نامی اصفهانی، محمدصادق: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorDeathDate" |1204 ق

 او در شعر طبعی روان داشت و در انجمن ادبی صباحی شرکت می‌کرد و از شاعران طرفدار سبک بازگشت بود. او به تتبّع و نظیره سازی آثار نظامی گنجوی علاقه زیاد داشت لذا خمسه‌ای موسوم به «نامی نامه» (و شامل «دُرج گهر»، «خسرو و شیرین»، «لیلی و مجنون»، «یوسف و زلیخا» و «وامق و عذرا») را به تقلید از خمسه نظامی سرود.پس از درگیری‌های فراوان زندیه و قاجاریه خصوصا آقا محمّدخان قاجار با جعفرخان و لطفعلی خان زند و انقراض سلسله زندیه، «نامی» مورد بی اعتنایی قرار گرفته و به فقر و فاقه مبتلا شد و در خوردن افیون افراط کرد.<ref>مهدوی، مصلح‌الدین، ج2، ص473-474</ref>

از دیوان قصاید و غزلیات او اثرى نیست، اما مجموعه مثنوى‌هاى پنج‌گانه او به نام نامه نامى اکنون موجود است و درج گهر، خسرو و شیرین (چهار هزار بیت)، لیلى و مجنون، یوسف و زلیخا و وامق و عذرا (دو هزار بیت) را در بر دارد. تاریخ گیتى‌گشا، شهیرترین اثر اوست که به تاریخ سلسله زندیه مى‌پردازد و اگر چه گمان زده‌اند که این نام را شاگردش بر آن اثر نهاده باشد، از گذشته تا کنون چنین نامیده مى‌شده است. نویسندگان و شاعران هم‌روزگار او مانند ابوالحسن غفارى و لطفعلى بیگ آذر بیگدلى، از شخصیت و قلم او به نیکى یاد کرده‌اند.

 

مهدوی، مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج2