اقناع اللائم علی اقامة المآتم: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:امام حسین(ع)' به 'رده:حسین بن علی(ع)') برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NUR138149J1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان =إقناع اللائم علي إقامة المآتم | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[امین، سید محسن]] (نویسنده) | ||
[[بدری، محمود]] (تصحیح) | [[بدری، محمود]] (تصحیح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =7الف8الف / 260 BP | ||
| موضوع = | | موضوع =سوگواريها | ||
مرثيه و مرثيه سرايي عربي | |||
حسين بن علي(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - سوگواريها | |||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =مؤسسة المعارف | | ناشر =مؤسسة المعارف الاسلامیة | ||
| مکان نشر =قم | | مکان نشر =ايران - قم | ||
| سال نشر =1418ق | | سال نشر =1418ق | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE138149AUTOMATIONCODE | |||
| کد اتوماسیون = | |||
| چاپ =اول | | چاپ =اول | ||
| شابک = | | شابک =964-6289-12-6 | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''إقناعُ اللّائم عَلی إقامَة المَآتِم''' تألیف سید محسن امین | '''إقناعُ اللّائم عَلی إقامَة المَآتِم''' تألیف [[امین، سید محسن|سید محسن امین عاملی]]، تصحیح [[بدری، محمود|محمود بدری]]، کتاب مزبور دربارۀ استحباب عزاداری بر امام حسین(ع) است و بر پایۀ ادلّۀ عقلی و نقلى نوشته شده و مفصّل‌ترین و مستندترین کتاب در این باره است. تاریخ پایان تألیف کتاب ذو القعدۀ ١٣۴٣ و تاریخ پایان تنقیح آن جمادى‌الثّانى 1344 است و نویسنده آن را مقدّمه یا خاتمۀ کتاب المجالس السنیة فى ذکرى مصائب العترة النبوّیّة قرارداده است. (ص ۴١). | ||
مقصود نویسنده از «اقامة المآتم» (برپا داشتن سوگواریها)، گریستن بر امام حسین، اظهار ناراحتی، یادکرد مصیبتهای او، مرثیه خوانی، بیان فضیلتهای او و دیگر امور مانند اینهاست؛ مشروط به اینکه مشتمل بر فعل حرام نباشد. (ص41 - 44). | مقصود نویسنده از «اقامة المآتم» (برپا داشتن سوگواریها)، گریستن بر امام حسین، اظهار ناراحتی، یادکرد مصیبتهای او، مرثیه خوانی، بیان فضیلتهای او و دیگر امور مانند اینهاست؛ مشروط به اینکه مشتمل بر فعل حرام نباشد. (ص41 - 44). | ||
نویسنده در مقدّمۀ | نویسنده در مقدّمۀ کتاب، انگیزۀ خود را از تألیف آن پاسخ به پرسشها و انتقادها دانسته و گفته است: برخی از مردم در بارۀ اقامه عزاداری به ما خُرده می‌گیرند و می‌گویند لزومی بدان نیست. یا اینکه می‌گویند صدها سال از کشته شدن امام می‌گذرد و یادکرد آن در هر سال چه معنایی دارد؟ و یا می‌گویند یزید یک بار امام را کشت و شما هر سال او را مى‌کشید. و...(ص٢٢). | ||
در ادامه به انتقادهاى احمد سورکتى انصارى سودانى در مجلّة الذخیرة الاسلامیة اشاره شده که به سنّتهاى شیعه در روز عاشورا انتقاد کرده است. (ص۴۴ ۔ ۴٧). | در ادامه به انتقادهاى [[احمد سورکتى انصارى سودانى]] در مجلّة الذخیرة الاسلامیة اشاره شده که به سنّتهاى شیعه در روز عاشورا انتقاد کرده است. (ص۴۴ ۔ ۴٧). | ||
چنین می‌نماید که انگیزۀ اصلی نویسنده در تألیف این کتاب پاسخ به انتقادهای اوست از این روست که در ضمن کتاب نیز بارها به انتقادهاى او اشاره وآن را رد کرده است. (ص 191،86، 285، 310،363، 367). | چنین می‌نماید که انگیزۀ اصلی نویسنده در تألیف این کتاب پاسخ به انتقادهای اوست از این روست که در ضمن کتاب نیز بارها به انتقادهاى او اشاره وآن را رد کرده است. (ص 191،86، 285، 310،363، 367). | ||
اقناع اللّائم مشتمل بر مقدّمه و هشت فصل است. فصل اوّل در بارۀ اندوه وگریه به سبب کشته شدن امام حسین است. در این فصل بیست و نُه دلیل بر جواز گریستن بر امام ارائه شده است. دلیل اوّل اصالة الاباحة و دلیل دوم خشم خداوند به سبب کشته شدن امام است. مقصود نویسنده از دلیل دوم | اقناع اللّائم مشتمل بر مقدّمه و هشت فصل است. فصل اوّل در بارۀ اندوه وگریه به سبب کشته شدن امام حسین است. در این فصل بیست و نُه دلیل بر جواز گریستن بر امام ارائه شده است. دلیل اوّل اصالة الاباحة و دلیل دوم خشم خداوند به سبب کشته شدن امام است. مقصود نویسنده از دلیل دوم دگرگونیهایى است که در جهان آفرینش پس از کشته شدن امام رخ داد؛ از جمله: گریستن آسمانها وزمین، بارش خون از آسمان، بارش خاک سرخ از آسمان، سیاه وتاریک شدن آسمان، سرخ شدن آسمان، تبدیل خاک و سنگریزه به خون و.... دلیل سوم تا بیست و نهم عبارت است از گریستن پیامبر و ائمۀ طاهرین بر دیگران و نیز بر امام حسین. | ||
فصل دوم در بارۀ مرثیه سرایی در سوگ مردگان و بیان فضایل آنان است و به رثای بزرگان و اصحاب پیامبر اشاره و نمونه‌هایى از آن آورده شده است، | |||
در فصل سوم از ثناگویی بر مردگان و ستودن آنان سخن رفته و به نمونه‌هایی از آن در صدراسلام اشاره رفته است. | |||
فصل چهارم به تشکیل مجلس سو گواری و اظهار اندوه و ثناگفتن از مردگان اختصاص یافته است. | |||
در فصل پنجم به انفاق به قصد اهداى ثواب به مردگان و در فصل ششم به فواید دینى و دنیوى مراسم سوگوارى پرداخته شده است. | |||
در فصل هفتم نظریات [[ماربین]] آلمانى و [[ژوزف]] فرانسوى در بارۀ شهادت امام حسین و فواید مراسم سوگوارى بر او بیان شده است. | |||
و سرانجام آخرین (هشتمین) فصل به نتیجه‌گیری از مباحث گذشته اختصاص یافته و پاره‌ای از انتقادهاى بر عزادارى نقل ونقد شده است.<ref> اسفندیاری، محمد، ص149-150</ref> | |||
| خط ۵۳: | خط ۶۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:آداب و رسوم]] | |||
[[رده:مباحث خاص آداب و رسوم]] | |||
[[رده:شیعه‌شناسی]] | |||
[[رده:حسین بن علی(ع)]] | |||
[[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
نسخهٔ ۲۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۰
| إقناع اللائم علي إقامة المآتم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امین، سید محسن (نویسنده) بدری، محمود (تصحیح) |
| ناشر | مؤسسة المعارف الاسلامیة |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1418ق |
| چاپ | اول |
| شابک | 964-6289-12-6 |
| موضوع | سوگواريها
مرثيه و مرثيه سرايي عربي حسين بن علي(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - سوگواريها |
| کد کنگره | 7الف8الف / 260 BP |
إقناعُ اللّائم عَلی إقامَة المَآتِم تألیف سید محسن امین عاملی، تصحیح محمود بدری، کتاب مزبور دربارۀ استحباب عزاداری بر امام حسین(ع) است و بر پایۀ ادلّۀ عقلی و نقلى نوشته شده و مفصّل‌ترین و مستندترین کتاب در این باره است. تاریخ پایان تألیف کتاب ذو القعدۀ ١٣۴٣ و تاریخ پایان تنقیح آن جمادى‌الثّانى 1344 است و نویسنده آن را مقدّمه یا خاتمۀ کتاب المجالس السنیة فى ذکرى مصائب العترة النبوّیّة قرارداده است. (ص ۴١).
مقصود نویسنده از «اقامة المآتم» (برپا داشتن سوگواریها)، گریستن بر امام حسین، اظهار ناراحتی، یادکرد مصیبتهای او، مرثیه خوانی، بیان فضیلتهای او و دیگر امور مانند اینهاست؛ مشروط به اینکه مشتمل بر فعل حرام نباشد. (ص41 - 44).
نویسنده در مقدّمۀ کتاب، انگیزۀ خود را از تألیف آن پاسخ به پرسشها و انتقادها دانسته و گفته است: برخی از مردم در بارۀ اقامه عزاداری به ما خُرده می‌گیرند و می‌گویند لزومی بدان نیست. یا اینکه می‌گویند صدها سال از کشته شدن امام می‌گذرد و یادکرد آن در هر سال چه معنایی دارد؟ و یا می‌گویند یزید یک بار امام را کشت و شما هر سال او را مى‌کشید. و...(ص٢٢).
در ادامه به انتقادهاى احمد سورکتى انصارى سودانى در مجلّة الذخیرة الاسلامیة اشاره شده که به سنّتهاى شیعه در روز عاشورا انتقاد کرده است. (ص۴۴ ۔ ۴٧).
چنین می‌نماید که انگیزۀ اصلی نویسنده در تألیف این کتاب پاسخ به انتقادهای اوست از این روست که در ضمن کتاب نیز بارها به انتقادهاى او اشاره وآن را رد کرده است. (ص 191،86، 285، 310،363، 367).
اقناع اللّائم مشتمل بر مقدّمه و هشت فصل است. فصل اوّل در بارۀ اندوه وگریه به سبب کشته شدن امام حسین است. در این فصل بیست و نُه دلیل بر جواز گریستن بر امام ارائه شده است. دلیل اوّل اصالة الاباحة و دلیل دوم خشم خداوند به سبب کشته شدن امام است. مقصود نویسنده از دلیل دوم دگرگونیهایى است که در جهان آفرینش پس از کشته شدن امام رخ داد؛ از جمله: گریستن آسمانها وزمین، بارش خون از آسمان، بارش خاک سرخ از آسمان، سیاه وتاریک شدن آسمان، سرخ شدن آسمان، تبدیل خاک و سنگریزه به خون و.... دلیل سوم تا بیست و نهم عبارت است از گریستن پیامبر و ائمۀ طاهرین بر دیگران و نیز بر امام حسین.
فصل دوم در بارۀ مرثیه سرایی در سوگ مردگان و بیان فضایل آنان است و به رثای بزرگان و اصحاب پیامبر اشاره و نمونه‌هایى از آن آورده شده است،
در فصل سوم از ثناگویی بر مردگان و ستودن آنان سخن رفته و به نمونه‌هایی از آن در صدراسلام اشاره رفته است.
فصل چهارم به تشکیل مجلس سو گواری و اظهار اندوه و ثناگفتن از مردگان اختصاص یافته است.
در فصل پنجم به انفاق به قصد اهداى ثواب به مردگان و در فصل ششم به فواید دینى و دنیوى مراسم سوگوارى پرداخته شده است.
در فصل هفتم نظریات ماربین آلمانى و ژوزف فرانسوى در بارۀ شهادت امام حسین و فواید مراسم سوگوارى بر او بیان شده است.
و سرانجام آخرین (هشتمین) فصل به نتیجه‌گیری از مباحث گذشته اختصاص یافته و پاره‌ای از انتقادهاى بر عزادارى نقل ونقد شده است.[۱]
پانویس
- ↑ اسفندیاری، محمد، ص149-150
منابع مقاله
اسفندیاری، محمد؛ کتاب‌شناسی تاریخی امام حسین(ع) به ضمیمه امام حسین(ع) در الذریعه، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، چاپ اول، زمستان 1380