ش‍ف‍ای‍ی‌ اص‍ف‍ه‍ان‍ی‌، ح‍س‍ن‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍دح‍س‍ی‍ن‌: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شرف‌الدین حسن بن محمد حسین شفایی اصفهانی'''، (966- 1037ق)، متخلص به شفایی، از شاعران و پزشکان مشهور اصفهان در قرن دهم و یازدهم هجری و صاحب «مجمع البحرین» است.

لقب و نام شفایی را تمام تذکره‌ها، شرف‌الدین حسن ذکر کرده‌اند<ref>شفایی اصفهانی، شرف‌الدین حسن، ص37</ref>.

اغلب تذکره‌نویسان حکیم شفایی را اهل اصفهان نوشته‌اند و در اصفهانی بودنش، تردیدی نیست و خود او نیز در بیت زیر، به این موضوع اشاره کرده است:

{{شعر}}

{{پایان شعر}}

تاریخ تولد وی در تذکره‌ها معلوم نیست؛ اما از شواهد و قرائنی برمی‌آید که تاریخ تولدش در حدود سال 966ق باید بوده باشد<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌وهشت و سی‌ونه</ref>.

وی بدون تردید، در فنون ادبی (بدیع، قافیه و عروض)، آزموده و توانا بوده و این حقیقت در سخنان خود او نیز پیداست. اطلاعات نجومی و فلکی در اشعارش فراوان به‌چشم می‌خورد. در اشعار او، اشاراتی به اصطلاحات موسیقی نیز هست وقتی که در حق شاعران نادان پرمدعای زمان خود می‌گوید:

{{شعر}}

شاید اطلاعاتی در این زمینه آموخته بوده و شاید هم معلوماتش منحصراً به دانستن اسامی این آهنگ‌ها و مقامات و اصطلاحات، محدود بوده است<ref>همان </ref>.

تاریخ‌های متعددی برای سال درگذشت وی ذکر شده است از جمله 1038ق، 1021ق و 1037ق که بنابر دلایلی، سال 1037ق صحیح‌تر باشد. جسدش در کربلا مدفون است<ref>ر.ک: همان، صفحه چهل‌وپنج</ref>.

از او دیوان اشعاری به یادگار مانده که به کوشش لطفعلی بنان، منتشر شده است. دیگر آثار وی، عبارتند از:

# نمکدان حقیقت؛ بر وزن «حدیقة الحقیة» سنایی سروده شده است.

# مجمع البحرین؛ که در وزن «تحفة العراقین» خاقانی شروانی سروده شده است<ref>همان،یکصدوسی و چهار-صد و سی و شش</ref>.

<references />

شفایی اصفهانی، شرف‌الدین حسن، «دیوان حکیم شفائی اصفهانی»، تصحیح و مقدمه لطفعلی بنان، اداره کل ارشاد اسلامی آذربایجان، 1362ش.

{{وابسته‌ها}}

[[دیوان شرف‌الدین حسن حکیم شفایی اصفهانی]]