مهیج الأحزان و مثیر الأشجان: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
کتاب، مشتمل بر 29 مجلس در ذکر مدایح و مصایب اهلبیت(ع) است که در مناسبتهای شهادت و وفات هریک از معصومین (از پیامبر(ص) و حضرت فاطمه زهرا(س) تا [[امام حسن عسکری علیهالسلام|امام حسن عسکری(ع)]] بیان گردیده است. در این مجالس، بهمنظور بیان مصایب و مدایح اهلبیت(ع)، از روایات و اشعار شعرای عرب، در مدح و رثای ایشان، استفاده شده است. | کتاب، مشتمل بر 29 مجلس در ذکر مدایح و مصایب اهلبیت(ع) است که در مناسبتهای شهادت و وفات هریک از معصومین (از پیامبر(ص) و حضرت فاطمه زهرا(س) تا [[امام حسن عسکری علیهالسلام|امام حسن عسکری(ع)]] بیان گردیده است. در این مجالس، بهمنظور بیان مصایب و مدایح اهلبیت(ع)، از روایات و اشعار شعرای عرب، در مدح و رثای ایشان، استفاده شده است. | ||
بهمنظور آشنایی بیشتر با کتاب، به محتوای برخی از این جلسات، اشاره میشود. در مجلس نخست، اشعاری از «الهاشميات» کمیت بن زید اسدی (60-126ق) آورده شده است که با ابیات زیر، آغاز گردیده است | بهمنظور آشنایی بیشتر با کتاب، به محتوای برخی از این جلسات، اشاره میشود. در مجلس نخست، اشعاری از «الهاشميات» کمیت بن زید اسدی (60-126ق) آورده شده است که با ابیات زیر، آغاز گردیده است. | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''و لقد بكيت لقتل آل محمد''|2=''باللطف حتی كل عضو مدمع''}} | {{ب|''و لقد بكيت لقتل آل محمد''|2=''باللطف حتی كل عضو مدمع''}} | ||
{{ب|''عقرت بنات الأعوجية هل درت''|2=''ما يستباح بها و ماذا يصنع''}} | {{ب|''عقرت بنات الأعوجية هل درت''|2=''ما يستباح بها و ماذا يصنع''}} | ||
{{ب|''وحريم آل محمد بين العدا''|2=''نهب تقاسمه اللئام الوضع''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>}} | {{ب|''وحريم آل محمد بين العدا''|2=''نهب تقاسمه اللئام الوضع''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
در مجلس دوم، پس از ذکر روایتی از ریان بن شبیب از امام رضا(ع) در عظمت عزاداری برای امام حسین(ع) و لزوم گرامیداشت ایام محرم، به ماجرای ملاقات دعبل خزاعی با آن حضرت و سرودن اشعاری در مصیبت امام حسین(ع)، اشاره شده است که ابیاتی از آن، ذکر میشود: | در مجلس دوم، پس از ذکر روایتی از ریان بن شبیب از امام رضا(ع) در عظمت عزاداری برای امام حسین(ع) و لزوم گرامیداشت ایام محرم، به ماجرای ملاقات دعبل خزاعی با آن حضرت و سرودن اشعاری در مصیبت امام حسین(ع)، اشاره شده است که ابیاتی از آن، ذکر میشود: | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۳
| مهیج الأحزان و مثیر الأشجان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شبر، عبدالله (نويسنده) عبدالرضا، کریم (محقق) |
| ناشر | باقيات ** علی مولا |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1428ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-6168-65-7 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش2م9 10/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مهيج الأحزان و مثير الأشجان، اثر سید عبدالله بن محمدرضا بن محمد شبر حسینى کاظمى (1188-1242ق)، کتابی است در بیان مدایح و مصایب اهلبیت(ع) که با تحقیق کریم عبدالرضا، منتشر شده است.
کتاب با دو مقدمه از ناشر و مؤلف آغاز شده است. در مقدمه ناشر، به شرح حال نسبتا کاملی از مؤلف پرداخته شده[۱] و در مقدمه مؤلف، بهصورت کوتاه و مختصر، به موضوع کتاب، اشاره شده است[۲].
کتاب، مشتمل بر 29 مجلس در ذکر مدایح و مصایب اهلبیت(ع) است که در مناسبتهای شهادت و وفات هریک از معصومین (از پیامبر(ص) و حضرت فاطمه زهرا(س) تا امام حسن عسکری(ع) بیان گردیده است. در این مجالس، بهمنظور بیان مصایب و مدایح اهلبیت(ع)، از روایات و اشعار شعرای عرب، در مدح و رثای ایشان، استفاده شده است.
بهمنظور آشنایی بیشتر با کتاب، به محتوای برخی از این جلسات، اشاره میشود. در مجلس نخست، اشعاری از «الهاشميات» کمیت بن زید اسدی (60-126ق) آورده شده است که با ابیات زیر، آغاز گردیده است.
| و لقد بكيت لقتل آل محمد | باللطف حتی كل عضو مدمع | |
| عقرت بنات الأعوجية هل درت | ما يستباح بها و ماذا يصنع | |
| وحريم آل محمد بين العدا | نهب تقاسمه اللئام الوضع[۳] |
در مجلس دوم، پس از ذکر روایتی از ریان بن شبیب از امام رضا(ع) در عظمت عزاداری برای امام حسین(ع) و لزوم گرامیداشت ایام محرم، به ماجرای ملاقات دعبل خزاعی با آن حضرت و سرودن اشعاری در مصیبت امام حسین(ع)، اشاره شده است که ابیاتی از آن، ذکر میشود:
| أ فاطم لو خلت الحسين مجدلا | و قد مات عطشانا بشط فرات | |
| إذا للطمت الخد فاطم عنده | و أجريت دمع العين في الوجنات | |
| أ فاطم قومي يا ابنة الخير و اندبي | نجوم سماوات بأرض فلات[۴] |
در مجلس سوم، به روایتی از کتاب «الاحتجاج» شیخ طبرسی از امام حسن عسکری(ع) در تأویل معنای «کهیعص» اشاره گردیده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.