مرگ آگاهی در ادب فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURمرگ آگاهی در ادب فارسیJ1.jpg | عنوان =مرگ آگاهی در ادب فارسی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = معقولی، نادیا (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =مهر نوروز | مکان نشر =تهران | سال نشر =139...» ایجاد کرد)
    (بدون تفاوت)

    نسخهٔ ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۱

    مرگ آگاهی در ادب فارسی
    مرگ آگاهی در ادب فارسی
    پدیدآورانمعقولی، نادیا (نویسنده)
    ناشرمهر نوروز
    مکان نشرتهران
    سال نشر1399
    شابک6ـ732202ـ622ـ978
    کد کنگره

    مرگ آگاهی در ادب فارسی تألیف نادیا معقولی، این کتاب به مضمون مرگ در ادبیات کهن از بعد از اسلام تا انقلاب مشروطه پرداخته و سپس مرگ در ادبیات معاصر تا قبل از انقلاب اسلامی را مورد مطالعه قرار داده است.

    ساختار

    کتاب در دو بخش ادبیات گذشته و دیگری به ادبیات معاصر پرداخته است.

    گزارش کتاب

    تحولات اجتماعی، جنگ‌ها و پادشاهان، به همراه جنبش‌های مذهبی و مردمی، شناسۀ بارزی بر بازنمایی مرگ در آثار شاعران دوره‌های مختلف داشته است. تصویرسازی‌های شاعران از مرگ، توصیفات آنان و بیان عواطف و عقاید خود نسبت به مرگ به‌شدت متأثر از محیط اجتماعی است که در آن نفس کشیده‌اند. برای مثال رفاه و آرامش دورۀ سامانی در برابر بازنمایی مرگ به صورت امری منطقی بدیهی و غیرترسناک به همراه ارزشمندی زندگی و غنیمت دانستن حیات.

    این کتاب به مضمون مرگ در ادبیات کهن از بعد از اسلام تا انقلاب مشروطه پرداخته و سپس مرگ در ادبیات معاصر تا قبل از انقلاب اسلامی را مورد مطالعه قرار داده است. بازخوانی مرگ در هر دوره‌ای با نگاهی به تحولات ادبی ـ اجتماعی زمان مورد بحث انجام شده است. مطالعات این بخش بر بستر زمان تاریخی پیش رفته و پس از انتخاب جریان‌های مهم ادبی، افراد انتخاب شده‌اند.

    از آنجا که متون ادبی کلاسیک و آثار ادبی فارسی از حیث ماهیت و خاستگاه تفاوت بنیادین دارند و ادبیات گذشتۀ ایران، غالباً شعرمحور است و ادبیات امروز ایران رمان‌محور است، به همین دلیل در بخش اول تمرکز بر روی شاعران است؛ اما در بخش دوم که به ادبیات معاصر ایران پرداخته شده است، تنها دو دهۀ چهل و پنجاه (به دلیل توجه به مضمون مرگ در این دو دهه) در بخش شعر و نثر مورد تحلیل قرار گرفته‌اند.

    روش بررسی در هر دو بخش تحلیل محتوا است. در ابتدا زندگی‌نامۀ شاعر و نویسنده با توجه به شرایط اجتماعی زمانه‌اش و با استفاده از منابع مختلف آورده شده و سپس به مضمون مرگ در آثار فرد پرداخته شده است. ساختار این بخش بر اساس سیر تاریخی و روند تکوین آثار ادبی فارسی شکل گرفته است تا تحلیل‌ها و نتایج حاصل سودمندتر و معنی‌دارتر باشد.

    در تحلیل متون افزون بر تحلیل درونی متن، به نشانه‌ها و ارجاعات برون‌متنی نیز پرداخته شده است و گاه از داوری‌های تاریخی و نقل‌قول‌ها و مصاحبه‌ها و زندگی‌نامه‌ها و هرآنچه بیرون متن بوده نیز سود برده شده است.

    در انتخاب شاعران با توجه به محدودیت در حجم فصل، نمایندگان و چهره‌های صاحب سبک هر دوره انتخاب گردیده و طبعاً از شاعران و نویسندگانی که به مضمون مرگ بی‌توجه یا کم‌توجه بوده‌اند، انتخابی انجام نشده است.[۱]


    پانويس


    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها