شرح اوائل مثنوی: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR131001J1.jpg | عنوان = شرح اوائل مثنوی | عنوان‌های دیگر = مثنوی. شرح | پدیدآورندگان | پدیدآوران = مصنفک، علی بن محمد (نويسنده) مولوی، جلال‌الدین محمد بن محمد (نویسنده) طیب، زهیر ( محقق) |زبان | زبان = فارسی |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[مصنفک، علی بن محمد]] (نويسنده) | [[مصنفک، علی بن محمد]] (نويسنده) | ||
[[مولوی، جلال‌الدین محمد بن محمد ]] (نویسنده) | [[مولوی، جلال‌الدین محمد بن محمد ]] (نویسنده) | ||
[[طیب، زهیر]] ( محقق) | [[طیب، زهیر]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شرح اوایل مثنوی'''، تألیف علاء‌الدین علی بن محمد شاهرودی | '''شرح اوایل مثنوی'''، تألیف [[مصنفک، علی بن محمد|علاء‌الدین علی بن محمد شاهرودی بسطامی]]، مشهور به [[مصنفک، علی بن محمد|مصنّفک]] (875-803ق)، شرحی فارسی بر [[مثنوی معنوی]] [[مولانا جلال‌الدین محمد بلخی]] (604-672ق) است. این اثر با مقدمه، تحقیق و تصحیح [[طیب، زهیر|زهیر طیب]] منتشر شده است. | ||
مثنوی معنوی یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین منظومه‌های عرفانی است و از دیرباز عرفا، ادبا و اندیشمندان سعی در شناخت و تبیین اندیشه‌های مولانا داشته‌اند. تاکنون بیش از 70 شرح و حاشیه بر مثنوی نوشته شده است. در این بین، شرح شیخ علی بن مجدالدین شاهرودی | [[مثنوی معنوی]] یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین منظومه‌های عرفانی است و از دیرباز عرفا، ادبا و اندیشمندان سعی در شناخت و تبیین اندیشه‌های مولانا داشته‌اند. تاکنون بیش از 70 شرح و حاشیه بر [[مثنوی معنوی|مثنوی]] نوشته شده است. در این بین، شرح [[مصنفک، علی بن محمد|شیخ علی بن مجدالدین شاهرودی بسطامی]]، متخلص به مصنفک، از این حیث که جزو نخستین شروح [[مثنوی معنوی|مثنوی]] است و شارح در شرح ابیات، به آیات و احادیث، حکایاتی از عرفا و بزرگان دینی و ابیاتی از غزلیات شمس یا اشعار برخی از شعرای دیگر، مانند: عطار و سنایی استناد داده است، از اهمیت بسزایی برخوردار است<ref>ر.ک: مقدمه، ص9-10</ref>. | ||
تاریخ آغاز کتابت این اثر به گزارش مقدمه آن، سال 845ق و محل تألیف در سرزمین روم ذکر شده است؛ لکن گویا نویسنده به علت مراجعه به بلاد خراسان، مدتی از ادامه تألیف دست می‌کشد و پس از بازگشت به جوار مقبره مولانا، نگارش این اثر را ادامه می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | تاریخ آغاز کتابت این اثر به گزارش مقدمه آن، سال 845ق و محل تألیف در سرزمین روم ذکر شده است؛ لکن گویا نویسنده به علت مراجعه به بلاد خراسان، مدتی از ادامه تألیف دست می‌کشد و پس از بازگشت به جوار مقبره مولانا، نگارش این اثر را ادامه می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | ||
شرح مصنفک از بیت آغازین مثنوی «بشنو از نی چون حکایت می‌کند» شروع می‌شود و تا بیت «سرّ من از ناله من دور نیست» ادامه می‌یابد. بسطامی ابتدا در این خصوص که چرا مولانا مثنوی را با عبارت «بسم الله الرحمن الرحيم» و ذکر نام خدا شروع نکرده است، توضیح مفصلی ارائه می‌دهد. سپس درباره رموز نهفته در «نی» صحبت می‌کند و شواهد و مثال‌های فراوانی از غزلیات شمس ذکر می‌کند. وی در شرح ابیات نی‌نامه، حدود 90 بار به آیات قرآنی استشهاد کرده، در موارد بسیاری از احادیث نبوی(ص) بهره برده است. همچنین نویسنده، غالباً در شرح هر بیت، حکایتی متناسب با موضوع آن بیت از عرفای بزرگ مانند: بایزید بسطامی، حسین بن منصور | شرح مصنفک از بیت آغازین [[مثنوی معنوی|مثنوی]] «بشنو از نی چون حکایت می‌کند» شروع می‌شود و تا بیت «سرّ من از ناله من دور نیست» ادامه می‌یابد. [[مصنفک، علی بن محمد|بسطامی]] ابتدا در این خصوص که چرا [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا مثنوی]] را با عبارت «بسم الله الرحمن الرحيم» و ذکر نام خدا شروع نکرده است، توضیح مفصلی ارائه می‌دهد. سپس درباره رموز نهفته در «نی» صحبت می‌کند و شواهد و مثال‌های فراوانی از غزلیات [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] ذکر می‌کند. وی در شرح ابیات نی‌نامه، حدود 90 بار به آیات قرآنی استشهاد کرده، در موارد بسیاری از احادیث نبوی(ص) بهره برده است. همچنین نویسنده، غالباً در شرح هر بیت، حکایتی متناسب با موضوع آن بیت از عرفای بزرگ مانند: [[بایزید بسطامی، طیفور بن عیسى|بایزید بسطامی]]، [[حلاج، حسین بن منصور|حسین بن منصور حلاج]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|فریدالدین عطار]] و غیره ذکر کرده است<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>. | ||
محقق اثر در مقدمه، یازده مورد از دیدگاه‌های مؤلف، ویژگی‌های سبکی اثر و ویژگی‌های نگارشی نسخه را متذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص30-40</ref>. | محقق اثر در مقدمه، یازده مورد از دیدگاه‌های مؤلف، ویژگی‌های سبکی اثر و ویژگی‌های نگارشی نسخه را متذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص30-40</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1403 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1403 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۸
| شرح اوائل مثنوی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مصنفک، علی بن محمد (نويسنده)
مولوی، جلال‌الدین محمد بن محمد (نویسنده) طیب، زهیر (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | مثنوی. شرح |
| ناشر | دار التراث |
| مکان نشر | ترکیه - استانبول |
| سال نشر | 1398ش - 2019م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-99649-9-4 |
| موضوع | مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی - نقد و تفسیر - شعر فارسی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد - شعر عرفانی - قرن 7 ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 4ش6م 5301 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح اوایل مثنوی، تألیف علاء‌الدین علی بن محمد شاهرودی بسطامی، مشهور به مصنّفک (875-803ق)، شرحی فارسی بر مثنوی معنوی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی (604-672ق) است. این اثر با مقدمه، تحقیق و تصحیح زهیر طیب منتشر شده است.
مثنوی معنوی یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین منظومه‌های عرفانی است و از دیرباز عرفا، ادبا و اندیشمندان سعی در شناخت و تبیین اندیشه‌های مولانا داشته‌اند. تاکنون بیش از 70 شرح و حاشیه بر مثنوی نوشته شده است. در این بین، شرح شیخ علی بن مجدالدین شاهرودی بسطامی، متخلص به مصنفک، از این حیث که جزو نخستین شروح مثنوی است و شارح در شرح ابیات، به آیات و احادیث، حکایاتی از عرفا و بزرگان دینی و ابیاتی از غزلیات شمس یا اشعار برخی از شعرای دیگر، مانند: عطار و سنایی استناد داده است، از اهمیت بسزایی برخوردار است[۱].
تاریخ آغاز کتابت این اثر به گزارش مقدمه آن، سال 845ق و محل تألیف در سرزمین روم ذکر شده است؛ لکن گویا نویسنده به علت مراجعه به بلاد خراسان، مدتی از ادامه تألیف دست می‌کشد و پس از بازگشت به جوار مقبره مولانا، نگارش این اثر را ادامه می‌دهد[۲].
شرح مصنفک از بیت آغازین مثنوی «بشنو از نی چون حکایت می‌کند» شروع می‌شود و تا بیت «سرّ من از ناله من دور نیست» ادامه می‌یابد. بسطامی ابتدا در این خصوص که چرا مولانا مثنوی را با عبارت «بسم الله الرحمن الرحيم» و ذکر نام خدا شروع نکرده است، توضیح مفصلی ارائه می‌دهد. سپس درباره رموز نهفته در «نی» صحبت می‌کند و شواهد و مثال‌های فراوانی از غزلیات شمس ذکر می‌کند. وی در شرح ابیات نی‌نامه، حدود 90 بار به آیات قرآنی استشهاد کرده، در موارد بسیاری از احادیث نبوی(ص) بهره برده است. همچنین نویسنده، غالباً در شرح هر بیت، حکایتی متناسب با موضوع آن بیت از عرفای بزرگ مانند: بایزید بسطامی، حسین بن منصور حلاج، فریدالدین عطار و غیره ذکر کرده است[۳].
محقق اثر در مقدمه، یازده مورد از دیدگاه‌های مؤلف، ویژگی‌های سبکی اثر و ویژگی‌های نگارشی نسخه را متذکر شده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.