زنوزی، عبدالله بن بیرمقلی باباخان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ميرزاى قمى' به 'ميرزاى قمى') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'زنوزی (ابهام زدایی)' به 'زنوزی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۵۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR05814.jpg|بندانگشتی|زنوزی، | [[پرونده:NUR05814.jpg|بندانگشتی|زنوزی، عبدالله بن بیرمقلی باباخان]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |زنوزی، عبدالله بن بیرمقلی باباخان | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | زنوزی تبریزی، ملا عبدالله | ||
مدرس نحوی، | مدرس نحوی، عبدالله | ||
نحوی، ملا | نحوی، ملا عبدالله | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |بيرمقلى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |اواخر قرن دوازدهم | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |زنوز از توابع مرند آذربايجان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1257 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[قمشه‌ای، محمدرضا|محمدرضا قمشه‌اى]] | ||
[[جلوه، سید ابوالحسن|حكيم جلوه، آقا ميرزا ابوالحسن]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[انوار جلیه در کشف اسرار حقیقت علویه]] | ||
|-class= | |||
|کد | [[لمعات الهیة]] | ||
|data-type= | |||
[[منتخب الخاقاني في كشف حقایق عرفاني]] | |||
|- class="articleCode" | |||
|کد مؤلف | |||
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE05814AUTHORCODE | |||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|زنوزی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ملا عبدالله مدرس''''''زنوزی''' (متوفای 1257ق)، دانشمند فاضل، از علمای مکتب فلسفی تهران، پدر [[زنوزی، علی بن عبدالله|آقا علی زنوزی]] | |||
==ولادت== | == ولادت == | ||
او فرزند بيرمقلى، ملقب به باباخان متولد زنوز از توابع مرند آذربايجان است. از تاريخ ولادت ايشان اطلاع دقيقى نداريم اجمالا مى‌دانيم اواخر قرن دوازدهم بوده است. | |||
==تحصیلات== | |||
ايشان ابتدا در مدارس علميه شهرستان خوى به ادبيات عرب مشغول شد و به مدارج عاليه رسيد؛ تا آنجا كه به ملا عبدالله نحوى مشهور گرديد، سپس رهسپار عتبات عاليات شد و فقه و اصول را در كربلاى معلا نزد [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]] صاحب «رياض» (1161-1231) آموخت، سپس به قم رفت و نزد [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] (1151-1231) كتاب شريف «قوانين» را تلمذ نمود. | |||
آخرالامر در اصفهان مبانى فقه و اصول خود را نزد [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]] صاحب «مناهل» (1180-1242) كه آن زمان در اصفهان حوزه بارونقى داشت، تكميل نموده و همچنين ايشان نزد سيد محمدباقر شفتى معروف به حجت‌الاسلام (1175-1260) نيز تلمذ نمود و سپس براى تحصيل فلسفه به محضر ملا على نورى (1160-1246) مشرف شد. | |||
== تدريس == | == تدريس == | ||
وقتى حاجى محمدحسين خان مروى عمارت مدرسه مروى را تمام كرد، از فتحعلى شاه قاجار درخواست كرد كه حكيم مشهور اصفهان ملا على نورى را براى تدريس در آن مدرسه به تهران دعوت كند. | وقتى حاجى محمدحسين خان مروى عمارت مدرسه مروى را تمام كرد، از فتحعلى شاه قاجار درخواست كرد كه حكيم مشهور اصفهان ملا على نورى را براى تدريس در آن مدرسه به تهران دعوت كند. | ||
| خط ۵۹: | خط ۶۴: | ||
# آقاعلى مدرس طهرانى (1234-1307)؛ | # آقاعلى مدرس طهرانى (1234-1307)؛ | ||
# آقا محمدرضا | # آقا [[قمشه‌ای، محمدرضا|محمدرضا قمشه‌اى]]، حكيم صهبا (1241-1306)؛ | ||
# حكيم جلوه، آقا ميرزا ابوالحسن (1238-1314)؛ | # [[جلوه، سید ابوالحسن|حكيم جلوه، آقا ميرزا ابوالحسن]] (1238-1314)؛ | ||
# سيد حسين سبزوارى، شاگرد مبرز [[سبزواری، هادی|حكيم سبزوارى]] (متوفاى 1352) | # سيد حسين سبزوارى، شاگرد مبرز [[سبزواری، هادی|حكيم سبزوارى]] (متوفاى 1352) | ||
الغرض ملا عبدالله بيست سال در مدرسه مروى تهران تدريس كرد. ايشان در فهم كلمات [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] و احاطه به افكار و تتبع در آرا و عقايد او كم‌نظير است و مى‌توان حل كثيرى از مشكلات و عويصات اسفار و شواهد [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] را در آثار اين حكيم محقق جستجو كرد. احاطه او به معارف شيعه شگفت‌انگيز است. | |||
ملا عبدالله اغلب كتب [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] را به خط خود استنساخ كرده است. نسخه‌هاى مستنسخ وى بى‌غلط و مورد اعتماد افاضل است. | |||
ملا عبدالله اغلب كتب ملا صدرا را به خط خود استنساخ كرده است. نسخه‌هاى مستنسخ وى بى‌غلط و مورد اعتماد افاضل است. | |||
== اساتيد == | == اساتيد == | ||
# صاحب | # [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|صاحب رياض]]، [[سيد على طباطبائى]] (1161-1231)؛ | ||
# صاحب مناهل، [[سيد محمد طباطبائى مجاهد]] (1180-1242)؛ | # صاحب مناهل، [[سيد محمد طباطبائى مجاهد]] (1180-1242)؛ | ||
# [[میرزای قمی، | # [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]]، صاحب قوانين (1151-1231)؛ | ||
# [[سيد محمدباقر حجت‌الاسلام شفتى]] (1175-1260)؛ | # [[سيد محمدباقر حجت‌الاسلام شفتى]] (1175-1260)؛ | ||
# [[ملا على نورى]] (1160-1246). | # [[ملا على نورى]] (1160-1246). | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
# فرزندش آقا على مدرس طهرانى (1234-1307)؛ | # فرزندش آقا على مدرس طهرانى (1234-1307)؛ | ||
# ميرزا ابوالقاسم كلانتر نورى طهرانى، مقرّر درس [[شيخ انصارى]] و مؤلف مطارح الأنظار (1236-1292)؛ | # [[کلانتری نوری، ابوالقاسم بن محمدعلی|ميرزا ابوالقاسم كلانتر نورى]] طهرانى، مقرّر درس [[شيخ انصارى]] و مؤلف مطارح الأنظار (1236-1292)؛ | ||
# ملا حسن خويى، مدرس بزرگ مدرسه دارالشفاى تهران و استاد فلسفه [[آخوند خراسانى]]. | # ملا حسن خويى، مدرس بزرگ مدرسه دارالشفاى تهران و استاد فلسفه [[آخوند خراسانى]]. | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۸: | ||
# رساله عليّه، در چگونگى غضب خداوند بر گناهكاران؛ | # رساله عليّه، در چگونگى غضب خداوند بر گناهكاران؛ | ||
# حاشية على أسفار | # حاشية على أسفار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]؛ | ||
# حاشية على الشواهد الربوبية؛ | # حاشية على الشواهد الربوبية؛ | ||
# حاشية على المبدأ و المعاد؛ | # حاشية على المبدأ و المعاد؛ | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۷: | ||
== رحلت == | == رحلت == | ||
ملا عبدالله پس از بيست سال تدريس حكمت در حوزه تهران، در سال 1257 دار فانى را وداع گفت<ref>ر.ک: كديور محسن، مقدمه، ج1، ص22-27</ref> | |||
==پانويس == | |||
<references /> | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
كديور محسن، «مجموعه مصنفات حكيم مؤسس آقا على مدرس طهرانى»، انتشارات اطلاعات، تهران، 1378. | كديور محسن، «مجموعه مصنفات حكيم مؤسس آقا على مدرس طهرانى»، انتشارات اطلاعات، تهران، 1378. | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[لمعات الهیة]] | [[انوار جلیه در کشف اسرار حقیقت علویه]] | ||
[[لمعات الهیة]] | |||
[[منتخب الخاقاني في | [[منتخب الخاقاني في كشف حقایق عرفاني]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۶
| نام | زنوزی، عبدالله بن بیرمقلی باباخان |
|---|---|
| نامهای دیگر | زنوزی تبریزی، ملا عبدالله
مدرس نحوی، عبدالله نحوی، ملا عبدالله |
| نام پدر | بيرمقلى |
| متولد | اواخر قرن دوازدهم |
| محل تولد | زنوز از توابع مرند آذربايجان |
| رحلت | 1257 ق |
| اساتید | محمدرضا قمشه‌اى |
| برخی آثار | انوار جلیه در کشف اسرار حقیقت علویه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05814AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، زنوزی (ابهام‌زدایی) را ببینید.
'ملا عبدالله مدرس'زنوزی (متوفای 1257ق)، دانشمند فاضل، از علمای مکتب فلسفی تهران، پدر آقا علی زنوزی
ولادت
او فرزند بيرمقلى، ملقب به باباخان متولد زنوز از توابع مرند آذربايجان است. از تاريخ ولادت ايشان اطلاع دقيقى نداريم اجمالا مى‌دانيم اواخر قرن دوازدهم بوده است.
تحصیلات
ايشان ابتدا در مدارس علميه شهرستان خوى به ادبيات عرب مشغول شد و به مدارج عاليه رسيد؛ تا آنجا كه به ملا عبدالله نحوى مشهور گرديد، سپس رهسپار عتبات عاليات شد و فقه و اصول را در كربلاى معلا نزد سيد على طباطبايى صاحب «رياض» (1161-1231) آموخت، سپس به قم رفت و نزد ميرزاى قمى (1151-1231) كتاب شريف «قوانين» را تلمذ نمود.
آخرالامر در اصفهان مبانى فقه و اصول خود را نزد سيد محمد مجاهد صاحب «مناهل» (1180-1242) كه آن زمان در اصفهان حوزه بارونقى داشت، تكميل نموده و همچنين ايشان نزد سيد محمدباقر شفتى معروف به حجت‌الاسلام (1175-1260) نيز تلمذ نمود و سپس براى تحصيل فلسفه به محضر ملا على نورى (1160-1246) مشرف شد.
تدريس
وقتى حاجى محمدحسين خان مروى عمارت مدرسه مروى را تمام كرد، از فتحعلى شاه قاجار درخواست كرد كه حكيم مشهور اصفهان ملا على نورى را براى تدريس در آن مدرسه به تهران دعوت كند.
ملا على نورى در جواب شاه قاجار نوشت كه اكنون حوزه اصفهان دو هزار طلبه دارد كه حدود چهارصد نفر از اين طلاب، مشتاق تحصيل علوم عقلى هستند و اگر من به تهران بيايم خاطر اين چهارصد طلبه مشوش مى‌شود.
طبق درخواست مجدد بانى مدرسه مروى، فتحعلى شاه قاجار در مرتبه دوم درخواست كرد ملا على نورى يكى از افاضل شاگردانش را براى تدريس علوم عقلى به تهران بفرستد؛ لذا ملا على نورى، شاگرد فاضل خود، ملا عبدالله مدرس زنوزى را روانه تهران كرد.
حوزه عقلى تهران از سال 1237 با محوريت ملا عبدالله آغاز شد و سپس با تدريس ملا على فرزندش و معاصرين ملا على ادامه يافت و به حد اعلاى خود رسيد و حلقه حكماى اربعه طهران شكل گرفت كه عبارت بودند از:
- آقاعلى مدرس طهرانى (1234-1307)؛
- آقا محمدرضا قمشه‌اى، حكيم صهبا (1241-1306)؛
- حكيم جلوه، آقا ميرزا ابوالحسن (1238-1314)؛
- سيد حسين سبزوارى، شاگرد مبرز حكيم سبزوارى (متوفاى 1352)
الغرض ملا عبدالله بيست سال در مدرسه مروى تهران تدريس كرد. ايشان در فهم كلمات ملا صدرا و احاطه به افكار و تتبع در آرا و عقايد او كم‌نظير است و مى‌توان حل كثيرى از مشكلات و عويصات اسفار و شواهد ملا صدرا را در آثار اين حكيم محقق جستجو كرد. احاطه او به معارف شيعه شگفت‌انگيز است.
ملا عبدالله اغلب كتب ملا صدرا را به خط خود استنساخ كرده است. نسخه‌هاى مستنسخ وى بى‌غلط و مورد اعتماد افاضل است.
اساتيد
- صاحب رياض، سيد على طباطبائى (1161-1231)؛
- صاحب مناهل، سيد محمد طباطبائى مجاهد (1180-1242)؛
- ميرزاى قمى، صاحب قوانين (1151-1231)؛
- سيد محمدباقر حجت‌الاسلام شفتى (1175-1260)؛
- ملا على نورى (1160-1246).
شاگردان
- فرزندش آقا على مدرس طهرانى (1234-1307)؛
- ميرزا ابوالقاسم كلانتر نورى طهرانى، مقرّر درس شيخ انصارى و مؤلف مطارح الأنظار (1236-1292)؛
- ملا حسن خويى، مدرس بزرگ مدرسه دارالشفاى تهران و استاد فلسفه آخوند خراسانى.
آثار
الف)- آثار منتشرشده
- لمعات إلهية؛
- منتخب الخاقاني في كشف حقائق عرفاني؛
- انوار جليه؛
- تعليقات شوارق الإلهام.
ب)- آثار منتشرنشده
- رساله عليّه، در چگونگى غضب خداوند بر گناهكاران؛
- حاشية على أسفار صدرالمتألهين؛
- حاشية على الشواهد الربوبية؛
- حاشية على المبدأ و المعاد؛
- حاشية على أسرار الآيات؛
- رساله معارف (رساله‌اى
- مختصر به زبان فارسى در اعتقادات).
رحلت
ملا عبدالله پس از بيست سال تدريس حكمت در حوزه تهران، در سال 1257 دار فانى را وداع گفت[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: كديور محسن، مقدمه، ج1، ص22-27
منابع مقاله
كديور محسن، «مجموعه مصنفات حكيم مؤسس آقا على مدرس طهرانى»، انتشارات اطلاعات، تهران، 1378.