بزدوی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۲۲

بزدوی، محمد بن محمد

نام	بزدوی، محمد بن محمد
نام‎های دیگر	بزدوي، ابواليسر محمد
نام پدر	عبدالکریم بزدوی
متولد	/ 421ق
محل تولد	بزده (شهر کوچکی در شش فرسنگی مغرب نسف بر سر راه بخارا)
رحلت	/ 493ق
اساتید	نجم‌الدین نسفی اسماعیل بن عبدالصادق ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری
برخی آثار	أصول‌الدين (بزدوی)
کد مؤلف	AUTHORCODE07341AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، بزدودی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

محمد بن محمد بَزْدَوی (421-493ق)، کنیه‌اش ابوالیُسر، قاضی، مدرس، فقیه و محدث حنفی بوده است. ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری، از جمله مشایخ وی، نجم‌الدین نسفی، از جمله شاگردان او و المبسوط، در فروع فقه حنفی، از جمله آثار ایشان است.

ولادت

بزدوی، حدود 421، در بزده (شهر کوچکی در شش فرسنگی مغرب نسف بر سر راه بخارا) به دنیا آمد. در منابع از دوران رشد، چگونگی تحصیلات و مشایخ وی ذکری به میان نیامده و تنها لکنوی اشاره می‌کند که وی از اسماعیل بن عبدالصادق (متوفی 494) و ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری حدیث شنیده است.

خاندان

خاندان بزدوی، عالم پرور بود؛ از جمله جد پدرش عبدالکریم بزدوی (متوفی 390)، برادر بزرگش علی بن محمد، ابوالعُسر (متوفی 482)، فرزندش ابوالمعالی مفتی و قاضی بخارا (متوفی 542) و برادرزاده‌اش حسن بن علی (متوفی 557) از علما بودند.

تخصص

بزدوی در علوم دینی به پایه‌ای رسیده بود که طالبان از اطراف و اکناف به‌سوی او می‌شتافتند. وی به بخارا سفر کرد، اما تاریخ دقیق آن معلوم نیست. او فقه درس می‌داد و مجلس املای حدیث داشت و مشتاقان، روایاتش را می‌نوشتند.

بزدوی، علاوه بر پیشوایی و تدریس و املای حدیث، مقام قضای سمرقند را هم برعهده داشت.

شاگردان

از جمله شاگردان او، نجم‌الدین نسفی؛ مفسر و متکلم نامبردار و صاحب کتاب «القند في ذكر علماءِ سمرقند» (در شرح‎ حال علمای ماوراءالنهر) را می‌توان نام برد. نسفی در جاهای مختلف این کتاب، از بزدوی با عنوان استاد بزرگ یاد می‌کند.

از دیگر شاگردان بزدوی، علاءالدین محمد بن احمد سمرقندی، صاحب کتاب «تحفة الفقهاء» و فرزند خودش ابوالمعالی قاضی و مفتی بخارا و برادرزاده‌اش حسن بن علی بوده‌اند.

سمعانی عده‌ای ـ از جمله ابوالمعالی ـ را نام می‌برد که به‌واسطه آنان، احادیث بزدوی را شنیده است. چون بزدوی در تصنیفات خود همیشه سادگی را رعایت می‌کرد، برخلاف برادرش، علی بن محمد، ابوالیسر لقب گرفت.

وفات

او در سال 493ق، در بخارا درگذشت.

آثار

از آثار منسوب به بزدوی است:

المبسوط، در فروع فقه حنفی؛
شرح جامع الصغير شیبانی (شرح جامع الصغير را حاجی خلیفه شرح جامع الصدر ثبت کرده است. به نوشته حاجی خلیفه، جامع الصغير را ابوطاهر دَباس، مرتب کرد و حسام‌الدین بن مازه بر اساس این ترتیب، کتابی تألیف کرد که شامل امهات مسائل حنفیه است و به «جامع الصدر الشهيد» شهرت دارد. بر این کتاب، شروح مختلفی نوشته شده که شرح بزدوی از آن جمله است.^[۱].

پانویس

↑ ر.ک: کیانی فرید، عبدالله، ج3، ص361-362

منابع مقاله

کیانی فرید، عبدالله، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دایرة‎المعارف اسلامی، چاپ دوم، 1378.

وابسته‌ها

أصول‌الدين (بزدوی)

[1] ر.ک: کیانی فرید، عبدالله، ج3، ص361-362

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 <div class="wikiInfo">
-[[پرونده:NUR07341.jpg|بندانگشتی|بزدوي، محمد بن محمد]]
+[[پرونده:NUR07341.jpg|بندانگشتی|بزدوی، محمد بن محمد]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type="authorName" |بزدوي، محمد بن محمد
+! نام!! data-type="authorName" |بزدوی، محمد بن محمد
 |-
-|نام های دیگر
+|نام‎های دیگر
-| data-type="authorOtherNames" |بزدوي، ابو اليسر محمد
+| data-type="authorOtherNames" |بزدوي، ابواليسر محمد
 |-
@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 |-
 |اساتید
-| data-type="authorTeachers" |[[نسفی، عمر بن محمد|نجم‎الدین نسفی]]
+| data-type="authorTeachers" |[[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]]
 اسماعیل بن عبدالصادق
@@ خط ۲۸: / خط ۲۸: @@
 |-
 |برخی آثار
-| data-type="authorWritings" |[[أصول الدين]]
+| data-type="authorWritings" |[[أصول‌الدين (بزدوی)]]
 |- class="articleCode"
@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 |}
 </div>
-'''محمد بن محمد بَزْدَوی''' (421-493ق)، کنیه‎اش ابوالیُسر، قاضی، مدرس، فقیه و محدث حنفی بوده است. ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری، از جمله مشایخ وی، [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‎الدین نسفی]]، از جمله شاگردان او و المبسوط، در فروع فقه حنفی، از جمله آثار ایشان است.
+{{کاربردهای دیگر|بزدودی (ابهام‌زدایی)}}
-==تولد==
+'''محمد بن محمد بَزْدَوی''' (421-493ق)، کنیه‌اش ابوالیُسر، قاضی، مدرس، فقیه و محدث حنفی بوده است. [[ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری]]، از جمله مشایخ وی، [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]]، از جمله شاگردان او و المبسوط، در فروع فقه حنفی، از جمله آثار ایشان است.
-بزدوی، حدود 421، در بزده (شهر کوچکی در شش فرسنگی مغرب نسف بر سر راه بخارا) به دنیا آمد. در منابع از دوران رشد، چگونگی تحصیلات و مشایخ وی ذکری به میان نیامده و تنها لکنوی اشاره می‎کند که وی از اسماعیل بن عبدالصادق (متوفی 494) و ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری حدیث شنیده است.
+==ولادت==
+بزدوی، حدود 421، در بزده (شهر کوچکی در شش فرسنگی مغرب نسف بر سر راه بخارا) به دنیا آمد. در منابع از دوران رشد، چگونگی تحصیلات و مشایخ وی ذکری به میان نیامده و تنها لکنوی اشاره می‌کند که وی از اسماعیل بن عبدالصادق (متوفی 494) و ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری حدیث شنیده است.
 ==خاندان==
-خاندان بزدوی، عالم پرور بود؛ از جمله جد پدرش عبدالکریم بزدوی (متوفی 390)، برادر بزرگش علی بن محمد، ابوالعُسر (متوفی 482)، فرزندش ابوالمعالی مفتی و قاضی بخارا (متوفی 542) و برادرزاده‎اش حسن بن علی (متوفی 557) از علما بودند.
+خاندان بزدوی، عالم پرور بود؛ از جمله جد پدرش عبدالکریم بزدوی (متوفی 390)، برادر بزرگش علی بن محمد، ابوالعُسر (متوفی 482)، فرزندش ابوالمعالی مفتی و قاضی بخارا (متوفی 542) و برادرزاده‌اش حسن بن علی (متوفی 557) از علما بودند.
 ==تخصص==
-بزدوی در علوم دینی به پایه‎ای رسیده بود که طالبان از اطراف و اکناف به‎سوی او می‎شتافتند. وی به بخارا سفر کرد، اما تاریخ دقیق آن معلوم نیست. او فقه درس می‎داد و مجلس املای حدیث داشت و مشتاقان، روایاتش را می‎نوشتند.
+بزدوی در علوم دینی به پایه‌ای رسیده بود که طالبان از اطراف و اکناف به‌سوی او می‌شتافتند. وی به بخارا سفر کرد، اما تاریخ دقیق آن معلوم نیست. او فقه درس می‌داد و مجلس املای حدیث داشت و مشتاقان، روایاتش را می‌نوشتند.
 بزدوی، علاوه بر پیشوایی و تدریس و املای حدیث، مقام قضای سمرقند را هم برعهده داشت.
 ==شاگردان==
-از جمله شاگردان او، [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‎الدین نسفی]]؛ مفسر و متکلم نامبردار و صاحب کتاب «[[القند في ذكر علماء سمرقند|القند في ذكر علماءِ سمرقند]]» (در شرح‎ حال علمای ماوراءالنهر) را می‎توان نام برد. نسفی در جاهای مختلف این کتاب، از بزدوی با عنوان استاد بزرگ یاد می‎کند.
+از جمله شاگردان او، [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]]؛ مفسر و متکلم نامبردار و صاحب کتاب «[[القند في ذكر علماء سمرقند|القند في ذكر علماءِ سمرقند]]» (در شرح‎ حال علمای ماوراءالنهر) را می‌توان نام برد. نسفی در جاهای مختلف این کتاب، از بزدوی با عنوان استاد بزرگ یاد می‌کند.
-از دیگر شاگردان بزدوی، علاءالدین محمد بن احمد سمرقندی، صاحب کتاب «تحفة الفقهاء» و فرزند خودش ابوالمعالی قاضی و مفتی بخارا و برادرزاده‎اش حسن بن علی بوده‎اند.
+از دیگر شاگردان بزدوی، [[سمرقندی، محمد بن احمد|علاءالدین محمد بن احمد سمرقندی]]، صاحب کتاب «تحفة الفقهاء» و فرزند خودش ابوالمعالی قاضی و مفتی بخارا و برادرزاده‌اش حسن بن علی بوده‌اند.
-[[سمعانی، عبدالکریم بن محمد|سمعانی]] عده‎ای ـ از جمله ابوالمعالی ـ را نام می‎برد که به‎واسطه آنان، احادیث بزدوی را شنیده است. چون بزدوی در تصنیفات خود همیشه سادگی را رعایت می‎کرد، برخلاف برادرش، علی بن محمد، ابوالیسر لقب گرفت.
+[[سمعانی، عبدالکریم بن محمد|سمعانی]] عده‌ای ـ از جمله ابوالمعالی ـ را نام می‌برد که به‌واسطه آنان، احادیث بزدوی را شنیده است. چون بزدوی در تصنیفات خود همیشه سادگی را رعایت می‌کرد، برخلاف برادرش، علی بن محمد، ابوالیسر لقب گرفت.
 ==وفات==
@@ خط ۶۱: / خط ۶۳: @@
 از آثار منسوب به بزدوی است:
 # المبسوط، در فروع فقه حنفی؛
-# شرح جامع الصغير شیبانی (شرح جامع الصغير را حاجی خلیفه شرح جامع الصدر ثبت کرده است. به نوشته حاجی خلیفه، جامع الصغير را ابوطاهر دَباس، مرتب کرد و حسام‎الدین بن مازه بر اساس این ترتیب، کتابی تألیف کرد که شامل امهات مسائل حنفیه است و به «جامع الصدر الشهيد» شهرت دارد. بر این کتاب، شروح مختلفی نوشته شده که شرح بزدوی از آن جمله است<ref>ر.ک: کیانی فرید، عبدالله، ج3، ص361-362</ref>.
+# شرح جامع الصغير شیبانی (شرح جامع الصغير را حاجی خلیفه شرح جامع الصدر ثبت کرده است. به نوشته حاجی خلیفه، جامع الصغير را ابوطاهر دَباس، مرتب کرد و حسام‌الدین بن مازه بر اساس این ترتیب، کتابی تألیف کرد که شامل امهات مسائل حنفیه است و به «جامع الصدر الشهيد» شهرت دارد. بر این کتاب، شروح مختلفی نوشته شده که شرح بزدوی از آن جمله است.<ref>ر.ک: کیانی فرید، عبدالله، ج3، ص361-362</ref>.
 ==پانویس==
@@ خط ۷۰: / خط ۷۲: @@
 ==وابسته‌ها==
-[[أصول الدین]]
+{{وابسته‌ها}}
+[[أصول‌الدين (بزدوی)]]
 [[رده:زندگی‌نامه]]
-[[رده:25آذر الی 24 دی]]
-[[رده:قربانی-دی96]]