قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'قزوینی (ابهام زدایی)' به 'قزوینی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|قزوینی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''سید ابراهیم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوینى''' (1214-1262ق)، عالم امامى، فقیه اصولى و مدرس، از مخالفان شیخیه، صاحب کتاب [[ضوابط الأصول]]، از شاگردان [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على طباطبایی]] | '''سید ابراهیم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوینى''' (1214-1262ق)، عالم امامى، فقیه اصولى و مدرس، از مخالفان شیخیه، صاحب کتاب [[ضوابط الأصول]]، از شاگردان [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على طباطبایی]] صاحب [[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|ریاض]]، [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى]] | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۹
| نام | قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ح‍ائ‍ری قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر
م‍وس‍وی ال‍ق‍زوی‍ن‍ی، ابراهیم بن محمدباقر |
| نام پدر | محمدباقر |
| متولد | سال 1214 ق |
| محل تولد | قزوین |
| رحلت | 1262 ق |
| اساتید | سید على طباطبایی |
| برخی آثار | نتائج الأفکار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12599AUTHORCODE |
سید ابراهیم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوینى (1214-1262ق)، عالم امامى، فقیه اصولى و مدرس، از مخالفان شیخیه، صاحب کتاب ضوابط الأصول، از شاگردان سید على طباطبایی صاحب ریاض، ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى
ولادت
در سال 1214ش در قزوین متولد شد و در سال 1262 یا 1264ق از دنیا رفت.
تحصیلات
وى با پدرش، که از علماى بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دینى را آموخت، سپس عازم کربلا شد و نزد سید على طباطبایی صاحب «ریاض» و ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر شیخ على کاشف‌الغطاء، شیخ موسى کاشف‌الغطاء و سید محمد مجاهد تلمذ کرد و خود عهده‌دار امر تدریس شد. سپس به کربلا رفت و جلسه درس تشکیل داد.
از مشهورترین شاگردان ایشان، شیخ زین‌العابدین بارفروش مازندرانى، آقا جمال محلاتى، سید اسداللّه شفتى حجت‌الاسلام اصفهانى، شیخ مهدى کجورى، سید حسین کوه‌کمرى، میرزا محمد تنکابنى، حاج محمدکریم لاهیجى، شیخ عبدالحسین تهرانى، ملا على کنى و میرزا محمدحسن اردبیلى بودند.
در حدود ۱۲۶۰ق /۱۸۴۴م آشوب شیخیه - پیروان شیخ احمد احسایی و سید کاظم رشتی - در کربلا بالا گرفت. قزوینی که از مخالفان آن گروه بود، مورد تعرض و آزار قرار گرفت و چون در کربلا عرصه بر او تنگ شد، ناگزیر به کاظمین رفت و پس از چندی به کربلا بازگشت.
وفات
او در سال ۱۲۶۲ یا ۱۲۶۴ ق بر اثر وبا درگذشت. قبر وى در یکی از حجرههای حرم امام حسین(ع) است.
آثار
- ضوابط الأصول، در دو مجلد؛
- نتایج الأفکار فی أصول الفقه؛
- رسالة فی حجیة الظن؛
- دلائل الأحکام فی شرح شرائع الإسلام؛
- مناسک الحج؛
- رسالة فی الغیبة؛
- رسالة فی صلاة الجمعة؛
- رسالة فی القواعد الفقهیة؛
- رساله عملیه، در طهارت و نماز[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص8
منابع مقاله
- نصیرى، محمدرضا، «اثرآفرینان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1384ش، تهران.
- ویکی شیعه