حسینی عاملی قزوینی، سید محمدشفیع: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حسینی عاملی (ابهام زدایی)' به 'حسینی عاملی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[محافل | | data-type="authorWritings" |[[محافل المؤمنين في ذيل مجالس المؤمنين]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|حسینی عاملی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''سيد | '''سيد محمدشفيع بن سيد بهاء‌الدين محمد بن سيد حسين مجتهد كركى عاملى''' (متوفای 1125ق)، متخلّص به «فكرت»، حکیم متبحر، فیلسوف متکلم، پزشک حاذق، عارف ربانی. از علماى قرن دوازدهم هجرى است. | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
#تاريخ العرفا؛ | #تاريخ العرفا؛ | ||
#محافل المؤمنين<ref>همان، ص22-25</ref> | #محافل المؤمنين<ref>همان، ص22-25</ref> | ||
بعضی از آثار او به خط مؤلف در کتابخانه ملامحمدصالح برغانی در کربلا مقدسه موجود | بعضی از آثار او به خط مؤلف در کتابخانه ملامحمدصالح برغانی در کربلا مقدسه موجود می‌باشد. | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
[[محافل | {{وابسته‌ها}} | ||
[[محافل المؤمنين في ذيل مجالس المؤمنين]] | |||
[[زلال العيون (شرح عيون أخبار الرضا عليه‌السلام)]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۳۹
| نام | حسینی عاملی قزوینی، محمد شفیع بن بهاءالدین |
|---|---|
| نامهای دیگر | قزوینی، محمد شفیع بن بهاء ال‍دی‍ن
عاملی قزوینی، محمد شفیع بن بهاء ال‍دی‍ن |
| نام پدر | بهاء ال‍دی‍ن |
| متولد | |
| محل تولد | قزوين |
| رحلت | 1125ق |
| اساتید | شیخ محمدکاظم طالقانی |
| برخی آثار | محافل المؤمنين في ذيل مجالس المؤمنين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE11185AUTHORCODE |
سيد محمدشفيع بن سيد بهاء‌الدين محمد بن سيد حسين مجتهد كركى عاملى (متوفای 1125ق)، متخلّص به «فكرت»، حکیم متبحر، فیلسوف متکلم، پزشک حاذق، عارف ربانی. از علماى قرن دوازدهم هجرى است.
ولادت
در شهر قزوين در خانواده‌اى روحانى ديده به جهان گشود.
تحصیلات
حکمت و فلسفه را از حوزه درس شیخ محمدکاظم طالقانی متوفی سال 1094ق. اخذ کرد.
وى عالمى عامل و عارفى واصل و اديبى كامل و شاعرى ماهر و فاضلى كم‌نظير بوده است. شيخ عبّاس قمّى او را بالجمله عالم، عارف و فاضل مى‌داند و دراين‌باره مى‌نويسد: «و بالجمله مير محمّد شفيع مذكور عالم، عارف و فاضل بوده است».
او در علوم عقلانیه سعی عظیم کرد و توانست کرسی تدریس فلسفه را به دست گیرد
وى شيخ‌الاسلام قزوين به روزگار كريم خان زند بوده است. او كريم خان زند را بسيار ستوده و به تعريف و تمجيد او پرداخته است، امّا نادر شاه افشار را مذمّت بسيار كرده و برخى ستمگرى‌هايش را برشمرده است.
وى از نوادگان مير سيّد حسين مجتهد كركى عاملى است. او و پدرانش يكى پس از ديگرى شيخ‌الاسلام قزوين بوده‌اند. خود او دراين‌باره، چنين گزارش داده است: «بعد از آن‌كه مير سيد حسين مجتهد به جنّت المأوى شتافت، ميرزا كمال‌الدّين حسين به شغل شيخ‌الاسلامى قزوين منصوب شد و بعد از ميرزا كمال‌الدّين حسين، ميرزا بهاء الدّين محمد متوجّه امر شيخ‌الاسلامى قزوين گرديد و بعد از او ميرزا محمد شفيع و بعد از ميرزا محمد شفيع، ميرزا بهاء‌الدين محمّد والد راقم الحروف متوجّه اين امر شد». سيد محمد شفيع بعد از پدرش ميرزا بهاء الدّين محمد به منصب جليل شيخ‌الاسلامى قزوين نائل آمد. خود وى نيز به اين مطلب تصريح كرده است. بعد از او فرزندان و نوادگانش متصدّى امر شيخ‌الاسلامى قزوين بوده‌اند. به همين جهت اين دودمان به خاندان «شيخ‌الاسلام»هاى قزوين شهرت يافته است.
بنابه نوشته خود او در كتابش به عنوان «محافل المؤمنين در ذيل مجالس المؤمنين»، منصب شيخ‌الاسلامى قزوين، اردبيل، اصفهان و تهران از دوره صفويه تا دوره‌هاى بعد در دست اين خاندان دست‌به‌دست مى‌گشته است. اين خانواده همواره داراى مشاغل مهم- از صدارت، وزارت، شيخ‌الاسلامى شهرهاى مختلف چون: قزوين، اردبيل، تهران، اصفهان و سفارت روسيه و توليت آستان قدس رضوى، امام‌زاده شاه عبدالعظيم و شيخ صفى‌الدّين اردبيلى- بوده‌اند و افراد زيادى از اين خاندان مناصب دولتى داشته‌اند. بزرگ اين دودمان مير سيّد حسين فرزند سيّد حسن كركى عاملى نوه دخترى محقّق ثانى مشهور به محقّق كركى و پسر خاله ميرداماد است.[۱]
آثار
- شعشعة ذو الفقار في غزوات حيدر الكرّار؛
- زلال العيون؛
- مثنوى گهربار؛
- تاريخ العرفا؛
- محافل المؤمنين[۲]
بعضی از آثار او به خط مؤلف در کتابخانه ملامحمدصالح برغانی در کربلا مقدسه موجود می‌باشد.
پانويس
منابع مقاله
حسينى عاملى، محمد شفيع، «محافل المؤمنين في ذيل مجالس المؤمنين»، تصحيح و تحقيق ابراهیم عرب‌پور و منصور جغتايى، بنياد پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوى، چاپ اول، 1383.