بزدوی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''محمد بن محمد بَزْدَوی''' (421-493ق)، کنیه‌اش ابوالیُسر، قاضی، مدرس، فقیه و محدث حنفی بوده است. [[ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری]]، از جمله مشایخ وی، [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]]، از جمله شاگردان او و المبسوط، در فروع فقه حنفی، از جمله آثار ایشان است.

بزدوی، حدود 421، در بزده (شهر کوچکی در شش فرسنگی مغرب نسف بر سر راه بخارا) به دنیا آمد. در منابع از دوران رشد، چگونگی تحصیلات و مشایخ وی ذکری به میان نیامده و تنها لکنوی اشاره می‌کند که وی از اسماعیل بن عبدالصادق (متوفی 494) و ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری حدیث شنیده است.

از جمله شاگردان او، [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]]؛ مفسر و متکلم نامبردار و صاحب کتاب «[[القند في ذكر علماء سمرقند|القند في ذكر علماءِ سمرقند]]» (در شرح‎ حال علمای ماوراءالنهر) را می‌توان نام برد. نسفی در جاهای مختلف این کتاب، از بزدوی با عنوان استاد بزرگ یاد می‌کند.

[[سمعانی، عبدالکریم بن محمد|سمعانی]] عده‌ای ـ از جمله ابوالمعالی ـ را نام می‌برد که به‌واسطه آنان، احادیث بزدوی را شنیده است. چون بزدوی در تصنیفات خود همیشه سادگی را رعایت می‌کرد، برخلاف برادرش، علی بن محمد، ابوالیسر لقب گرفت.

==وابسته‌ها==

[[أصول‌الدين (بزدوی)]]

[[رده:زندگی‌نامه]]