۱۵٬۵۱۸
ویرایش
جز
ویرایش Hashemi (بحث) به آخرین تغییری که Hbaghizadeh انجام داده بود واگردانده شد
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ویرایش Hashemi (بحث) به آخرین تغییری که Hbaghizadeh انجام داده بود واگردانده شد) برچسب: واگردانی |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE75723AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE75723AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''مجد خوافی''' (تولد بین 675 تا 680)، صاحب | '''مجد خوافی''' (تولد بین 675 تا 680)، صاحب «[[روضه خلد]]»، از مشاهیر شعر و ادب قرن هشتم و یکی از چهار تن شاعران موفق و صاحب‌ذوقی است که نامش در میان خیل چهل‌وچندگانه مقلدان [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، خوش می‌درخشد. | ||
==ولادت و وفات== | ==ولادت و وفات== | ||
از تاریخ تولد، وفات و محل دفنش اطلاعی در دست نیست و تنها می‌توانیم به استناد سخن خودش در مقدمه کتاب که می‌گوید: «من پنجاه سال در کسب معقول و منقول رنج برده‌ام و...» و با توجه به اینکه این سخن را در بهار سال 733ق، یعنی هنگام تصنیف | از تاریخ تولد، وفات و محل دفنش اطلاعی در دست نیست و تنها می‌توانیم به استناد سخن خودش در مقدمه کتاب که می‌گوید: «من پنجاه سال در کسب معقول و منقول رنج برده‌ام و...» و با توجه به اینکه این سخن را در بهار سال 733ق، یعنی هنگام تصنیف «[[روضه خلد]]» گفته است، هم‌نوا با استاد [[فرخ، محمود|محمود فرخ]]، به این نتیجه برسیم که با محاسبه هفت یا هشت سال دوران کودکی شاعر، تولدش می‌تواند بین سال‌های 675 تا 680ق باشد. ضمنا از عبارت فوق، چنین برمی‌آید که مجد خوافی پنجاه سال از عمرش را به مطالعه و آموختن پرداخته است<ref>ر.ک: مشهور، پروین‌دخت، ص172</ref>. | ||
کتاب | کتاب «[[تاریخ و رجال شرق خراسان]]»، مجد خوافی را چنین معرفی می‌کند: «مولانا مجد خوافی از علما و عرفا و شعرای قرن هشتم هجری است که کتاب روضه خلد را در معارضه گلستان سعدی نوشته و نیز «كنز الحكمة» از مصنفات اوست. ایشان دارای اشعاری بلیغ و طبعی لطیف و سخنانی شیرین می‌باشد و از فضلای عصر خود برتر و ممتاز بوده است. وی «جواهر اللغة» علامه را به نظم درآورده و...»<ref>ر.ک: همان، ص172-173</ref>. | ||
اشعار فخیم و سخنان سنجیده، دقیق و آراسته او دلیل این مدعاست. اشعار ملمع، آیات، احادیث، اخبار و ضرب‌المثل‌های عربی که زینت‌بخش کلامش شده‌اند، نشانه سلطه‌اش بر زبان عربی و علوم قرآنی است<ref>ر.ک: همان، ص173</ref>. | اشعار فخیم و سخنان سنجیده، دقیق و آراسته او دلیل این مدعاست. اشعار ملمع، آیات، احادیث، اخبار و ضرب‌المثل‌های عربی که زینت‌بخش کلامش شده‌اند، نشانه سلطه‌اش بر زبان عربی و علوم قرآنی است<ref>ر.ک: همان، ص173</ref>. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# فرخ، محمود، مقدمه «روضه خلد»، اثر مجد خوافی، به کوشش حسن خدیوجم، تهران، کتاب‌فروشی زوار، 1345. | # فرخ، محمود، مقدمه «روضه خلد»، اثر مجد خوافی، به کوشش حسن خدیوجم، تهران، کتاب‌فروشی زوار، 1345. | ||
# مشهور، پروین‌دخت، «مجد خوافی و کتاب روضه خلد»، پایگاه مجلات تخصصی نور، نامه پارسی، تابستان 1380- شماره | #[[:noormags:659447| مشهور، پروین‌دخت، «مجد خوافی و کتاب روضه خلد»، پایگاه مجلات تخصصی نور، نامه پارسی، تابستان 1380- شماره 21]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||