علل الشرایع (ترجمه ذهنی تهرانی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، محمد بن علی') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر =علل الشرایع و الاسلام. فارسی - عربی | | عنوان‌های دیگر =علل الشرایع و الاسلام. فارسی - عربی | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[ابن بابویه، محمد بن علی]] (نویسنده) | ||
[[ذهنی تهرانی، محمد جواد]] (مترجم) | [[ذهنی تهرانی، محمد جواد]] (مترجم) | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| سال نشر = 1380 ش | | سال نشر = 1380 ش | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02628AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| شابک =964-6815-27-8 | | شابک =964-6815-27-8 | ||
| تعداد جلد =2 | | تعداد جلد =2 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =02628 | ||
| کتابخوان همراه نور =02628 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|علل الشرایع (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''علل الشرایع''' تألیف [[شيخ صدوق]](ره) و ترجمه [[ذهنی تهرانی، محمد جواد|سيد محمد جواد ذهنى تهرانى]] می‌باشد و حاوى احاديثى در رابطه با فلسفه احكام و علّت‌هاى معارف است. | '''علل الشرایع''' تألیف [[شيخ صدوق]](ره) و ترجمه [[ذهنی تهرانی، محمد جواد|سيد محمد جواد ذهنى تهرانى]] می‌باشد و حاوى احاديثى در رابطه با فلسفه احكام و علّت‌هاى معارف است. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۵: | ||
در اغلب ترجمه‌هايى كه از متون ارائه مى‌گردد، مترجم سعى مى‌كند كه مقصود و مرام صاحب اثر را به زبان ديگر و در قالب ديگر به مخاطب انتقال دهد.و هرچه رابطه معنايى كه خواننده با ترجمه برقرار مى‌كند قوى‌تر باشد حكايت از ترجمه خوب است زيرا ترجمه خوب ترجمه‌اى است كه خواننده آن نوشته در زمان خود همان چيزى را بفهمد كه خواننده معاصر با مؤلف از متن وى برداشت مى‌كرده است.و اينچنين ترجمه‌اى بايد داراى دو ويژگى اساسى باشد:1) دقّت در برگردان عبارت متن اصلى(مبداء) به زبان ديگر(مقصد) و رعايت دقيق امانت 2) روان و سليس بودن متن مقصد.و اين مهم با روش و سبک | در اغلب ترجمه‌هايى كه از متون ارائه مى‌گردد، مترجم سعى مى‌كند كه مقصود و مرام صاحب اثر را به زبان ديگر و در قالب ديگر به مخاطب انتقال دهد.و هرچه رابطه معنايى كه خواننده با ترجمه برقرار مى‌كند قوى‌تر باشد حكايت از ترجمه خوب است زيرا ترجمه خوب ترجمه‌اى است كه خواننده آن نوشته در زمان خود همان چيزى را بفهمد كه خواننده معاصر با مؤلف از متن وى برداشت مى‌كرده است.و اينچنين ترجمه‌اى بايد داراى دو ويژگى اساسى باشد:1) دقّت در برگردان عبارت متن اصلى(مبداء) به زبان ديگر(مقصد) و رعايت دقيق امانت 2) روان و سليس بودن متن مقصد.و اين مهم با روش و سبک ترجمه تحت اللفظى سازگار نيست زيرا در اين سبک نگارش، سيستم جمله‌بندى و ساختار نحوى زبان مقصد رعايت نشده و فقط تبديل كلمات به مرادف آن در زبان مقصد مدّنظر بوده است و اين نوع ترجمه غالباً موجب اشتباه و خيانت در امانت مى‌شود.علاوه بر اينكه معادل يا بى‌صرف بدون توجه به تركيب نحوى و ساختار جمله‌اى موجب نارسايى كلام مى‌شود.براى همين مترجم اين اثر به ترجمه معنايى(محتوايى) روى آورده است در اين روش ترجمه، مترجم ضمن انتقال دقيق پيام و محتواى متن اصلى به زبان ديگر(مقصد)، زبان معيار و ساختارهاى الگوهاى بيانى زبان مقصد مورد توجه است ازاين‌رو از پاى‌بندى مترجم به ساختارهاى زبان مبدا كاسته مى‌شود و به اصطلاح بوى ترجمه كمتر به مشام مى‌رسد.براى نمونه باب 6ص 40:قال اميرالمؤمنين على بن ابى‌طالب(ع):انّ الله عزّ و جلّ ركّب فى الملائكة عقلا بلا شهوة، و ركّب فى البهائم شهوة بلا عقل، و ركّب فى بنى آدم كليهما، فمن غلب عقله شهوته فهو خير من الملائكة و من غلبت عقله فهو شر من البهائم.«اميرالمؤمنين على بن ابى‌طالب(ع) فرمودند:خداوند عزّ و جلّ در فرشتگان عقل را بدون شهوت و در چهارپايان شهوت را بدون عقل و در فرزندان آدم هر دو را قرار داد، حال كسى كه عقلش بر شهوتش غالب گردد به يقين از فرشتگان بهتر بوده و آن‌كه شهوتش بر عقلش غالب شود حتما از چهارپايان بدتر مى‌باشد.» | ||
و به نظر مى‌رسد كه ترجمه حاضر در اين زمينه توفيق نسبى پيدا كرده است گرچه در مواردى هم مترجم عبارات عربى را با عنايت به قواعد عربى ترجمه نموده است.حال به برخى از مزاياى اين ترجمه در دو حوزه شكلى و معنايى اشاره مى‌شود.در حوزه شكلى:اعراب‌گذارى متن اصلى، آوردن متن عربى و فارسى در مقابل هم كه اين امر تطبيق متن عربى و فارسى را براى خواننده تسهيل نموده، انتخاب قلم متناسب كه خواندن آن را كاملا آسان كرده است، ارائه فهرست مطالب بطور مفصل در آغاز هر مجلد و عنوان‌بندى مستقيم متن بر اساس فهرست مطالب و درج در بالاى صفحات تا خواننده از عنوان كلى بحث آگاه باشد. | و به نظر مى‌رسد كه ترجمه حاضر در اين زمينه توفيق نسبى پيدا كرده است گرچه در مواردى هم مترجم عبارات عربى را با عنايت به قواعد عربى ترجمه نموده است.حال به برخى از مزاياى اين ترجمه در دو حوزه شكلى و معنايى اشاره مى‌شود.در حوزه شكلى:اعراب‌گذارى متن اصلى، آوردن متن عربى و فارسى در مقابل هم كه اين امر تطبيق متن عربى و فارسى را براى خواننده تسهيل نموده، انتخاب قلم متناسب كه خواندن آن را كاملا آسان كرده است، ارائه فهرست مطالب بطور مفصل در آغاز هر مجلد و عنوان‌بندى مستقيم متن بر اساس فهرست مطالب و درج در بالاى صفحات تا خواننده از عنوان كلى بحث آگاه باشد. | ||
در حوزه معنايى:دقت در انتقال محتواى مبداء به مقصد، آوردن مطالب اضافى و شروح مفيد و مختصر در پاورقى كه به فهم بيشتر روايات براى خواننده كمك شايانى نموده است، بهره‌گيرى از سبک | در حوزه معنايى:دقت در انتقال محتواى مبداء به مقصد، آوردن مطالب اضافى و شروح مفيد و مختصر در پاورقى كه به فهم بيشتر روايات براى خواننده كمك شايانى نموده است، بهره‌گيرى از سبک و قلم بسيار روان و قابل فهم. | ||
براى يك ترجمه خوب علاوه بر آنچه ذكر شد بايسته‌هاى ديگرى لازم است كه اگر ترجمه حاضر فاقد آنها مى‌باشد.مترجم از نسخه‌هاى خطى‌و مورد اعتماد خويش در مقدمه اشاره‌اى نداشته است، ايشان نام کتاب‌هاى مورد استفاده خويش را چنانكه مرسوم اهل ترجمه است نياورده و يادى از ترجمه‌هاى سابق اين اثر ننموده و وجه تمايز ترجمه خويش با ترجمه‌هاى سابق را هم يادآور نشده و ديگر اينكه مترجمان و محققان معمولا پس از اتمام كار در مقدمه كتاب به نحوه تحقيق، شيوه ترجمه، معرفى كتاب و مؤلف آن مى‌پردازند كه ترجمه فاقد اين مقدّمه مفصل مى‌باشد و فقط داراى يك مقدمه مختصر مى‌باشد كه براى خواننده زياد مورد استفاده نمى‌باشد. | براى يك ترجمه خوب علاوه بر آنچه ذكر شد بايسته‌هاى ديگرى لازم است كه اگر ترجمه حاضر فاقد آنها مى‌باشد.مترجم از نسخه‌هاى خطى‌و مورد اعتماد خويش در مقدمه اشاره‌اى نداشته است، ايشان نام کتاب‌هاى مورد استفاده خويش را چنانكه مرسوم اهل ترجمه است نياورده و يادى از ترجمه‌هاى سابق اين اثر ننموده و وجه تمايز ترجمه خويش با ترجمه‌هاى سابق را هم يادآور نشده و ديگر اينكه مترجمان و محققان معمولا پس از اتمام كار در مقدمه كتاب به نحوه تحقيق، شيوه ترجمه، معرفى كتاب و مؤلف آن مى‌پردازند كه ترجمه فاقد اين مقدّمه مفصل مى‌باشد و فقط داراى يك مقدمه مختصر مى‌باشد كه براى خواننده زياد مورد استفاده نمى‌باشد. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۹: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[ | [[ابن بابویه، محمد بن علی]] (نویسنده) | ||
[[ذهنی تهرانی، محمد جواد]] (مترجم) | [[ذهنی تهرانی، محمد جواد]] (مترجم) | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۴
| علل الشرایع | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن بابویه، محمد بن علی (نویسنده) ذهنی تهرانی، محمد جواد (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | علل الشرایع و الاسلام. فارسی - عربی |
| ناشر | مؤمنین |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1380 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-6815-27-8 |
| موضوع | احادیث احکام - قرن 4ق. احادیث شیعه - قرن 4ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP 129 /الف2 ع8041 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
علل الشرایع تألیف شيخ صدوق(ره) و ترجمه سيد محمد جواد ذهنى تهرانى می‌باشد و حاوى احاديثى در رابطه با فلسفه احكام و علّت‌هاى معارف است.
نگاهى به ترجمه
در اغلب ترجمه‌هايى كه از متون ارائه مى‌گردد، مترجم سعى مى‌كند كه مقصود و مرام صاحب اثر را به زبان ديگر و در قالب ديگر به مخاطب انتقال دهد.و هرچه رابطه معنايى كه خواننده با ترجمه برقرار مى‌كند قوى‌تر باشد حكايت از ترجمه خوب است زيرا ترجمه خوب ترجمه‌اى است كه خواننده آن نوشته در زمان خود همان چيزى را بفهمد كه خواننده معاصر با مؤلف از متن وى برداشت مى‌كرده است.و اينچنين ترجمه‌اى بايد داراى دو ويژگى اساسى باشد:1) دقّت در برگردان عبارت متن اصلى(مبداء) به زبان ديگر(مقصد) و رعايت دقيق امانت 2) روان و سليس بودن متن مقصد.و اين مهم با روش و سبک ترجمه تحت اللفظى سازگار نيست زيرا در اين سبک نگارش، سيستم جمله‌بندى و ساختار نحوى زبان مقصد رعايت نشده و فقط تبديل كلمات به مرادف آن در زبان مقصد مدّنظر بوده است و اين نوع ترجمه غالباً موجب اشتباه و خيانت در امانت مى‌شود.علاوه بر اينكه معادل يا بى‌صرف بدون توجه به تركيب نحوى و ساختار جمله‌اى موجب نارسايى كلام مى‌شود.براى همين مترجم اين اثر به ترجمه معنايى(محتوايى) روى آورده است در اين روش ترجمه، مترجم ضمن انتقال دقيق پيام و محتواى متن اصلى به زبان ديگر(مقصد)، زبان معيار و ساختارهاى الگوهاى بيانى زبان مقصد مورد توجه است ازاين‌رو از پاى‌بندى مترجم به ساختارهاى زبان مبدا كاسته مى‌شود و به اصطلاح بوى ترجمه كمتر به مشام مى‌رسد.براى نمونه باب 6ص 40:قال اميرالمؤمنين على بن ابى‌طالب(ع):انّ الله عزّ و جلّ ركّب فى الملائكة عقلا بلا شهوة، و ركّب فى البهائم شهوة بلا عقل، و ركّب فى بنى آدم كليهما، فمن غلب عقله شهوته فهو خير من الملائكة و من غلبت عقله فهو شر من البهائم.«اميرالمؤمنين على بن ابى‌طالب(ع) فرمودند:خداوند عزّ و جلّ در فرشتگان عقل را بدون شهوت و در چهارپايان شهوت را بدون عقل و در فرزندان آدم هر دو را قرار داد، حال كسى كه عقلش بر شهوتش غالب گردد به يقين از فرشتگان بهتر بوده و آن‌كه شهوتش بر عقلش غالب شود حتما از چهارپايان بدتر مى‌باشد.»
و به نظر مى‌رسد كه ترجمه حاضر در اين زمينه توفيق نسبى پيدا كرده است گرچه در مواردى هم مترجم عبارات عربى را با عنايت به قواعد عربى ترجمه نموده است.حال به برخى از مزاياى اين ترجمه در دو حوزه شكلى و معنايى اشاره مى‌شود.در حوزه شكلى:اعراب‌گذارى متن اصلى، آوردن متن عربى و فارسى در مقابل هم كه اين امر تطبيق متن عربى و فارسى را براى خواننده تسهيل نموده، انتخاب قلم متناسب كه خواندن آن را كاملا آسان كرده است، ارائه فهرست مطالب بطور مفصل در آغاز هر مجلد و عنوان‌بندى مستقيم متن بر اساس فهرست مطالب و درج در بالاى صفحات تا خواننده از عنوان كلى بحث آگاه باشد.
در حوزه معنايى:دقت در انتقال محتواى مبداء به مقصد، آوردن مطالب اضافى و شروح مفيد و مختصر در پاورقى كه به فهم بيشتر روايات براى خواننده كمك شايانى نموده است، بهره‌گيرى از سبک و قلم بسيار روان و قابل فهم.
براى يك ترجمه خوب علاوه بر آنچه ذكر شد بايسته‌هاى ديگرى لازم است كه اگر ترجمه حاضر فاقد آنها مى‌باشد.مترجم از نسخه‌هاى خطى‌و مورد اعتماد خويش در مقدمه اشاره‌اى نداشته است، ايشان نام کتاب‌هاى مورد استفاده خويش را چنانكه مرسوم اهل ترجمه است نياورده و يادى از ترجمه‌هاى سابق اين اثر ننموده و وجه تمايز ترجمه خويش با ترجمه‌هاى سابق را هم يادآور نشده و ديگر اينكه مترجمان و محققان معمولا پس از اتمام كار در مقدمه كتاب به نحوه تحقيق، شيوه ترجمه، معرفى كتاب و مؤلف آن مى‌پردازند كه ترجمه فاقد اين مقدّمه مفصل مى‌باشد و فقط داراى يك مقدمه مختصر مى‌باشد كه براى خواننده زياد مورد استفاده نمى‌باشد.
نسخه‌شناسى
نسخه حاضر توسط انتشارات مؤمنين به سال 1380 و با عنوان چاپ اول با شابك 8-27-6815-964 در دو مجلد چاپ و به بازار عرضه گرديده شده است