ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۰

ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک

نام	ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک
نام‌های دیگر	ابن بشکوال، ابوالقاسم خلف
نام پدر	عبدالملک
متولد	494ق
محل تولد	سوريون (دهكده‌اى ناشناخته در مشرق اندلس از دشت بلنسيه)، در قرطبه
رحلت	578 ق
اساتید	پدرش عبدالملک ابوعمران بن ابى تليد ابوجعفر بن بشتغير ابوالقاسم بن منظور ابوالقاسم بن ابى ليلى ابوالحسن بن واجب
برخی آثار	المحاسن و الفضائل في معرفة العلماء الافاضل، القربة الى الله بالصلاة على نبيه(ص)
کد مؤلف	AUTHORCODE04969AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، ابن بشکوال (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ابوالقاسم خلف بن عبدالملك بن مسعود بن موسى ابن بشكوال ابن يوسف بن داحة بن داكة بن نصر بن عبدالكريم بن واقد خزرجى انصارى (494- 578ق)، معروف به «اِبْن بَشْكُوال»، حافظ، محدث و مورخ قرطبى اندلسى بود. بعضى از منابع، نام نياكان دور وى را به اختلاف نوشته‌اند، اما خود او در شرح حال پدرش، اسامى نياكان خویش را به صورتى كه ياد شد، به دست داده است.

ولادت

وى در خاندانى منسوب به سوريون (دهكده‌اى ناشناخته در مشرق اندلس از دشت بلنسيه)، در قرطبه زاده شد.

اساتید

نخست در زادگاه خود نزد پدرش و ابومحمد بن عتاب و ابوالولید بن رشد به كسب دانش و استماع حديث پرداخت و سپس به اشبيليه رفت و در آن‌جا از ابومحمد بن يربوع، ابوبكر بن عربى و ابوالحسن شريح بن محمد حديث شنيد و دانشمندانى چون ابوعمران بن ابى تليد، ابوجعفر بن بشتغير، ابوالقاسم بن منظور، ابوالقاسم بن ابى ليلى و ابوالحسن بن واجب، ابوعلى بن سكره صدفى و جمعى ديگر به وى برای نقل حديث اجازه دادند. او اجازه‌نامه ابوعلى صدفى را مهم‌ترين اجازه‌نامه‌هاى خود دانسته است. از اهل مشرف نيز ابوطاهر سلفى، ابوالمظفر شيبانى و ابوعلى بن العرجاء به وى اجازه داده‌اند. همچنين او از عالمان بسيارى حديث شنيده و از آنان روايت كرده است. وى عنايت زيادى به حديث و حفظ آن داشته است و با فراگیرى و مطالعه حدود 400 کتاب، اطلاعات بسيارى كسب كرد و سرآمد محدثان قرطبه شد. او همچنين در تاريخ قديم و جديد اندلس تبحر داشت.

مشاغل

وى نخستين بار در اشبيليه به خدمت ديوان قضا درآمد و در آن‌جا به نيابت از استادش ابوبكر بن عربى، قاضى القضاة آن شهر، به كار پرداخت و سپس به عنوان «عدل» در قرطبه به خدمت مشغول شد، اما به زودى حرفه ديوانى و قضاوت را رها كرد و بار ديگر به فراگیرى علوم و به ویژه استماع حديث و تدوین و تحقيق روى آورد و شاگردان بسيارى تربيت كرد.

شاگردان

طالبان علم از اطراف و اكناف برای استماع حديث به نزد وى شتافتند كه از آن جمله‌اند: ابوبكر بن خير، ابوالقاسم قنطرى، ابوالحسن بن فيد، ابوبكر بن سمجون، ابوالحسن بن ضحاك، ابوالقاسم احمد بن محمد بن احمد بن رشد، احمد بن عبدالمجيد مالقى و عده‌اى ديگر. برخى از اينان، پيش از ابن بشكوال درگذشتند. كسانى مانند ابوالقاسم سبط سلفى و ابوالفضل همدانى از وى اجازه داشتند.

او شعر نيز مى‌سروده است و ابن سعيد ابياتى از اشعار او را در مدح ابووهب عبدالرحمان عباسى زاهد آورده است. وى به تصريح ذهبى از اندلس خارج نشده است. ابن بشكوال در زادگاه خویش وفات يافت و در مقبره ابن عباس نزدیک قبر امام يحيى بن يحيى به خاک سپرده شد.

آثار

وى آثار و تأليفات بسيارى داشته كه به تصريح ابن ابار به 50 اثر مى‌رسيده است. اسامى برخى از آثار كه به نام وى در کتاب‌هاى تاريخى و رجالى آمده، به این شرح است:

المحاسن و الفضائل في معرفة العلماء الافاضل، در رجال، 21 جزء
طرق حديث المغفر؛
القربة الى الله بالصلاة على نبيه(ص)؛
ذكر من روى الموطأ عن مالك؛
اخبار الاعمش؛
ترجمه المحاسبى؛
ترجمه اسماعيل القاضى؛
اخبار ابن وهب؛
اخبار ابن المطرف القنازعى؛
اخبار ابن المبارك؛
اخبار ابن عيينه؛
المسلسلات؛
طرق حديث من كذب على؛
ترجمه النسائى؛
قضاة قرطبة؛
تاريخ صغير في احوال الاندلس و ما اقصر فيه. مقرى تلمسانى در نفح الطيب از این کتاب استفاده كرده و آن را تاريخ اصحاب الاندلس نامیده است؛
زهاد الاندلس و ائمتها؛
التنبيه و التعيين لمن دخل الاندلس من التابعين؛
معجم در ذكر مشايخ خود؛

مهم‌ترين و با ارزش‌ترين کتابى كه تاكنون از او به چاپ رسيده، کتاب مشهور وى با نام «الصلة» است كه تأليف آن را در 534ق به پایان برده است. این کتاب پيوستى است بر تاريخ علماء الاندلس نوشته ابوالولید عبدالله بن الفرضى^[۱].

پانویس

↑ رفیعی، علی، ج3، ص115

منابع مقاله

دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد 3، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374

وابسته‌ها

الصلة مع التکملة و صلة الصلة

الصّلة

مرويات الصحابة في الحوض و الكوثر

الإستدراك علی الإستيعاب

الآثار المرویة في الأطعمة السرّیة و الآلات العطریة

کتاب الصلة في تاريخ علماء الأندلس

[1] رفیعی، علی، ج3، ص115

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class='wikiInfo'>
+<div class="wikiInfo">
-[[پرونده:NUR04969.jpg|بندانگشتی|ابن بشکوال، خلف بن عبد الملک]]
+[[پرونده:NUR04969.jpg|بندانگشتی|ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type='authorName'|ابن بشکوال، خلف بن عبد الملک
+! نام!! data-type="authorName" |ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک
 |-
-|نام های دیگر
+|نام‌های دیگر
-|data-type='authorOtherNames'| ابن بشکوال، ابو القاسم خلف
+| data-type="authorOtherNames" | ابن بشکوال، ابوالقاسم خلف
 |-
 |نام پدر
-|data-type='authorfatherName'|
+| data-type="authorfatherName" |عبدالملک
 |-
 |متولد
-|data-type='authorbirthDate'|
+| data-type="authorbirthDate" |494ق
 |-
 |محل تولد
-|data-type='authorBirthPlace'|
+| data-type="authorBirthPlace" |سوريون (دهكده‌اى ناشناخته در مشرق اندلس از دشت بلنسيه)، در قرطبه
 |-
 |رحلت
-|data-type='authorDeathDate'|578 هـ.ق
+| data-type="authorDeathDate" |578 ق
 |-
 |اساتید
-|data-type='authorTeachers'|
+| data-type="authorTeachers" |پدرش عبدالملک
-|-
-|برخی آثار
-|data-type='authorWritings'|
-|-class='articleCode'
-|کد مولف
-|data-type='authorCode'|AUTHORCODE4969AUTHORCODE
-|}
-</div>
+ابوعمران بن ابى تليد
-«اِبْن بَشْكُوال، ابوالقاسم خلف بن عبدالملك بن مسعود بن موسى ابن بشكوال ابن يوسف بن داحة بن داكة بن نصر بن عبدالكريم بن واقد خزرجى انصارى» معروف به «ابن بشكوال» (494- 578ق)، حافظ، محدث و مورخ قرطبى اندلسى بود. بعضى از منابع، نام نياكان دور وى را به اختلاف نوشته‌اند، اما خود او در شرح حال پدرش، اسامى نياكان خويش را به صورتى كه ياد شد، به دست داده است.
+ابوجعفر بن بشتغير
-وى در خاندانى منسوب به سوريون (دهكده‌اى ناشناخته در مشرق اندلس از دشت بلنسيه)، در قرطبه زاده شد. نخست در زادگاه خود نزد پدرش و ابومحمد بن عتاب و ابوالوليد بن رشد به كسب دانش و استماع حديث پرداخت و سپس به اشبيليه رفت و در آن‌جا از ابومحمد بن يربوع، ابوبكر بن عربى و ابوالحسن شريح بن محمد حديث شنيد و دانشمندانى چون ابوعمران بن ابى تليد، ابوجعفر بن بشتغير، ابوالقاسم بن منظور، ابوالقاسم بن ابى ليلى و ابوالحسن بن واجب، ابوعلى بن سكره صدفى و جمعى ديگر به وى براى نقل حديث اجازه دادند. او اجازه‌نامه ابوعلى صدفى را مهم‌ترين اجازه‌نامه‌هاى خود دانسته است. از اهل مشرف نيز ابوطاهر سلفى، ابوالمظفر شيبانى و ابوعلى بن العرجاء به وى اجازه داده‌اند. همچنين او از عالمان بسيارى حديث شنيده و از آنان روايت كرده است. وى عنايت زيادى به حديث و حفظ آن داشته است و با فراگيرى و مطالعه حدود 400 كتاب، اطلاعات بسيارى كسب كرد و سرآمد محدثان قرطبه شد. او همچنين در تاريخ قديم و جديد اندلس تبحر داشت.
+ابوالقاسم بن منظور
-وى نخستين بار در اشبيليه به خدمت ديوان قضا درآمد و در آن‌جا به نيابت از استادش ابوبكر بن عربى، قاضى القضاة آن شهر، به كار پرداخت و سپس به عنوان «عدل» در قرطبه به خدمت مشغول شد، اما به زودى حرفه ديوانى و قضاوت را رها كرد و بار ديگر به فراگيرى علوم و به ويژه استماع حديث و تدوين و تحقيق روى آورد و شاگردان بسيارى تربيت كرد. طالبان علم از اطراف و اكناف براى استماع حديث به نزد وى شتافتند كه از آن جمله‌اند: ابوبكر بن خير، ابوالقاسم قنطرى، ابوالحسن بن فيد، ابوبكر بن سمجون، ابوالحسن بن ضحاك، ابوالقاسم احمد بن محمد بن احمد بن رشد، احمد بن عبدالمجيد مالقى و عده‌اى ديگر. برخى از اينان، پيش از ابن بشكوال درگذشتند. كسانى مانند ابوالقاسم سبط سلفى و ابوالفضل همدانى از وى اجازه داشتند.
+ابوالقاسم بن ابى ليلى
-او شعر نيز مى‌سروده است و ابن سعيد ابياتى از اشعار او را در مدح ابووهب عبدالرحمان عباسى زاهد آورده است. وى به تصريح ذهبى از اندلس خارج نشده است. ابن بشكوال در زادگاه خويش وفات يافت و در مقبره ابن عباس نزديك قبر امام يحيى بن يحيى به خاك سپرده شد.
+ابوالحسن بن واجب
+|-
-== آثار ==
+|برخی آثار
+| data-type="authorWritings" |المحاسن و الفضائل في معرفة العلماء الافاضل، القربة الى الله بالصلاة على نبيه(ص)
+|- class="articleCode"
-وى آثار و تأليفات بسيارى داشته كه به تصريح ابن ابار به 50 اثر مى‌رسيده است. اسامى برخى از آثار كه به نام وى در كتاب‌هاى تاريخى و رجالى آمده، به اين شرح است:
+|کد مؤلف
+| data-type="authorCode" |AUTHORCODE04969AUTHORCODE
-- المحاسن و الفضائل فى معرفة العلماء الافاضل، در رجال، 21 جزء
+|}
+</div>
-- طرق حديث المغفر، 3 جزء
+{{کاربردهای دیگر|ابن بشکوال (ابهام‌زدایی)}}
+'''ابوالقاسم خلف بن عبدالملك بن مسعود بن موسى ابن بشكوال ابن يوسف بن داحة بن داكة بن نصر بن عبدالكريم بن واقد خزرجى انصارى'''  (494- 578ق)، معروف به «اِبْن بَشْكُوال»، حافظ، محدث و مورخ قرطبى اندلسى بود. بعضى از منابع، نام نياكان دور وى را به اختلاف نوشته‌اند، اما خود او در شرح حال پدرش، اسامى نياكان خویش را به صورتى كه ياد شد، به دست داده است.
-- القربة الى الله بالصلاة على نبيه(ص)
-- ذكر من روى الموطأ عن مالك، 3 جزء
-- اخبار الاعمش
-- ترجمه المحاسبى
-- ترجمه اسماعيل القاضى
-- اخبار ابن وهب
-- اخبار ابن المطرف القنازعى
+== ولادت ==
+وى در خاندانى منسوب به سوريون (دهكده‌اى ناشناخته در مشرق اندلس از دشت بلنسيه)، در قرطبه زاده شد.
-- اخبار ابن المبارك، 2 جزء
+==اساتید==
+نخست در زادگاه خود نزد پدرش و ابومحمد بن عتاب و ابوالولید بن رشد به كسب دانش و استماع حديث پرداخت و سپس به اشبيليه رفت و در آن‌جا از ابومحمد بن يربوع، ابوبكر بن عربى و ابوالحسن شريح بن محمد حديث شنيد و دانشمندانى چون ابوعمران بن ابى تليد، ابوجعفر بن بشتغير، ابوالقاسم بن منظور، ابوالقاسم بن ابى ليلى و ابوالحسن بن واجب، ابوعلى بن سكره صدفى و جمعى ديگر به وى برای نقل حديث اجازه دادند. او اجازه‌نامه ابوعلى صدفى را مهم‌ترين اجازه‌نامه‌هاى خود دانسته است. از اهل مشرف نيز ابوطاهر سلفى، ابوالمظفر شيبانى و ابوعلى بن العرجاء به وى اجازه داده‌اند. همچنين او از عالمان بسيارى حديث شنيده و از آنان روايت كرده است. وى عنايت زيادى به حديث و حفظ آن داشته است و با فراگیرى و مطالعه حدود 400 کتاب، اطلاعات بسيارى كسب كرد و سرآمد محدثان قرطبه شد. او همچنين در تاريخ قديم و جديد اندلس تبحر داشت.
-- اخبار ابن عيينه
+==مشاغل==
+وى نخستين بار در اشبيليه به خدمت ديوان قضا درآمد و در آن‌جا به نيابت از استادش ابوبكر بن عربى، قاضى القضاة آن شهر، به كار پرداخت و سپس به عنوان «عدل» در قرطبه به خدمت مشغول شد، اما به زودى حرفه ديوانى و قضاوت را رها كرد و بار ديگر به فراگیرى علوم و به ویژه استماع حديث و تدوین و تحقيق روى آورد و شاگردان بسيارى تربيت كرد.
-- المسلسلات
+==شاگردان==
+طالبان علم از اطراف و اكناف برای استماع حديث به نزد وى شتافتند كه از آن جمله‌اند: ابوبكر بن خير، ابوالقاسم قنطرى، ابوالحسن بن فيد، ابوبكر بن سمجون، ابوالحسن بن ضحاك، ابوالقاسم احمد بن محمد بن احمد بن رشد، احمد بن عبدالمجيد مالقى و عده‌اى ديگر. برخى از اينان، پيش از ابن بشكوال درگذشتند. كسانى مانند ابوالقاسم سبط سلفى و ابوالفضل همدانى از وى اجازه داشتند.
-- طرق حديث من كذب على
+او شعر نيز مى‌سروده است و ابن سعيد ابياتى از اشعار او را در مدح ابووهب عبدالرحمان عباسى زاهد آورده است. وى به تصريح [[ذهبى]] از اندلس خارج نشده است. ابن بشكوال در زادگاه خویش وفات يافت و در مقبره [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نزدیک قبر امام يحيى بن يحيى به خاک سپرده شد.
-- ترجمه النسائى
+==آثار==
+وى آثار و تأليفات بسيارى داشته كه به تصريح ابن ابار به 50 اثر مى‌رسيده است. اسامى برخى از آثار كه به نام وى در کتاب‌هاى تاريخى و رجالى آمده، به این شرح است:
+# المحاسن و الفضائل في معرفة العلماء الافاضل، در رجال، 21 جزء
+# طرق حديث المغفر؛
+# القربة الى الله بالصلاة على نبيه(ص)؛
+# ذكر من روى الموطأ عن مالك؛
+# اخبار الاعمش؛
+# ترجمه المحاسبى؛
+# ترجمه اسماعيل القاضى؛
+# اخبار ابن وهب؛
+# اخبار ابن المطرف القنازعى؛
+# اخبار ابن المبارك؛
+# اخبار ابن عيينه؛
+# المسلسلات؛
+# طرق حديث من كذب على؛
+# ترجمه النسائى؛
+# قضاة قرطبة؛
+# تاريخ صغير في احوال الاندلس و ما اقصر فيه. مقرى تلمسانى در [[نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب|نفح الطيب]] از این کتاب استفاده كرده و آن را تاريخ اصحاب الاندلس نامیده است؛
+# زهاد الاندلس و ائمتها؛
+# التنبيه و التعيين لمن دخل الاندلس من التابعين؛
+# معجم در ذكر مشايخ خود؛
-- قضاة قرطبة، 3 جزء
+مهم‌ترين و با ارزش‌ترين کتابى كه تاكنون از او به چاپ رسيده، کتاب مشهور وى با نام «الصلة» است كه تأليف آن را در 534ق به پایان برده است. این کتاب پيوستى است بر تاريخ علماء الاندلس نوشته ابوالولید عبدالله بن الفرضى<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/1433 رفیعی، علی، ج3، ص115]</ref>.
-- تاريخ صغير فى احوال الاندلس و ما اقصر فيه. مقرى تلمسانى در نفح الطيب از اين كتاب استفاده كرده و آن را تاريخ اصحاب الاندلس ناميده است.
-- زهاد الاندلس و ائمتها
+==پانویس==
+<references/>
-- التنبيه و التعيين لمن دخل الاندلس من التابعين
-- معجم در ذكر مشايخ خود.
+==منابع مقاله==
+[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/1433 دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد 3، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374]
-مهم‌ترين و با ارزش‌ترين كتابى كه تاكنون از او به چاپ رسيده، كتاب مشهور وى با نام «الصلة» است كه تأليف آن را در 534ق به پايان برده است. اين كتاب پيوستى است بر تاريخ علماء الاندلس نوشته ابوالوليد عبدالله بن الفرضى.
-== منابع ==
+==وابسته‌ها==
+{{وابسته‌ها}}
-دايرة المعارف بزرگ اسلامى، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى، چاپ دوم، 1374، تهران، ج3 ص115، على رفيعى.
+[[الصلة مع التکملة و صلة الصلة]]
+[[الصّلة]]
-== وابسته‌ها ==
+[[مرويات الصحابة في الحوض و الكوثر]]
-[[الصلة مع التکملة و صلة الصلة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
-[[الاستدراک علی الاستیعاب]] / نوع اثر: کتاب / نقش: روایه
+[[الإستدراك علی الإستيعاب]]
-[[الآثار المرویة في الأطعمة السرّیة و الآلات العطریة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
+[[الآثار المرویة في الأطعمة السرّیة و الآلات العطریة]]
-[[کتاب  الصلة في تاريخ علماء الأندلس]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
+[[کتاب الصلة في تاريخ علماء الأندلس]]
 [[رده:زندگی‌نامه]]