۱۴۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'به‌تفصیل' به 'به‌تفصیل') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[انصاری، قاسم]] (مقدمه‌نويس) | [[انصاری، قاسم]] (مقدمه‌نويس) | ||
| زبان = | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =/ه3ک5 1375 282/6 BP | | کد کنگره =/ه3ک5 1375 282/6 BP | ||
| موضوع = تصوف - متون | | موضوع = تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
عارفان - | عارفان - سرگذشت‌نامه | ||
عرفان - متون | عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
نثر | نثر فارسی- قرن 5ق. | ||
| ناشر =طهوري | | ناشر =طهوري | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =10268 | ||
| کتابخوان همراه نور = 10268 | | کتابخوان همراه نور = 10268 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''كشف المحجوب'''، تصنیف [[هجویری، علی بن عثمان|ابوالحسن علی بن عثمان جلابی هجویری غزنوی]]، یکی از مهمترین کتب صوفیه است که با تصحیح «[[و – ژوکوفسکی]]» و مقدمه [[انصاری، قاسم|قاسم انصاری]]، به چاپ رسیده است. | '''كشف المحجوب'''، تصنیف [[هجویری، علی بن عثمان|ابوالحسن علی بن عثمان جلابی هجویری غزنوی]]، یکی از مهمترین کتب صوفیه است که با تصحیح «[[و – ژوکوفسکی]]» و مقدمه [[انصاری، قاسم|قاسم انصاری]]، به چاپ رسیده است. | ||
==اهمیت کتاب== | |||
این کتاب یکی از مهمترین کتب صوفیه است که هم از جهت احتوا بر امهات مسائل تصوف و هم از جهت معرفی بزرگان این فرقه و هم از لحاظ سبک نوشته و کهنگی اسلوب فارسی و هم از جهت نظریات بدیع مؤلف، حائز اهمیت بسیار است و تأثیری که این کتاب در نوشته‌های صوفیان بعد داشته است نیز بسیار قابل ملاحظه بوده است<ref>ر.ک: ذاکری، مصطفی، ص159</ref>. | این کتاب یکی از مهمترین کتب صوفیه است که هم از جهت احتوا بر امهات مسائل تصوف و هم از جهت معرفی بزرگان این فرقه و هم از لحاظ سبک نوشته و کهنگی اسلوب فارسی و هم از جهت نظریات بدیع مؤلف، حائز اهمیت بسیار است و تأثیری که این کتاب در نوشته‌های صوفیان بعد داشته است نیز بسیار قابل ملاحظه بوده است<ref>ر.ک: ذاکری، مصطفی، ص159</ref>. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
اثر حاضر مورد استفاده غالب متصوفان قرار گرفته است؛ چنان‌که در «[[تذکرة الأولیاء|تذكرة الأولياء]]» [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و «[[نفحات الأنس]]» [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] بهخصوص از قسمت شرح حالهای صوفیان که در «كشف المحجوب» آمده، بسیار استفاده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | اثر حاضر مورد استفاده غالب متصوفان قرار گرفته است؛ چنان‌که در «[[تذکرة الأولیاء|تذكرة الأولياء]]» [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و «[[نفحات الأنس]]» [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] بهخصوص از قسمت شرح حالهای صوفیان که در «كشف المحجوب» آمده، بسیار استفاده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
در فارسی، قبل از «كشفالمحجوب»، کتاب «[[شرح التعرف لمذهب التصوف|شرح تعرف]]» تألیف امام [[مستملی، اسماعیل بن محمد|ابوابراهیم اسماعیل بن محمد مستملی بخاری]] در علم تصوف نوشته شده است که در چهار مجلد تنظیم شده است و نام اصلی آن «نور المريدين و فضيحة المدعين» است و در حقیقت شرحی است بر کتاب «[[التصرف لمذهب أهل التصوف|التعرف لمذهب أهل التصوف]]» [[کلاباذی، ابوبکر محمد|کلابادی]]، اما گویا [[هجویری، علی بن عثمان|هجویری]] این کتاب را که بسیار با «كشف المحجوب» وجه اشتراک دارد، ندیده بوده است. درهرحال باید گفت که «كشف المحجوب»، دومین کتاب فارسی موجود در زمینه تصوف است که اینک در دست است. در «كشف المحجوب» داستانها و افسانه‌های خرافی بسیار از مشایخ صوفیه نقل شده است که باورکردن آنها مشکل است؛، گرچه همانها و مشابهات آنها در «[[تذکرة الأولیاء|تذكرة الاولياء]]» و در «[[نفحات الأنس|نفخات الأنس]]» هم تکرار شده است؛ مثل آنکه وقتی یکی از مشایخ صوفیه قرآن می‌خواند، چهار پری از هیبت آن مُردند؛ یا زُرارة بن ابی‌اوفی در هنگام نماز، آیتی خواند و نعره‌ای زد و مُرد و زن دیگری در کوفه با شنیدن آیتی جان داد؛ یا اینکه صد شتر با باری دو برابر معمولی با آواز حُدی یک غلام راه طولانی را یکسره طی کردند و مردند؛ یا از صوت خوش حضرت داود یک بار 700 کنیزک عذراء مردند و در باب سماع از این افسانه‌ها بسیار گفته است، اما به زبانی که گویی بهراستی واقع شده است؛ یا ابراهیم خواص با شنیدن بیتی شعر، که صوفی‌ای خواند چنان به وجد آمد که شروع کرد به پای کوبیدن بر زمین و پاهایش در سنگ مثل موم فرو می‌رفت. مرحوم علامه قزوینی درباره این قبیل مطالب، در مقدمه‌ای که بر «[[تذکرة الأولیاء|تذكرة الأولياء]]» [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] نوشته‌اند، تحت عنوان «امور مکذوبه» شرحی آورده است<ref>ر.ک: همان، ص162-163</ref>. | در فارسی، قبل از «كشفالمحجوب»، کتاب «[[شرح التعرف لمذهب التصوف (تصحیح محمد روشن)|شرح تعرف]]» تألیف امام [[مستملی، اسماعیل بن محمد|ابوابراهیم اسماعیل بن محمد مستملی بخاری]] در علم تصوف نوشته شده است که در چهار مجلد تنظیم شده است و نام اصلی آن «نور المريدين و فضيحة المدعين» است و در حقیقت شرحی است بر کتاب «[[التصرف لمذهب أهل التصوف|التعرف لمذهب أهل التصوف]]» [[کلاباذی، ابوبکر محمد|کلابادی]]، اما گویا [[هجویری، علی بن عثمان|هجویری]] این کتاب را که بسیار با «كشف المحجوب» وجه اشتراک دارد، ندیده بوده است. درهرحال باید گفت که «كشف المحجوب»، دومین کتاب فارسی موجود در زمینه تصوف است که اینک در دست است. در «كشف المحجوب» داستانها و افسانه‌های خرافی بسیار از مشایخ صوفیه نقل شده است که باورکردن آنها مشکل است؛، گرچه همانها و مشابهات آنها در «[[تذکرة الأولیاء|تذكرة الاولياء]]» و در «[[نفحات الأنس|نفخات الأنس]]» هم تکرار شده است؛ مثل آنکه وقتی یکی از مشایخ صوفیه قرآن می‌خواند، چهار پری از هیبت آن مُردند؛ یا زُرارة بن ابی‌اوفی در هنگام نماز، آیتی خواند و نعره‌ای زد و مُرد و زن دیگری در کوفه با شنیدن آیتی جان داد؛ یا اینکه صد شتر با باری دو برابر معمولی با آواز حُدی یک غلام راه طولانی را یکسره طی کردند و مردند؛ یا از صوت خوش حضرت داود یک بار 700 کنیزک عذراء مردند و در باب سماع از این افسانه‌ها بسیار گفته است، اما به زبانی که گویی بهراستی واقع شده است؛ یا ابراهیم خواص با شنیدن بیتی شعر، که صوفی‌ای خواند چنان به وجد آمد که شروع کرد به پای کوبیدن بر زمین و پاهایش در سنگ مثل موم فرو می‌رفت. مرحوم علامه قزوینی درباره این قبیل مطالب، در مقدمه‌ای که بر «[[تذکرة الأولیاء|تذكرة الأولياء]]» [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] نوشته‌اند، تحت عنوان «امور مکذوبه» شرحی آورده است<ref>ر.ک: همان، ص162-163</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
[[شرح التعرف لمذهب التصوف]] | [[شرح التعرف لمذهب التصوف (تصحیح محمد روشن)]] | ||
[[كشف المحجوب (تعریب)]] | [[كشف المحجوب (تعریب)]] | ||