دیوان شیخ غلامعلی حکیم شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ غلامعلی حکیم در عالم اندیشه و شعر دو چهرۀ گونه‌گون دارد که تلاقی این دو چهره، به او نما و شمایی روشن و باشکوه داده است؛ چهرۀ اول حکیم، به عنوان یکی از دانش‌آموختگان و استادان مکتب فلسفی و عرفانی تهران عصر ناصری و مشروطه او را در شمار شارحان حکمت متعالیه نشان می‌دهد  که روزگاری در محضر استادانی چون [[قمشه‌ای، محمدرضا|حکیم صهبا]] و [[زنوزی، علی بن عبدالله|حکیم مؤسس]] زانوی تلمذ بر زمین می‌نهد و روزگاری دیگر در کسوت استادی آنچه را آموخته به شاگردان می‌آموزد. چهرۀ دوم حکیم او را در هیئت و هیبت یکی از شاعران سبک بازگشت نشان می‌دهدکه سال‌ها دمخوربودن با آثار سعدی، حافظ، نظامی، هاتف، فردوسی و دیگران، ذهن و زبان و آنان را به‌خوبی بازشناخته و به شیوۀ شاعران عصر، طریق تتبع سبک و نگاه آنان را در پیش گرفته است.

دیوان حکیم که در این کتاب تصحیح شده، شامل 8821 بیت است که از نسخ دیوان حکیم و منابع دیگر فراهم آمده است. از این میان 558 بیت قصیده، 6514 بیت غزل، 166 بیت قطعه، 356 بیت ترجیع‌بند، 452 بیت مسمط، 238 بیت رباعی، 504 بیت مثنوی و 33 بیت ملحقات است.