قزوینی حائری، سید محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'قزوینی (ابهام زدایی)' به 'قزوینی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02297.jpg|بندانگشتی|قزوينی | [[پرونده:NUR02297.jpg|بندانگشتی|مرقد سید محمدحسن قزوينی حائری در مقبره سید محمد مجاهد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|قزوینی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''سید محمدحسن موسوی قزوینی''' (۱۲۹۶ق ـ ۱۳۸۰ق)، فقیه و متکلم امامی، قرن چهاردهم، از جمله آثار ایشان [[الإمامة الكبری و الخلافة العظمی]] است. | '''سید محمدحسن موسوی قزوینی''' (۱۲۹۶ق ـ ۱۳۸۰ق)، فقیه و متکلم امامی، قرن چهاردهم، از جمله آثار ایشان [[الإمامة الكبری و الخلافة العظمی]] است. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۱: | ||
==هجرت به سامرا== | ==هجرت به سامرا== | ||
وی نزدیک یک سال پس از مرگ استادش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|محقق خراسانی]]، یعنی در سال 1329ق، از نجف اشرف به شهر سامرا مهاجرت کرد. سامرا در آن روز، حوزه علمیه دایری داشت که زعامت آن با مرحوم [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقی شیرازی]] بود. وی مدت سه سال در آنجا توقف کرد و از محضر [[میرزای شیرازی، محمدحسن | وی نزدیک یک سال پس از مرگ استادش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|محقق خراسانی]]، یعنی در سال 1329ق، از نجف اشرف به شهر سامرا مهاجرت کرد. سامرا در آن روز، حوزه علمیه دایری داشت که زعامت آن با مرحوم [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقی شیرازی]] بود. وی مدت سه سال در آنجا توقف کرد و از محضر [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزای شیرازی]] استفاده برد و در همین زمان، به گردآوری بخشی از تقریرات مرحوم [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانی]] در فقه پرداخت و نیز شرحی مزجی بر لمعه دمشقیه نوشت که کتاب طهارت آن منتشر شده است. | ||
==هجرت به کربلا== | ==هجرت به کربلا== | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۷: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در 28 ماه رجب سال 1380ق در کربلا چشم از جهان فروبست و بدن او را در مدرسه بقعه در مقبره [[طباطبایی، محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] دفن نمودند. | وی در 28 ماه رجب سال 1380ق در کربلا چشم از جهان فروبست و بدن او را در مدرسه بقعه در مقبره [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] دفن نمودند. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۶: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ | [[البراهين الجلية في دفع تشكيكات الوهابية]] | ||
[[الإمامة الكبری و الخلافة العظمی]] | [[الإمامة الكبری و الخلافة العظمی]] | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۴: | ||
[[فرقه وهابی و پاسخ شبهات آنها]] | [[فرقه وهابی و پاسخ شبهات آنها]] | ||
[[وهابیان چه | [[وهابیان چه می‌گویند؟]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۹
| نام | قزوينی حائری، محمدحسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | محمدحسن بن اب‍ي‌‌ال‍م‍ع‍ال‍ي محمدباقر بن مهدي ال‍م‍وس‍وي ال‍ق‍زوي‍ن‍ي ال‍ح‍ائ‍ري
قزويني، سيد محمدحسن حائري، سيد محمدحسن |
| نام پدر | سید محمدباقر |
| متولد | 1257ش / 1296ق |
| محل تولد | کربلا |
| رحلت | 1339ش / 1380ق |
| اساتید | ملا محمدکاظم خراسانی |
| برخی آثار | الإمامة الكبری و الخلافة العظمی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02297AUTHORCODE |
سید محمدحسن موسوی قزوینی (۱۲۹۶ق ـ ۱۳۸۰ق)، فقیه و متکلم امامی، قرن چهاردهم، از جمله آثار ایشان الإمامة الكبری و الخلافة العظمی است.
ولادت
او فرزند سید محمدباقر، مشهور به حاج آقامیر است. در روز عرفه سال 1296ق در کربلای معلا متولد شد.
تحصیلات
او در کربلا مقدمات علوم دینی را فراگرفت.
ایشان در سال 1319ق، در سن 23 سالگی، به نجف اشرف مهاجرت و در محافل علمی و مجالس درس استادان مختلف، شرکت کرد.
اساتید
مدت ده سال در مجلس بحث مرحوم ملا محمدکاظم خراسانی حضور یافت و تقریرات مباحث وی را در فقه و اصول با دقت و اتقان می‌نگاشت و تا زمان مرگ استاد، با وی همراه بود.
نزدیک به پنج سال از محضر، مرحوم سید محمدکاظم طباطبایی، صاحب کتاب «عروة‌الوثقی» استفاده کرد.
از دیگر استادان او در اصول فقه، مرحوم شیخ هادی تهرانی و شیخ الشریعه اصفهانی بود.
هجرت به سامرا
وی نزدیک یک سال پس از مرگ استادش محقق خراسانی، یعنی در سال 1329ق، از نجف اشرف به شهر سامرا مهاجرت کرد. سامرا در آن روز، حوزه علمیه دایری داشت که زعامت آن با مرحوم میرزا محمدتقی شیرازی بود. وی مدت سه سال در آنجا توقف کرد و از محضر میرزای شیرازی استفاده برد و در همین زمان، به گردآوری بخشی از تقریرات مرحوم آخوند خراسانی در فقه پرداخت و نیز شرحی مزجی بر لمعه دمشقیه نوشت که کتاب طهارت آن منتشر شده است.
هجرت به کربلا
وی با شروع جنگ جهانی دوم، در سال 1130ق به وطن خود؛ کربلا بازگشت.
وفات
وی در 28 ماه رجب سال 1380ق در کربلا چشم از جهان فروبست و بدن او را در مدرسه بقعه در مقبره سید محمد مجاهد دفن نمودند.
آثار
از آثار وی، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- «هدی الملة إلی أن فدكا نحلة» که با نام «فدک» نیز منتشر شده است؛
- «البراهين الجلية في رفع تشكيكات الوهابية»؛
- «المناهج الحائرية في نقض كتاب الهداية السنية» یا «التحفة الإمامية في دحض حجج الوهابية»؛
- «الإمامة الكبری و الخلافة العظمی» که به تشویق استادش محقق خراسانی در کتاب «مناهج السنة» ابن تیمیه، در 8 جلد نگاشته است.[۱]
پانویس
- ↑ وحید دامغانی، ابراهیم، ص13-16
منابع مقاله
وحید دامغانی، ابراهیم، «وهابیان چه می‌گویند؟» ترجمه البراهين الجلية في رفع تشكيكات الوهابية اثر محمدحسن موسوی قزوینی، تهران، گلستان کوثر، چاپ سوم، 1387ش.