الذخیرة (قرافی): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
این کتاب از مهم‌ترین تألیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری و آخرین منابع مهم و اصلی نوشته‌شده در این مذهب است؛ زیرا بزرگان فقهای مالکی مغرب و مشرق که معاصر قرافی بوده یا بعد از او آمده‌اند، جز نوشته‌های مختصری که فارغ از محتوای مناسب و ادله اجتهادی پویا هستند، ننوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص5</ref>. | این کتاب از مهم‌ترین تألیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری و آخرین منابع مهم و اصلی نوشته‌شده در این مذهب است؛ زیرا بزرگان فقهای مالکی مغرب و مشرق که معاصر قرافی بوده یا بعد از او آمده‌اند، جز نوشته‌های مختصری که فارغ از محتوای مناسب و ادله اجتهادی پویا هستند، ننوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص5</ref>. | ||
[[قرافی، احمد بن ادریس|قرافی]] در نگارش الذخيرة، از قریب به چهل تألیف مذهب مالکی استفاده کرده که پنج مورد از آنها را به‌منزله مصادر اصلی دانسته و دائماً به آنها مراجعه کرده و آنها را باهم مطابقت داده و مورد مناقشه قرار داده است. این آثار عبارتند از: «مدونه» [[ابن سحنون، محمد بن عبدالسلام|سحنون قیروانی]]، | [[قرافی، احمد بن ادریس|قرافی]] در نگارش الذخيرة، از قریب به چهل تألیف مذهب مالکی استفاده کرده که پنج مورد از آنها را به‌منزله مصادر اصلی دانسته و دائماً به آنها مراجعه کرده و آنها را باهم مطابقت داده و مورد مناقشه قرار داده است. این آثار عبارتند از: «مدونه» [[ابن سحنون، محمد بن عبدالسلام|سحنون قیروانی]]، «[[التفریع في فقه الإمام مالک بن أنس|التفريع]]» [[ابن جلاب بصری، عبیدالله بن حسین|عبیدالله بن جلاب بصری]] (متوفی 378ق)، «[[رسالة ابن أبي‌زيد القيرواني (مالک الصغیر)|رساله]]» [[ابن ابی‌زید، عبدالله بن عبدالرحمن|ابن ابی‌زید قیروانی]]، «التلقين» [[قاضی عبدالوهاب بغدادی]] (متوفی 422ق) و «[[الجواهر الثمينة في مذهب عالم المدينة]]» [[ابن شاس، عبدالله بن محمد|عبدالله بن شاس مصری]] (متوفی 610ق)<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>. | ||
از ویژگی‌های این اثر دقت در تعابیر، وسعت دید و روانی اسلوب و تقسیم و تبویب خوب است. قرافی در این اثر خود بین فقه و اصول و لغت و قواعد آن، منطق و فلسفه و حساب و جبر مزج نموده است. وی برای کاهش حجم کتاب از مصطلحات دقیق و رموز واضحی در اسامی اشخاص و کتبی که فراوان در کتاب تکرار شده، استفاده کرده است؛ به‌عنوان مثال از لفظ «الأئمة»، منظورش [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] و [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|ابن حنبل]] است و یا «ش» را رمز برای شافعی قرار داده و منظورش از «الصحاح»، الموطأ و دو صحیح بخاری و مسلم است<ref>ر.ک: همان، ص6-7</ref>. | از ویژگی‌های این اثر دقت در تعابیر، وسعت دید و روانی اسلوب و تقسیم و تبویب خوب است. قرافی در این اثر خود بین فقه و اصول و لغت و قواعد آن، منطق و فلسفه و حساب و جبر مزج نموده است. وی برای کاهش حجم کتاب از مصطلحات دقیق و رموز واضحی در اسامی اشخاص و کتبی که فراوان در کتاب تکرار شده، استفاده کرده است؛ به‌عنوان مثال از لفظ «الأئمة»، منظورش [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] و [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|ابن حنبل]] است و یا «ش» را رمز برای شافعی قرار داده و منظورش از «الصحاح»، الموطأ و دو صحیح بخاری و مسلم است<ref>ر.ک: همان، ص6-7</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۹
| الذخیرة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قرافی، احمد بن ادریس (نويسنده) حجی، محمد (محقق) |
| ناشر | دار الغرب الإسلامي |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1994م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 14 |
| کد کنگره | 1373 /ق4ذ3 178/6 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الذخيرة، تألیف احمد بن ادریس قرافی (متوفی 684ق)، از مهم‌ترین تصنیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری است. تحقیق و مقدمه اثر به قلم محمد حجی است.
این کتاب از مهم‌ترین تألیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری و آخرین منابع مهم و اصلی نوشته‌شده در این مذهب است؛ زیرا بزرگان فقهای مالکی مغرب و مشرق که معاصر قرافی بوده یا بعد از او آمده‌اند، جز نوشته‌های مختصری که فارغ از محتوای مناسب و ادله اجتهادی پویا هستند، ننوشته‌اند[۱].
قرافی در نگارش الذخيرة، از قریب به چهل تألیف مذهب مالکی استفاده کرده که پنج مورد از آنها را به‌منزله مصادر اصلی دانسته و دائماً به آنها مراجعه کرده و آنها را باهم مطابقت داده و مورد مناقشه قرار داده است. این آثار عبارتند از: «مدونه» سحنون قیروانی، «التفريع» عبیدالله بن جلاب بصری (متوفی 378ق)، «رساله» ابن ابی‌زید قیروانی، «التلقين» قاضی عبدالوهاب بغدادی (متوفی 422ق) و «الجواهر الثمينة في مذهب عالم المدينة» عبدالله بن شاس مصری (متوفی 610ق)[۲].
از ویژگی‌های این اثر دقت در تعابیر، وسعت دید و روانی اسلوب و تقسیم و تبویب خوب است. قرافی در این اثر خود بین فقه و اصول و لغت و قواعد آن، منطق و فلسفه و حساب و جبر مزج نموده است. وی برای کاهش حجم کتاب از مصطلحات دقیق و رموز واضحی در اسامی اشخاص و کتبی که فراوان در کتاب تکرار شده، استفاده کرده است؛ به‌عنوان مثال از لفظ «الأئمة»، منظورش شافعی و ابوحنیفه و ابن حنبل است و یا «ش» را رمز برای شافعی قرار داده و منظورش از «الصحاح»، الموطأ و دو صحیح بخاری و مسلم است[۳].
در الذخيرة، در ابواب و فصول، عناوین فرعی چون تمهید، تحقیق، تفریع، تنقیح، تحریر، تذییل و... وجود دارد که مشتمل بر معلومات اضافی و محدود کردن و یا برجسته کردن مطالب است[۴].
مباحث کتاب، مشتمل بر دو مقدمه است: مقدمه اول، در آداب فقه و مقدمه دوم، در آنچه فقیه از اصول فقه و قواعد شرع و مانند آن باید بداند. پس از آن مباحث اصول فقه مالکی در 20 باب و فصول متعدد مطرح شده است. سپس مباحث فقهی به شیوه کتب فقهی ارائه شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.