اعلم، امیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمدمهدى اصفهانى' به 'محمدمهدى اصفهانى ') |
جز (جایگزینی متن - ' )' به ')') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
امير اعلم، نامه احمدى يا حفظ الصحه اسلامى، ديباچه (به قلم دكتر [[اصفهانی، محمدمهدی|محمدمهدى اصفهانى]] )، ناشر: مؤسسه مطالعات تاريخ پزشكى، طب اسلامى و مكمل دانشگاه علوم پزشكى ايران، نوبت نشر: يكم، شماره نشر: 29 سنگى. | امير اعلم، نامه احمدى يا حفظ الصحه اسلامى، ديباچه (به قلم دكتر [[اصفهانی، محمدمهدی|محمدمهدى اصفهانى]])، ناشر: مؤسسه مطالعات تاريخ پزشكى، طب اسلامى و مكمل دانشگاه علوم پزشكى ايران، نوبت نشر: يكم، شماره نشر: 29 سنگى. | ||
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۵۲
| نام | اعلم، امیر |
|---|---|
| نام های دیگر | امیر اعلم
عاشوری قزوینی، امیر آشوری قزوینی، امیر اعلم، امیر خان قزوینی، امیر بن علی اکبر |
| نام پدر | |
| متولد | 1355 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1340 هـ.ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE9159AUTHORCODE |
«اميرخان امير اعلم»، فرزند على‌اكبرخان معتمدالوزاره در سال 1294ق، برابر با 1256ش، در تهران متولد شد. وى پس از تحصيلات اوليه در ايران، تحصيلات پزشكى را در دانشكده پزشكى فرانسوى بيروت آغاز كرد و پس از مدتى وقفه در تحصيلات (كه به دليل فوت پدر به ايران آمده بود) مجددا با توصيه مشيرالدوله صدر اعظم احمد شاه قاجار، به فرانسه اعزام شد و تحصيلات خود را تا سال 1904م، در ليون به پايان رساند و مدت سه سال نيز در بيمارستان‌هاى نظامى و غير نظامى فرانسه به طبابت اشتغال داشت.
وى كه رساله دكتراى پزشكى خود را تحت عنوان «بهداشت در اسلام» به تصويب رسانده بود، در بازگشت به ميهن، رساله مذكور را به فارسى ترجمه و منتشر كرد. او در پايان کتاب، مقاله اعتراض‌آميز يكى از اساتيد فرانسوى را نقل كرده و به آن پاسخ داده است.
کتاب نامه احمدى (كه به نام احمد شاه قاجار نام‌گذارى شده) در نوع خود اولين تفسير علمى از احكام پزشكى اسلامى و فتح بابى در اين مقوله براى محققين بعدى است و هنوز خواندن آن آموزنده، دلپذير و الهام‌بخش است.
دكتر امير اعلم منشأ خدمات بسيارى در پزشكى دوره معاصر است. او كه به‌عنوان نماينده دوره دوم مجلس شوراى ملى برگزيده شده بود، در تدوين و به تصويب رساندن قانون آبله‌كوبى و ايجاد قرنطينه در مرزها نقش اصلى را داشت.
وى در سال 1332ق، ساختمان قورخانه كهنه را به بيمارستان نظامى احمديه تبديل كرد. در سال 1296ش، نيز در ساماندهى بيمارستان حضرتى در مشهد مقدس توفيق يافت و در دوره چهارم و پنجم نيز از طرف مردم مشهد به نمايندگى مجلس برگزيده شد.
دكتر امير اعلم در طول عمر خود پنج بار به مقام وزارت رسيد. عضويت فرهنگستان، عضويت شوراى عالى فرهنگ، رياست تالار تشريح دانشكده پزشكى و رياست دانشكده پزشكى دانشگاه تهران و... از جمله مسئوليت‌هاى اين طبيب خوش‌نام است.
دكتر امير اعلم، در سال 1329 به تقاضاى خود بازنشسته شد و طبق رأى شوراى دانشكده در زمره استادان افتخارى دانشكده درآمد. از اقدامات مهم او مى‌توان قانون آبله‌كوبى عمومى، تأسيس و مجهز كردن چندين بيمارستان و تنظيم تشكيلات بهدارى و ژاندارمرى را نام برد. به همين منظور به پاس خدمات بهداشتى و فرهنگى كه انجام داده بود و طبق نظر شوراى دانشگاه، طى مراسمى بيمارستان نسوان را كه خود پايه‌گذار و مؤسس آنجا بودند، به نام ايشان «بيمارستان امير اعلم» نام‌گذارى كردند.
دكتر امير اعلم در سال1340، در 84 سالگى در تهران درگذشت.
منابع مقاله
امير اعلم، نامه احمدى يا حفظ الصحه اسلامى، ديباچه (به قلم دكتر محمدمهدى اصفهانى)، ناشر: مؤسسه مطالعات تاريخ پزشكى، طب اسلامى و مكمل دانشگاه علوم پزشكى ايران، نوبت نشر: يكم، شماره نشر: 29 سنگى.
وابسته‌ها
نامه احمدی، یا، حفظ الصحة اسلامی / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده