشاه كه بيمار بود پرداخت.<ref>دانشنامه ادب فارسى، ج4، ص1088</ref> | ||
اين پزشک عاليقدر در اواخر عمر خود ملقب به بهاءالدوله شد. شباهت اين لقب با لقب | اين پزشک عاليقدر در اواخر عمر خود ملقب به بهاءالدوله شد. شباهت اين لقب با لقب نویسنده كتاب «خلاصة التجارب» موجب شد كه عده‌اى اين دو را با هم اشتباه بگيرند، در حالى كه بهاءالدوله نویسنده كتاب «خلاصة التجارب»، دويست سال قبل از علوى خان مى‌زيسته و از اهالى طرشت بوده است. در بين شرق‌شناسان غربى، فوناهن دچار اين اشتباه شده است.<ref>طب در عصر صفويه، ص104</ref> | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
| خط ۶۲: | خط ۵۹: | ||
از كسانى كه از محضر او دانش آموخته‌اند مى‌توان به اين افراد اشاره كرد: | از كسانى كه از محضر او دانش آموخته‌اند مى‌توان به اين افراد اشاره كرد: | ||
#حكيم مير حسين: به وى كتابى با عنوان «مطب مير حسن» به زبان اردو نسبت داده شده كه از منابع حكيم ناظم جهان در تأليف كتاب | #حكيم مير حسين: به وى كتابى با عنوان «مطب مير حسن» به زبان اردو نسبت داده شده كه از منابع حكيم ناظم جهان در تأليف كتاب «اکسیر اعظم» است؛ | ||
#حكيم ثناء الله ساكن بريلى؛ | #حكيم ثناء الله ساكن بريلى؛ | ||
#حكيم نور الاسلام؛ | #حكيم نور الاسلام؛ | ||
#حكيم اسد على؛ | #حكيم اسد على؛ | ||
#حكيم | #حكيم نورالله. | ||
وى علاوه بر چيرگى‌اى كه در دانش پزشکى داشت از ذوق ادبى نيز برخوردار بود. | وى علاوه بر چيرگى‌اى كه در دانش پزشکى داشت از ذوق ادبى نيز برخوردار بود. | ||
==وفات== | |||
== | سرانجام اين حكيم فرزانه در اثر بيمارى استسقاء به سال 1160 يا 1162ق در هندوستان درگذشت و بنا به وصيت خودش در جوار مزار خواجه نظام‌الدين اولياء به خاک سپرده شد.<ref>خلاصة الحكمة، ج1، ص39</ref> | ||
== آثار== | |||
آثار علوى خان، از جمله منابع ارزشمند طب سنتى‌اند، كه از جمله آن‌ها مى‌توان به اين آثار اشاره كرد: | آثار علوى خان، از جمله منابع ارزشمند طب سنتى‌اند، كه از جمله آن‌ها مى‌توان به اين آثار اشاره كرد: | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۶: | ||
# رساله چوب چينى | # رساله چوب چينى | ||
# رسالة فى علم الموسيقى | # رسالة فى علم الموسيقى | ||
# آثار الباقية | # آثار الباقية | ||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[کتاب مطب علوی خان بانضمام رساله مختصر البیان فی ضروریات البحران]] | [[کتاب مطب علوی خان بانضمام رساله مختصر البیان فی ضروریات البحران]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:اردیبهشت (1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۱
| نام | عقیلی شیرازی، محمدهاشم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | قنلدر شیرازی
عقیلی، محمدهاشم علوی‌خان |
| نام پدر | حكيم مير محمدهادى شيرازى |
| متولد | 1080 يا 1081ق |
| محل تولد | شیراز |
| رحلت | 1162ق |
| اساتید | ميرزا لطفالله شيرازى
آخوند مسيحاى فسايى |
| برخی آثار | کتاب مطب علوی خان بانضمام رساله مختصر البیان فی ضروریات البحران |
| کد مؤلف | AUTHORCODE18649AUTHORCODE |
محمّدهاشم عقیلی شيرازى (1080 يا 1081ق-1162ق)، ملقب به معتمدالملوک، نواب علیخان، معروف به علوى خان از مشاهير طب سنتى است.
ولادت
وى فرزند حكيم مير محمد هادى شيرازى معروف به قلندر است كه در سال 1080 يا 1081ق در شيراز به دنيا آمد.
تحصیلات
وی نزد پدر و پدر بزرگش به تحصيل پرداخت. از اساتيد ديگر او مى‌توان به ميرزا لطفالله شيرازى و آخوند مسيحاى فسايى اشاره كرد.[۱]
او چون محيط شيراز را مطابق خواسته‌هاى خود نديد در سال 1111ق و در عصر پادشاهى اورنگ زيب به هند مهاجرت كرد. او هرچند به دربار اورنگ زيب راه يافت، اما هرگز جزء پزشکان دربار او نشد، در عوض به خدمت محمّد اعظم، پسر او در آمد و به مدت سى سال در دربار او مشغول به كار بود و از جانب او لقب معتمد الملك را دريافت نمود و حقوق كلانى به ميزان سه هزار روپيه در ماه از خزانه دولتى به او پرداخت مى‌شد. البته وى بيشتر با لقب علوى خان شناخته مى‌شود، لقبى كه از جانب پادشاه قبل از محمد اعظم به وى عطاء شده بود.
در همين ايام، دولت گوركانيان هند مورد حمله سپاهيان نادر قرار گرفت. نادر شاه افشار پس از منقرض شدن سلسله صفويه و بيرون راندن افغان‌ها از ايران و نيز تسلط بر افغانستان كنونى، در سال 1151ق به سوى دهلى، پايتخت هند روانه شد.
پس از فتح دهلى، از آنجا كه نادرشاه مبتلا به بيمارى بود، علوى خان مأمور درمان او شد و چنان در اين كار موفقيت به دست آورد كه نادر او را همراه خود به ايران برد. نقل است كه در همين دوران، وى از جانب نادر شاه لقب معتمدالملوك را دريافت كرد. سرانجام پس از دو سال همراهى علوى خان با نادر، در سال 1154ق روانه سفر حج گرديد و پس از انجام سفر حج به سال 1156ق به هند بازگشت و در دهلى به درمان محمّدشاه كه بيمار بود پرداخت.[۲]
اين پزشک عاليقدر در اواخر عمر خود ملقب به بهاءالدوله شد. شباهت اين لقب با لقب نویسنده كتاب «خلاصة التجارب» موجب شد كه عده‌اى اين دو را با هم اشتباه بگيرند، در حالى كه بهاءالدوله نویسنده كتاب «خلاصة التجارب»، دويست سال قبل از علوى خان مى‌زيسته و از اهالى طرشت بوده است. در بين شرق‌شناسان غربى، فوناهن دچار اين اشتباه شده است.[۳]
شاگردان
از كسانى كه از محضر او دانش آموخته‌اند مى‌توان به اين افراد اشاره كرد:
- حكيم مير حسين: به وى كتابى با عنوان «مطب مير حسن» به زبان اردو نسبت داده شده كه از منابع حكيم ناظم جهان در تأليف كتاب «اکسیر اعظم» است؛
- حكيم ثناء الله ساكن بريلى؛
- حكيم نور الاسلام؛
- حكيم اسد على؛
- حكيم نورالله.
وى علاوه بر چيرگى‌اى كه در دانش پزشکى داشت از ذوق ادبى نيز برخوردار بود.
وفات
سرانجام اين حكيم فرزانه در اثر بيمارى استسقاء به سال 1160 يا 1162ق در هندوستان درگذشت و بنا به وصيت خودش در جوار مزار خواجه نظام‌الدين اولياء به خاک سپرده شد.[۴]
آثار
آثار علوى خان، از جمله منابع ارزشمند طب سنتى‌اند، كه از جمله آن‌ها مى‌توان به اين آثار اشاره كرد:
- مطب علوى خان
- جمع‌الجوامع يا جامع‌الجوامع
- تحفة العلويّة
- شرح موجز بر قانون
- مجسطى
- عشر كامله
- قرابادين علوى خان
- احوال اعضاء النفس
- علاج الأمراض»
- دستورات العلاج
- رساله چوب چينى
- رسالة فى علم الموسيقى
- آثار الباقية