ناصری کاشانی، حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ناصری (ابهام زدایی)' به 'ناصری (ابهام‌زدایی)'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ناصری (ابهام زدایی)' به 'ناصری (ابهام‌زدایی)')
 
(۳۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR18450.jpg|بندانگشتی|ناصری کاشانی، حسن]]
[[پرونده:NUR18450.jpg|بندانگشتی|ناصری کاشانی، حسن]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
! نام!! data-type='authorName'|ناصری کاشانی، حسن
! نام!! data-type="authorName" |ناصری کاشانی، حسن
|-
|-
|نام های دیگر  
|نام‌های دیگر  
|data-type='authorOtherNames'|
| data-type="authorOtherNames" |


|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
|data-type='authorfatherName'|
| data-type="authorfatherName" |محمدکاظم
|-
|-
|متولد  
|متولد  
|data-type='authorbirthDate'| 1222ش  
| data-type="authorbirthDate" | 1222ش  
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
|data-type='authorBirthPlace'|
| data-type="authorBirthPlace" |کاشان
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
|data-type='authorDeathDate'| 1316ش  
| data-type="authorDeathDate" | 1316ش  
|-
|-
|اساتید
|اساتید
|data-type='authorTeachers'|
| data-type="authorTeachers" |
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
|data-type='authorWritings'|
| data-type="authorWritings" |[[دیوان ناصری کاشانی]]


 
|- class="articleCode"
|-class='articleCode'
|کد مؤلف
|کد مولف
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE18450AUTHORCODE
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE18450AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>
{{کاربردهای دیگر|ناصری (ابهام‌زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|کاشانی (ابهام زدایی)}}


'''میرزا حسن ناصری کاشانی'''، فرزند محمدکاظم، از معاریف و شاعران اواخر قرن سیزدهم و نیمه اول قرن چهاردهم کاشان است. از وی دیوان اشعاری به‎جای مانده است که به تصحیح و توضیح علی‎اصغر صائم رسیده. از انواع شعر، طبع ناصری به سرودن قصیده و مسمط گرایش و در ساختن قصاید به سبک خراسانی تبحر خاصی داشت. از جمله هم‎نشینان و دوستان او می‎توان شاعر گلپایگانی متخلص به پریشان، میرزا همایون غفاری، حسن نراقی و میر سید رضاخان صانعی کاشانی و آیت‎الله شیخ محمد غروی را نام برد. حسن نراقی و حسینعلی منشی از شاگردانش بوده‎اند.
'''میرزا حسن ناصری کاشانی''' (1122-1316ش)، فرزند محمدکاظم، از معاریف و شاعران اواخر قرن سیزدهم و نیمه اول قرن چهاردهم کاشان است. از وی دیوان اشعاری به‌جای مانده است که به تصحیح و توضیح علی‌اصغر صائم رسیده. از انواع شعر، طبع ناصری به سرودن قصیده و مسمط گرایش و در ساختن قصاید به سبک خراسانی تبحر خاصی داشت. از جمله هم‌نشینان و دوستان او می‌توان شاعر گلپایگانی متخلص به پریشان، میرزا همایون غفاری، حسن نراقی و میر سید رضاخان صانعی کاشانی و آیت‌الله شیخ محمد غروی را نام برد. [[نراقی، حسن|حسن نراقی]] و حسینعلی منشی از شاگردانش بوده‌اند.


==تولد==
==ولادت==
حسن ناصری کاشانی، فرزند محمدکاظم در حدود 1260ق، در کاشان به دنیا آمد.
حسن ناصری کاشانی، فرزند محمدکاظم در حدود 1260ق، در کاشان به دنیا آمد.


==تحصیل==
==تحصیلات==
او علوم ا دبی را نزد اساتید زمان خود در زادگاهش فراگرفت و بخشی از روزگار جوانی خود را نیز در تهران سپری کرد. از انواع شعر، طبع ناصری به سرودن قصیده و مسمط گرایش داشت<ref>ر.ک: صائم کاشانی، سید علی‎اصغر، صفحه هفت</ref>.
او علوم ادبی را نزد اساتید زمان خود در زادگاهش فراگرفت و بخشی از روزگار جوانی خود را نیز در تهران سپری کرد. از انواع شعر، طبع ناصری به سرودن قصیده و مسمط گرایش داشت<ref>ر.ک: صائم کاشانی، سید علی‌اصغر، صفحه هفت</ref>.


==وفات==
==وفات==
خط ۴۶: خط ۴۷:
   
   
==توانایی در شعر، روحیات==
==توانایی در شعر، روحیات==
حسن نراقی در «آثار تاریخی کاشان و نطنز» درباره میرزا حسن این‎گونه نوشته است:
[[نراقی، حسن|حسن نراقی]] در «آثار تاریخی کاشان و نطنز» درباره میرزا حسن این‌گونه نوشته است:
«میرزا حسن ناصری از جمله گویندگان اوایل سده چهاردهم هجری کاشان است که علاوه بر دارا بودن قریحه سرشار ادبی و فنون شعر و ادب، ترسل، انشا و خوش‎نویسی، به‎واسطه قدرت حافظه و محفوظات زیاد، بسیار حاضرالذهن بود. به‎مناسبت هر موضوعی که در محفل وی مطرح می‎گردید بی‎درنگ اشعار مناسب و شیرین و داستان‎های جالبی ایراد می‎نمود. ازاین‎رو محضر دلپذیرش همواره مطبوع و مورد پسند خاطر صاحبدلان بود. در شاعری با ساختن قصاید به سبک خراسانی توانا و دارای حسن تتبع بود...»<ref>همان</ref>.
 
«میرزا حسن ناصری از جمله گویندگان اوایل سده چهاردهم هجری کاشان است که علاوه بر دارا بودن قریحه سرشار ادبی و فنون شعر و ادب، ترسل، انشا و خوش‎نویسی، به‌واسطه قدرت حافظه و محفوظات زیاد، بسیار حاضرالذهن بود. به‌مناسبت هر موضوعی که در محفل وی مطرح می‌گردید بی‌درنگ اشعار مناسب و شیرین و داستان‌های جالبی ایراد می‌نمود. ازاین‌رو محضر دلپذیرش همواره مطبوع و مورد پسند خاطر صاحبدلان بود. در شاعری با ساختن قصاید به سبک خراسانی توانا و دارای حسن تتبع بود...»<ref>همان</ref>.


==شاگردان==
==شاگردان==
«مؤلف کتاب آثار تاریخی کاشان (حسن نراقی) می‎نویسد: در چند سال اواخر عمر ناصری بر اثر مصاحبت و همراهی او در استفاده از فصل گل سرخ قمصر از محضر و هم‎نشینی آموزنده‎اش بهره‎مند بوده‎ام. یکی از گویندگان متعددی که با استفاده از مکتب ادبی ناصری، خود به مرتبه استادی در شعر و ادب نایل گردید، خواهرزاده‎اش شادروان حسینعلی منشی، مؤسس و رئیس انجمن ادبی صبا می‎باشد که پس از درگذشت ناصری و علی‎محمد ادیب بیضایی استاد و پیشوای شعرای کاشان بشمار می‎رفت»<ref>ر.ک: همان، صفحه‎های هفت و هشت</ref>.
«مؤلف کتاب آثار تاریخی کاشان ([[نراقی، حسن|حسن نراقی]]) می‌نویسد: در چند سال اواخر عمر ناصری بر اثر مصاحبت و همراهی او در استفاده از فصل گل سرخ قمصر از محضر و هم‌نشینی آموزنده‌اش بهره‌مند بوده‌ام. یکی از گویندگان متعددی که با استفاده از مکتب ادبی ناصری، خود به مرتبه استادی در شعر و ادب نایل گردید، خواهرزاده‌اش شادروان حسینعلی منشی، مؤسس و رئیس انجمن ادبی صبا می‌باشد که پس از درگذشت ناصری و علی‌محمد ادیب بیضایی استاد و پیشوای شعرای کاشان بشمار می‌رفت»<ref>ر.ک: همان، صفحه‌های هفت و هشت</ref>.
 
==هم‌نشینان و دوستان==
از جمله هم‌نشینان و دوستان او می‌توان شاعر گلپایگانی متخلص به پریشان، میرزا همایون غفاری، [[نراقی، حسن|حسن نراقی]] و میر سید رضاخان صانعی کاشانی و آیت‌الله شیخ محمد غروی را نام برد<ref>ر.ک: همان، صفحه هشت</ref>.


==هم‎نشینان و دوستان==
آیت‌الله غروی به‌خاطر غیبت میرزا حسن ناصری و نیامدن به منزلش شعری بر سبیل تفنن برای او سروده که برخی ابیات آن چنین است:
از جمله هم‎نشینان و دوستان او می‎توان شاعر گلپایگانی متخلص به پریشان، میرزا همایون غفاری، حسن نراقی و میر سید رضاخان صانعی کاشانی و آیت‎الله شیخ محمد غروی را نام برد<ref>ر.ک: همان، صفحه هشت</ref>.


آیت‎الله غروی به‎خاطر غیبت میرزا حسن ناصری و نیامدن به منزلش شعری بر سبیل تفنن برای او سروده که برخی ابیات آن چنین است:
{{شعر}}
'''ای ناصری که مثل تو در روزگار نیست
{{ب|'' ای ناصری که مثل تو در روزگار نیست ''|2=''بس عیبت اینکه عهد و وفات استوار نیست''}}
بس عیبت اینکه عهد و وفات استوار نیست'''
{{ب|'' یکباره ترک صحبت ما را نموده‌ای ''|2=''گویا که سور منزل ما خوش‎گوار نیست''}}
'''یکباره ترک صحبت ما را نموده‎ای
{{ب|'' گر فارغی تو از من رنجور بینوا ''|2=''من چون کنم؟ که بی تو دلم را قرار نیست''}}
گویا که سور منزل ما خوش‎گوار نیست'''
{{ب|'' گر صفحه ضمیر تو از نقش ما تهی است''|2=''این صفحه را به غیر تو نقش و نگار نیست''<ref>ر.ک: همان</ref>}}.
'''گر فارغی تو از من رنجور بینوا
{{پایان شعر}}
من چون کنم؟ که بی تو دلم را قرار نیست'''
'''گر صفحه ضمیر تو از نقش ما تهی است
این صفحه را به غیر تو نقش و نگار نیست'''<ref>ر.ک: همان</ref>.


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references/>


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
صائم کاشانی، سید علی‎اصغر، پیشگفتار «دیوان ناصری کاشانی»، اثر طبع حسن ناصری کاشانی، با تصحیح، توضیح و مقدمه سید علی‎اصغر صائم کاشانی، تالار کتاب، 1379ش.
صائم کاشانی، سید علی‌اصغر، پیشگفتار «دیوان ناصری کاشانی»، اثر طبع حسن ناصری کاشانی، با تصحیح، توضیح و مقدمه سید علی‌اصغر صائم کاشانی، تالار کتاب، 1379ش.
 
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


[[دیوان ناصری کاشانی]]


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:قربانی-باقی زاده]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:سال97-25مهر الی24 آبان]]