رسالة في تأويل حديث الترجیع: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، محمد بن علی') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP۱۴۵/ت۴،ر۵ | ||
| موضوع = | | موضوع =احادیث شیعه,Hadith (Shiites),احادیث مجعول ,*Hadiths (Apocryphal), -- Texts, -- قرن ۱۱ق., -- 17th century,a06,a06,a08,a08 | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مرکز المصطفی (ص) العالمي للترجمة و النشر | | ناشر = مرکز المصطفی(ص) العالمي للترجمة و النشر | ||
| مکان نشر = ایران - قم | | مکان نشر = ایران - قم | ||
| سال نشر = 1395ش - 1437ق | | سال نشر = 1395ش - 1437ق | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
* [[حر عاملی، محمد بن حسن|شیخ حر عاملى]] استدلال با حدیث «ترجیع» بر «جایز بودن غناء در قرآن خواندن» و تخصیص ادله عامّه و تقیید نصوص مطلقه را نادرست دانسته و به 12 وجه استدلال کرده است؛ از جمله اینکه روایت مذکور، معارض با قرآن است و [[ابن بابویه، | * [[حر عاملی، محمد بن حسن|شیخ حر عاملى]] استدلال با حدیث «ترجیع» بر «جایز بودن غناء در قرآن خواندن» و تخصیص ادله عامّه و تقیید نصوص مطلقه را نادرست دانسته و به 12 وجه استدلال کرده است؛ از جمله اینکه روایت مذکور، معارض با قرآن است و [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] در [[من لا‌يحضره الفقيه|من‌لايحضره‌الفقيه]] روایت آورده که منظور از «لهو الحديث» در آیه 6 سوره لقمان، غناء است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:حدیث]] | ||
[[رده:متون احادیث]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1403]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1403 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1403 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۲
| رسالة في تأويل حديث الترجیع | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حر عاملی، محمد بن حسن (نويسنده) رستگار مقدم گوهری، هادی (محقق) |
| ناشر | مرکز المصطفی(ص) العالمي للترجمة و النشر |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1395ش - 1437ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | احادیث شیعه,Hadith (Shiites),احادیث مجعول ,*Hadiths (Apocryphal), -- Texts, -- قرن ۱۱ق., -- 17th century,a06,a06,a08,a08 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۱۴۵/ت۴،ر۵ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رسالة في تأويل حديث الترجيع، از آثار ادیب، شاعر، محدث ممتاز و فقیه شیعی قرن یازدهم هجری قمری، شیخ حر عاملى (1033-1104ق)، پژوهشی اجتهادی است که به نقد روایتی با مضمون «جواز غناء در قرائت قرآن» می‌پردازد و آن را ضعیف، بی‌اعتبار و غیر قابل استناد می‌داند. پژوهشگر علوم اسلامی، هادی رستگار مقدم گوهری (متولد 1338ش)، این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای ارزنده نوشته و تعلیقات و توضیحاتی بر آن افزوده و نویسنده را معرفی کرده است.
هدف و روش
- مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، نشر کتاب حاضر را هماهنگ با اهداف این مرکز در توسعه و تعمیق علوم اسلامی و کمک به پیشرفت آن و نوسازی روش‌های آموزش و پژوهش دانسته و از نویسنده و محقق تقدیر کرده است[۱].
- هادی رستگار مقدم گوهری چند نکته را در مورد تصحیح یادآور شده است؛ از جمله:
- برای تصحیح این اثر به تک‌نسخه‌ای اعتماد کردم که خود نویسنده با خطّ نسخ خوبی آن را نگاشته است.
- شیخ حر عاملى توضیحات بسیاری بر عبارات متن خودش در حاشیه نوشته است و من همه آن را در متن حاضر نیاوردم و بخشی از آن را در پاورقی و با نشانه «منه» قرار دادم.
- نویسنده برخی از روایات و منقولات را نقل به معنا کرده و به همین جهت، تحقیق اسناد روایات این کتاب و استخراج رجال آن، دشوار شده است[۲].
- شیخ حر عاملى این اثر را پاسخی به پرسش برخی از یاران دانسته که از شبهه‌ای رایج در آن زمان شکوه کرده‌اند[۳].
ساختار و محتوا
- این اثر، از 12 فصل با محوریت بررسی حدیث «ترجیع» (ترتیل قرآن با صوت زیبا) از دیدگاه اصولی و اخباری تشکیل شده است.
نمونه مباحث
- شیخ حر عاملى استدلال با حدیث «ترجیع» بر «جایز بودن غناء در قرآن خواندن» و تخصیص ادله عامّه و تقیید نصوص مطلقه را نادرست دانسته و به 12 وجه استدلال کرده است؛ از جمله اینکه روایت مذکور، معارض با قرآن است و شیخ صدوق در من‌لايحضره‌الفقيه روایت آورده که منظور از «لهو الحديث» در آیه 6 سوره لقمان، غناء است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.