ارجانی، فرامرز بن خداداد: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ارجانی، فرامرز بن خداداد | تصویر = NUR33927.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = | طول...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| تخلص = | | تخلص = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر =خداداد | ||
| ولادت = | | ولادت = | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت =زنده در قرن ششم یا پس از آن | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[سمک عیار]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE33927AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE33927AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''فرامرز بن خداداد بن عبدالله کاتب ارجانی'''، (زنده در قرن ششم یا پس از آن) نویسنده کتاب معروف | '''فرامرز بن خداداد بن عبدالله کاتب ارجانی'''، (زنده در قرن ششم یا پس از آن) نویسنده کتاب معروف «[[سمک عیار]]» است که یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های داستان‌پردازی در ادبیات فارسی می‌باشد. | ||
=نام= | |||
از داستان | از داستان «[[سمک عیار]]» و مؤلف آن در هیچ کتاب دیگری ذکری نشده است و بنابراین همه اطلاعات موجود در این باب، از متن همین کتاب به دست آمده است. نام مؤلف یا جمع‌آورنده نسخه آن، در چندین جای کتاب ذکر شده و آن فرامرز خداداد است و در مقدمه جلد سوم، نام او به تفصیل بیشتر، «فرامرز بن خداداد بن عبدالله الکاتب الرجانی» آمده است. نام این مؤلف، با همین تفصیل و تصریح، در مقدمه ترجمه ترکی این کتاب که جلد دوم آن باقی‌مانده نیز مندرج است. اما این فرامرز خداداد در موارد متعدد، راوی اصل قصه را صدقة بن ابی‌القاسم معرفی کرده است که در مقدمه جلد سوم، نسبت او شیرازی آمده است<ref>کاتب ارجانی، فرامرز بن خداداد بن عبدالله،جلد 1، صفحه شش</ref>. | ||
=عصر زندگی= | |||
زمان تألیف اصل قصه و جمع و تدوین این روایت و تاریخ ولادت و وفات نویسنده آن، هیچ یک معلوم نیست. تنها نکته موجود پیرامون تاریخ، آن است که در متن اصلی کتاب، اشعاری از شاعران قرن‌های پنجم و ششم هجری آمده است که از آن جمله، بیت‌هایی از ویس و رامین | زمان تألیف اصل قصه و جمع و تدوین این روایت و تاریخ ولادت و وفات نویسنده آن، هیچ یک معلوم نیست. تنها نکته موجود پیرامون تاریخ، آن است که در متن اصلی کتاب، اشعاری از شاعران قرن‌های پنجم و ششم هجری آمده است که از آن جمله، بیت‌هایی از ویس و رامین [[گرگانی، فخرالدين اسعد|فخر گرگانی]] با قید نام شاعر و شعرهایی از [[مسعود سعد سلمان]] و [[قطران، اب‍وم‍ن‍ص‍ور|قطران تبریزی]] و [[امیر معزی]] است و بر این اساس، می‌توان دریافت که شاعر، پس از این تاریخ می‌زیسته است<ref>ر.ک:همان</ref>. | ||
از طرفی، از نام‌های خاص ترکی که در متن کتاب آمده است، مانند سمارق، سنجر، قیماز، قاورشاه، قزل ملک، ارغون، قیارق، قاورد و گورخان، گمان می‌توان برد که تاریخ تدوین قصه، پیش از اواخر دوره سلجوقی نیست<ref>همان</ref>. | از طرفی، از نام‌های خاص ترکی که در متن کتاب آمده است، مانند سمارق، سنجر، قیماز، قاورشاه، قزل ملک، ارغون، قیارق، قاورد و گورخان، گمان می‌توان برد که تاریخ تدوین قصه، پیش از اواخر دوره سلجوقی نیست<ref>همان</ref>. | ||
=آثار= | |||
تنها اثر ثبت شده از این نویسنده، همین کتاب | تنها اثر ثبت شده از این نویسنده، همین کتاب «[[سمک عیار]]» می‌باشد. این کتاب، یکی از داستان‌های عامیانه فارسی است که قرن‌ها مایه سرگرمی و نشاط مردم این سرزمین در اوقات فراغت بوده و قصه‌گویان، هر یک، آنها را از استاد یا پدر خود آموخته و عمری برای مردمان شهر و ده، بازگو کرده وسپس این خدمت اجتماعی را به شاگرد یا فرزند خود، سپرده ودرگذشته‌اند<ref>همان</ref>. | ||
=پانویس = | |||
<references /> | <references /> | ||
=منابع مقاله= | |||
کاتب ارجانی، فرامرز بن خداداد بن عبدالله، سمک عیار، پرویز ناتل خانلری، تهران، انتشارات آگاه، چاپ پنجم، 1362. | کاتب ارجانی، فرامرز بن خداداد بن عبدالله، سمک عیار، پرویز ناتل خانلری، تهران، انتشارات آگاه، چاپ پنجم، 1362. | ||
=وابسته‌ها= | |||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[سمک عیار]] | [[سمک عیار]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۸
| ارجانی، فرامرز بن خداداد | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | خداداد |
| رحلت | زنده در قرن ششم یا پس از آن |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | سمک عیار |
فرامرز بن خداداد بن عبدالله کاتب ارجانی، (زنده در قرن ششم یا پس از آن) نویسنده کتاب معروف «سمک عیار» است که یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های داستان‌پردازی در ادبیات فارسی می‌باشد.
نام
از داستان «سمک عیار» و مؤلف آن در هیچ کتاب دیگری ذکری نشده است و بنابراین همه اطلاعات موجود در این باب، از متن همین کتاب به دست آمده است. نام مؤلف یا جمع‌آورنده نسخه آن، در چندین جای کتاب ذکر شده و آن فرامرز خداداد است و در مقدمه جلد سوم، نام او به تفصیل بیشتر، «فرامرز بن خداداد بن عبدالله الکاتب الرجانی» آمده است. نام این مؤلف، با همین تفصیل و تصریح، در مقدمه ترجمه ترکی این کتاب که جلد دوم آن باقی‌مانده نیز مندرج است. اما این فرامرز خداداد در موارد متعدد، راوی اصل قصه را صدقة بن ابی‌القاسم معرفی کرده است که در مقدمه جلد سوم، نسبت او شیرازی آمده است[۱].
عصر زندگی
زمان تألیف اصل قصه و جمع و تدوین این روایت و تاریخ ولادت و وفات نویسنده آن، هیچ یک معلوم نیست. تنها نکته موجود پیرامون تاریخ، آن است که در متن اصلی کتاب، اشعاری از شاعران قرن‌های پنجم و ششم هجری آمده است که از آن جمله، بیت‌هایی از ویس و رامین فخر گرگانی با قید نام شاعر و شعرهایی از مسعود سعد سلمان و قطران تبریزی و امیر معزی است و بر این اساس، می‌توان دریافت که شاعر، پس از این تاریخ می‌زیسته است[۲].
از طرفی، از نام‌های خاص ترکی که در متن کتاب آمده است، مانند سمارق، سنجر، قیماز، قاورشاه، قزل ملک، ارغون، قیارق، قاورد و گورخان، گمان می‌توان برد که تاریخ تدوین قصه، پیش از اواخر دوره سلجوقی نیست[۳].
آثار
تنها اثر ثبت شده از این نویسنده، همین کتاب «سمک عیار» می‌باشد. این کتاب، یکی از داستان‌های عامیانه فارسی است که قرن‌ها مایه سرگرمی و نشاط مردم این سرزمین در اوقات فراغت بوده و قصه‌گویان، هر یک، آنها را از استاد یا پدر خود آموخته و عمری برای مردمان شهر و ده، بازگو کرده وسپس این خدمت اجتماعی را به شاگرد یا فرزند خود، سپرده ودرگذشته‌اند[۴].
پانویس
منابع مقاله
کاتب ارجانی، فرامرز بن خداداد بن عبدالله، سمک عیار، پرویز ناتل خانلری، تهران، انتشارات آگاه، چاپ پنجم، 1362.