خوانساری (ابهام‌زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «'''خوانساری''' ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد: *خوانساری نجفی...» ایجاد کرد)
     
    جز (Hbaghizadeh صفحهٔ خوانساری (ابهام زدایی) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به خوانساری (ابهام‌زدایی) منتقل کرد)
     
    (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    '''خوانساری''' ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:
    '''خوانساری''' ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:


    *[[خوانساری نجفی، موسی|موسى نجفی خونسارى]](حدود 1254-1322ش)، فقیه، اصولی، از مشاهير مراجع و اكابر دانشمندان اين شهرستان، فامیل او «انصاریان» بود که به قصد تبرک به شهر نجف آن را به «نجفی خوانساری» تغییر داد.
    *[[خوانساری نجفی، موسی|موسى نجفی خونسارى]] (حدود 1254-1322ش)، فقیه، اصولی، از مشاهير مراجع و اكابر دانشمندان اين شهرستان، فامیل او «انصاریان» بود که به قصد تبرک به شهر نجف آن را به «نجفی خوانساری» تغییر داد.




    خط ۱۰: خط ۱۰:




    *[[خوانساری، محمد|محمد خوانسارى]](1300-1388شاستاد برجسته فلسفه و‌ یكی از بزرگ‌ترین منطق‌دانان دوران معاصر، چهره ماندگار در رشته منطق (1382ش)، نشان انجمن آثار و مفاخر فرهنگی (1384ش)، چهره‌ی برگزیده‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی ( 1385ش)
    *[[موسوی خوانساری، سید احمد|سید احمد موسوی خوانساری]] (1309-1405قفقیه، اصولی، مدرس حوزه، از مراجع بزرگ شیعه قرن چهاردهم هجرى، او پس از درگذشت [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردی]] به مرجعیت شیعیان رسید. او با سى تبار نسب به حضرت موسى بن جعفر علیه‌السلام مى‌رسد.




    *[[خوانساری، محمدباقر بن زین‌العابدین|ميرزا محمدباقر موسوى خوانسارى]] (1226 ـ 1313ق)، معروف به چهار سوقى، عالم و فرزانه و انديشمند رجالى، مؤلّف كتاب [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]، برادر [[چهارسوقی، محمدهاشم|آیت‌الله سيد محمد هاشم خوانسارى چهار سوقى]]
    *[[خوانساری، محمد|محمد خوانسارى]] (1300-1388ش)، استاد برجسته فلسفه و‌ یكی از بزرگ‌ترین منطق‌دانان دوران معاصر، چهره ماندگار در رشته منطق (1382ش)، نشان انجمن آثار و مفاخر فرهنگی (1384ش)، چهره‌ی برگزیده‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی (1385ش)
     
     
    *[[خوانساری، سید محمدباقر بن زین‌العابدین|ميرزا محمدباقر موسوى خوانسارى]] (1226 ـ 1313ق)، معروف به چهار سوقى، عالم و فرزانه و انديشمند رجالى، مؤلّف كتاب [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]، برادر [[چهارسوقی، محمدهاشم|آیت‌الله سيد محمد هاشم خوانسارى چهار سوقى]]




    *[[خوانساری، سید محمدتقی|سید محمدتقی خوانساری]] (۱۳۰۵-۱۳۷۱ق)، فقیه، مرجع تقلید، قرن چهاردهم، او بعد از درگذشت [[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائری]] و قبل از ورود [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردی]] از مراجع تقلید بود.  
    *[[خوانساری، سید محمدتقی|سید محمدتقی خوانساری]] (۱۳۰۵-۱۳۷۱ق)، فقیه، مرجع تقلید، قرن چهاردهم، او بعد از درگذشت [[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائری]] و قبل از ورود [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردی]] از مراجع تقلید بود.  


    [[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی]]
     
    [[رده:شهریور (99)]]
    *[[محقق خوانساری، حسین بن محمد|حسين بن جمال‌الدين محمد خوانسارى]] (1016-1098ق)، معروف به «استاد الكلّ فى الكلّ» و مشهور به «محقّق خوانسارى» دانشمند، فقيه و حكيم بزرگ شيعه در دوره صفوى است كه به سبب اساتيد بسيارى كه از محضرشان كسب علم نموده ملقّب به «تلميذ البشر» بود.
     
    [[Category:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]]
    {{ابهام‌زدایی}}
     
    [[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۵۱

    خوانساری ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:

    • موسى نجفی خونسارى (حدود 1254-1322ش)، فقیه، اصولی، از مشاهير مراجع و اكابر دانشمندان اين شهرستان، فامیل او «انصاریان» بود که به قصد تبرک به شهر نجف آن را به «نجفی خوانساری» تغییر داد.


    • ابوالفضل نجفى خوانسارى (1296-1380ش)، امام جمعه سابق اراک، نماینده استان مرکزی در مجلس خبرگان رهبری (دوره دوم)، از اعضای جامعه مدرسین، استاد درس خارج



    • سید احمد موسوی خوانساری (1309-1405ق)، فقیه، اصولی، مدرس حوزه، از مراجع بزرگ شیعه قرن چهاردهم هجرى، او پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی به مرجعیت شیعیان رسید. او با سى تبار نسب به حضرت موسى بن جعفر علیه‌السلام مى‌رسد.


    • محمد خوانسارى (1300-1388ش)، استاد برجسته فلسفه و‌ یكی از بزرگ‌ترین منطق‌دانان دوران معاصر، چهره ماندگار در رشته منطق (1382ش)، نشان انجمن آثار و مفاخر فرهنگی (1384ش)، چهره‌ی برگزیده‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی (1385ش)




    • حسين بن جمال‌الدين محمد خوانسارى (1016-1098ق)، معروف به «استاد الكلّ فى الكلّ» و مشهور به «محقّق خوانسارى» دانشمند، فقيه و حكيم بزرگ شيعه در دوره صفوى است كه به سبب اساتيد بسيارى كه از محضرشان كسب علم نموده ملقّب به «تلميذ البشر» بود.