۵۳٬۳۲۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آیت‌الله' به 'آیت‌الله ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
ایشان خود در این باره مى‌گوید: | ایشان خود در این باره مى‌گوید: | ||
من در سن پنج سالگى به‌همراه برادرم حاج قاسم که دو سال از من بزرگ‌تر بود، تحصیل را شروع کردم. آنچه در مکتب‌خانه به ما مى‌آموختند، همان کتاب‌هاى مدرسه رسمى بود، به اضافه قرآن و چیزهایى مثل [[گلستان سعدی: پس از مقابله هفت نسخه خطی و ده نسخه چاپی|گلستان]]، [[نصاب الصبيان|نصاب]] و... از هفت سالگى علاوه بر مکتب، از معلومات پدر (حاج میرزا على هاشمى بهرمانى) نیز استفاده کردم. رفته‌رفته مکتب‌خانه نمى‌توانست جواب‌گوى نیاز ما باشد. چهارده ساله بودم که به پیشنهاد پسرعمویم، محمد، تصمیم گرفتیم که همراه کاروان جهت تحصیل علوم دینى به قم سفر کنیم» | من در سن پنج سالگى به‌همراه برادرم حاج قاسم که دو سال از من بزرگ‌تر بود، تحصیل را شروع کردم. آنچه در مکتب‌خانه به ما مى‌آموختند، همان کتاب‌هاى مدرسه رسمى بود، به اضافه قرآن و چیزهایى مثل [[گلستان سعدی: پس از مقابله هفت نسخه خطی و ده نسخه چاپی|گلستان]]، [[نصاب الصبيان|نصاب]] و... از هفت سالگى علاوه بر مکتب، از معلومات پدر (حاج میرزا على هاشمى بهرمانى) نیز استفاده کردم. رفته‌رفته مکتب‌خانه نمى‌توانست جواب‌گوى نیاز ما باشد. چهارده ساله بودم که به پیشنهاد پسرعمویم، محمد، تصمیم گرفتیم که همراه کاروان جهت تحصیل علوم دینى به قم سفر کنیم» <ref>پایگاه اطلاع‌رسانى: http://www.hashemirafsanjani.ir</ref>. | ||
آقاى هاشمى رفسنجانى با بهره‌گیرى از اساتید مختلف، مدارج آموزشى و مراحل کسب علوم حوزوى را یکى پس از دیگرى طى کرد؛ به‌طورى‌که کتاب «صرف میر» را نزد پسرعمویش شیخ محمد که از نظر درس از وى جلوتر بود، فراگرفت و این درس را با آقاى شیخ جعفر شجونى بحث کرد. در ادامه تحصیل، باقى‌مانده «جامع المقدمات» و سطح متوسط؛ یعنى کتاب‌هاى «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|سیوطى]]»، «[[الحاشية علی تهذيب المنطق للتفتازاني|حاشیه]]»، «[[معالم الأصول|معالم]]»، «[[مغني اللبيب عن كتب الأعاريب|مغنى]]»، «[[المطول|مطول]]» و «[[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|شرح لمعه]]» را نزد آقایان شهید سید محمدرضا سعیدى، [[محمدی گیلانی، محمد|محمدى گیلانى]]، علوى بروجردى، آدینه‌وند، [[صالحی نجف‌آبادی، نعمت‌الله|نعمت‌الله صالحى نجف‌آبادى]]، دکتر [[جهانگیری، محسن|محسن جهانگیرى]]، امام موسى صدر و شیخ حسن شب‌زنده‌دار تحصیل نمود. | آقاى هاشمى رفسنجانى با بهره‌گیرى از اساتید مختلف، مدارج آموزشى و مراحل کسب علوم حوزوى را یکى پس از دیگرى طى کرد؛ به‌طورى‌که کتاب «صرف میر» را نزد پسرعمویش شیخ محمد که از نظر درس از وى جلوتر بود، فراگرفت و این درس را با آقاى شیخ جعفر شجونى بحث کرد. در ادامه تحصیل، باقى‌مانده «جامع المقدمات» و سطح متوسط؛ یعنى کتاب‌هاى «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|سیوطى]]»، «[[الحاشية علی تهذيب المنطق للتفتازاني|حاشیه]]»، «[[معالم الأصول|معالم]]»، «[[مغني اللبيب عن كتب الأعاريب|مغنى]]»، «[[المطول|مطول]]» و «[[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|شرح لمعه]]» را نزد آقایان شهید سید محمدرضا سعیدى، [[محمدی گیلانی، محمد|محمدى گیلانى]]، علوى بروجردى، آدینه‌وند، [[صالحی نجف‌آبادی، نعمت‌الله|نعمت‌الله صالحى نجف‌آبادى]]، دکتر [[جهانگیری، محسن|محسن جهانگیرى]]، امام موسى صدر و شیخ حسن شب‌زنده‌دار تحصیل نمود. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
براى فراگیرى سطح عالى فقه و اصول ([[فرائد الأصول|رسائل]]، [[المكاسب (حاشيه میرزا فتاح شهيدي)|مکاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]])، از حضرات آیات [[منتظری، حسینعلی|منتظرى]]، [[مشکینی اردبیلی، علی|مشکینى]]، سید محمدباقر سلطانى طباطبایى، شهید صدوقى، فکور، صالحى نجف‌آبادى، شیخ [[اعتمادی، مصطفی|مصطفى اعتمادى]]، [[نوری همدانی، حسین|نورى همدانى]]، مجاهدى و آیت‌الله [[تبریزی، جواد|تبریزى]] استفاده کرد و همچنین درس خارج فقه و اصول را از آیت‌الله [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]](ره)، آیت‌الله [[گلپایگانی، محمدرضا|گلپایگانى]]، آیت‌الله [[شریعتمداری، کاظم|شریعتمدارى]]، آیت‌الله [[محقق داماد، محمد|محقق داماد]]، آیت‌الله شیخ [[حائری، مرتضی|مرتضى حائرى یزدى]] و آیت‌الله [[مرعشی، شهاب‌الدین|مرعشى نجفى]] آموخت. همچنین چون محل سکونتش در سال‌هاى اول اقامت در قم، در مقابل بیت امام خمینى(ره)، واقع شده بود، او توفیق پیدا کرد که علاوه بر فراگیرى فقه، اصول و فلسفه، در مبانى سیاسى، اجتماعى، عرفانى و اخلاقى نیز از ایشان کسب فیض کند. | براى فراگیرى سطح عالى فقه و اصول ([[فرائد الأصول|رسائل]]، [[المكاسب (حاشيه میرزا فتاح شهيدي)|مکاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]])، از حضرات آیات [[منتظری، حسینعلی|منتظرى]]، [[مشکینی اردبیلی، علی|مشکینى]]، سید محمدباقر سلطانى طباطبایى، شهید صدوقى، فکور، صالحى نجف‌آبادى، شیخ [[اعتمادی، مصطفی|مصطفى اعتمادى]]، [[نوری همدانی، حسین|نورى همدانى]]، مجاهدى و آیت‌الله [[تبریزی، جواد|تبریزى]] استفاده کرد و همچنین درس خارج فقه و اصول را از آیت‌الله [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]](ره)، آیت‌الله [[گلپایگانی، محمدرضا|گلپایگانى]]، آیت‌الله [[شریعتمداری، کاظم|شریعتمدارى]]، آیت‌الله [[محقق داماد، محمد|محقق داماد]]، آیت‌الله شیخ [[حائری، مرتضی|مرتضى حائرى یزدى]] و آیت‌الله [[مرعشی، شهاب‌الدین|مرعشى نجفى]] آموخت. همچنین چون محل سکونتش در سال‌هاى اول اقامت در قم، در مقابل بیت امام خمینى(ره)، واقع شده بود، او توفیق پیدا کرد که علاوه بر فراگیرى فقه، اصول و فلسفه، در مبانى سیاسى، اجتماعى، عرفانى و اخلاقى نیز از ایشان کسب فیض کند. | ||
در فلسفه و تفسیر از [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایى]] و آقایان میرزا ابوالفضل زاهدى و منتظرى بهره جست و در مسافرتى که به نجف اشرف داشت، در درس خارج آیات عظام: [[خویی، ابوالقاسم|خویى]]، آمیرزا باقر زنجانى، [[حکیم، محسن|حکیم]] و [[حسینی شاهرودی، محمود|شاهرودى]] شرکت کرد و از آنها استفاده علمى برد و سرانجام به درجه رفیع اجتهاد نایل آمد | در فلسفه و تفسیر از [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایى]] و آقایان میرزا ابوالفضل زاهدى و منتظرى بهره جست و در مسافرتى که به نجف اشرف داشت، در درس خارج آیات عظام: [[خویی، ابوالقاسم|خویى]]، آمیرزا باقر زنجانى، [[حکیم، محسن|حکیم]] و [[حسینی شاهرودی، محمود|شاهرودى]] شرکت کرد و از آنها استفاده علمى برد و سرانجام به درجه رفیع اجتهاد نایل آمد <ref>ر.ک: دفتر نشر معارف انقلاب، ص3-4</ref>. | ||
== مبارزه == | == مبارزه == | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
هاشمى رفسنجانى طى دوران مسئولیت ریاست مجمع، با استفاده از فراغتى که از امور اجرایى پیدا نمود، علاوه بر اهتمام به تکمیل مجموعه‌هاى «تفسیر راهنما» و «فرهنگ قرآن»، مجموعه‌هاى کاملى از خاطرات خویش را تحت عناوین «دوران مبارزه»، «انقلاب و پیروزى»، «انقلاب در بحران»، «عبور از بحران»، «آرامش و چالش»، «به‌سوى سرنوشت» و «امید و دلواپسى» نوشته و منتشر نموده است | هاشمى رفسنجانى طى دوران مسئولیت ریاست مجمع، با استفاده از فراغتى که از امور اجرایى پیدا نمود، علاوه بر اهتمام به تکمیل مجموعه‌هاى «تفسیر راهنما» و «فرهنگ قرآن»، مجموعه‌هاى کاملى از خاطرات خویش را تحت عناوین «دوران مبارزه»، «انقلاب و پیروزى»، «انقلاب در بحران»، «عبور از بحران»، «آرامش و چالش»، «به‌سوى سرنوشت» و «امید و دلواپسى» نوشته و منتشر نموده است <ref>ر.ک: دفتر نشر معارف انقلاب، ص 13</ref>. | ||
==پانويس == | |||
<references /> | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||