بلاغی، سید عبدالحجت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'بلاغی (ابهام زدایی)' به 'بلاغی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۴۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02790.jpg|بندانگشتی|بلاغی، عبدالحجه]] | [[پرونده:NUR02790.jpg|بندانگشتی|بلاغی، عبدالحجه]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |بلاغی، عبدالحجه | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | بلاغی ن‍ائ‍ی‍ن‍ی، عبدالحجه | ||
حجت علیشاه | |||
بلاغی، حجت | بلاغی، حجت | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سيد حسن | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1274 ش یا 1896 م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |نایین | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1355ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |سید حسن پدرش | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[حجة التفاسير و بلاغ الإكسير]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02790AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|بلاغی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''سيد عبدالحجت بلاغى حسینى مظفرآبادى''' (1274-1355ش)، فرزند سيد حسن، مشهور به حجّت علیشاه، صوفی، مفسر و مورخ سلسله نعمت‌اللهیه است. وی از هشت تن از علما، از جمله [[خوانساری، سید محمدتقی|محمدتقی خوانساری]]، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء]]، [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]] و [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، اجازه روایت داشت. وی در ۱۳۰۸ش به سلسله نعمت‌اللهیه وارد و مرید شمس العرفا شد و خود را حجت علیشاه نامید و پس از درگذشت شمس العرفا، مدعی جانشینی وی شد. [[حجة التفاسير و بلاغ الإكسير|حجةالتفاسیر و بلاغ الاکسیر]]، کتاب مقالات الحنفاء فی مقامات شمس العرفاء، شطرنج العرفاء، تاریخ نجف اشرف و حیره از آثار او به‌شمار می‌رود. | |||
== ولادت == | |||
وى در سال 1322ق(1274ش) در نائين متولد شد. پدرش سيد حسن (متوفی ۱۳۱۲ش)، از علمای نائین و صاحب آثاری از جمله رئوس الشیاطین، ردیه‌ای بر بابیه و بهاییه بود. | |||
نسب بلاغی، از طریق علی بن جعفر عُرَیضی به [[امام جعفر صادق(ع)]] می‌رسد. | |||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
و از محضر پدرش و ديگر بزرگان و علماى نائين و اصفهان بهره برد و در سال | و از محضر پدرش و ديگر بزرگان و علماى نائين و اصفهان بهره برد و در سال 1363ق به كسب اجازۀ روايتى از شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] نائل شد. از تفسير او پيداست كه در تاريخ، علوم جديد و تورات و انجيل، اطلاعات خوبى داشته است. | ||
==وفات== | |||
وى آخر زندگانى خود را در قم به سر برده و در سال 1335ش رحلت نمود.(برخى وفات ايشان را 1356ش بر شمرده‌اند.) | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۴۹: | خط ۵۷: | ||
ايشان علاوه بر تفسير تأليفات ديگرى نيز داشته كه عبارتند از: | ايشان علاوه بر تفسير تأليفات ديگرى نيز داشته كه عبارتند از: | ||
# حجة التفاسير و بلاغ | # حجة التفاسير و بلاغ الاکسیر | ||
# حواشى بر تذكرة القبور جزى اصفهانى | # حواشى بر تذكرة القبور جزى اصفهانى | ||
# مقلّد الرشاد عربى و | # مقلّد الرشاد عربى و فارسی چاپ 1343 ق، | ||
# شرح دعاى سمات چاپ | # شرح دعاى سمات چاپ 1369ق | ||
# مشكوة الجنان چاپ 1365 | # مشكوة الجنان چاپ 1365 | ||
# تاريخ نائين چاپ 1369 ق | # تاريخ نائين چاپ 1369 ق | ||
# مقالات الحنفاء در دو جلد چاپ | # مقالات الحنفاء در دو جلد چاپ 1371ق | ||
# حجت بالغه در شرح حال | # حجت بالغه در شرح حال ابونعيم اصفهانى چاپ 1383ق | ||
# تاريخ تهران چاپ 1391 ه | # تاريخ تهران چاپ 1391 ه | ||
# منظومه فقهيه مستطرفه چاپ 1389 ق | # منظومه فقهيه مستطرفه چاپ 1389 ق | ||
# اغلاط در انساب چاپ 1391 | # اغلاط در انساب چاپ 1391 | ||
# گلزار حجت بلاغى(اشعار)چاپ 1350 ش. | # گلزار حجت بلاغى (اشعار) چاپ 1350 ش. | ||
# تاريخ نجف چاپ 1368 ق. | # تاريخ نجف چاپ 1368 ق. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[حجة التفاسير و بلاغ الإكسير]] | |||
[[حجة | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۷
| نام | بلاغی، عبدالحجه |
|---|---|
| نامهای دیگر | بلاغی ن‍ائ‍ی‍ن‍ی، عبدالحجه
حجت علیشاه بلاغی، حجت حجت بلاغی |
| نام پدر | سيد حسن |
| متولد | 1274 ش یا 1896 م |
| محل تولد | نایین |
| رحلت | 1355ش |
| اساتید | سید حسن پدرش |
| برخی آثار | حجة التفاسير و بلاغ الإكسير |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02790AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، بلاغی (ابهام‌زدایی) را ببینید.
سيد عبدالحجت بلاغى حسینى مظفرآبادى (1274-1355ش)، فرزند سيد حسن، مشهور به حجّت علیشاه، صوفی، مفسر و مورخ سلسله نعمت‌اللهیه است. وی از هشت تن از علما، از جمله محمدتقی خوانساری، شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء، آقابزرگ طهرانی و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، اجازه روایت داشت. وی در ۱۳۰۸ش به سلسله نعمت‌اللهیه وارد و مرید شمس العرفا شد و خود را حجت علیشاه نامید و پس از درگذشت شمس العرفا، مدعی جانشینی وی شد. حجةالتفاسیر و بلاغ الاکسیر، کتاب مقالات الحنفاء فی مقامات شمس العرفاء، شطرنج العرفاء، تاریخ نجف اشرف و حیره از آثار او به‌شمار می‌رود.
ولادت
وى در سال 1322ق(1274ش) در نائين متولد شد. پدرش سيد حسن (متوفی ۱۳۱۲ش)، از علمای نائین و صاحب آثاری از جمله رئوس الشیاطین، ردیه‌ای بر بابیه و بهاییه بود.
نسب بلاغی، از طریق علی بن جعفر عُرَیضی به امام جعفر صادق(ع) می‌رسد.
اساتید
و از محضر پدرش و ديگر بزرگان و علماى نائين و اصفهان بهره برد و در سال 1363ق به كسب اجازۀ روايتى از شيخ آقا بزرگ تهرانى نائل شد. از تفسير او پيداست كه در تاريخ، علوم جديد و تورات و انجيل، اطلاعات خوبى داشته است.
وفات
وى آخر زندگانى خود را در قم به سر برده و در سال 1335ش رحلت نمود.(برخى وفات ايشان را 1356ش بر شمرده‌اند.)
آثار
ايشان علاوه بر تفسير تأليفات ديگرى نيز داشته كه عبارتند از:
- حجة التفاسير و بلاغ الاکسیر
- حواشى بر تذكرة القبور جزى اصفهانى
- مقلّد الرشاد عربى و فارسی چاپ 1343 ق،
- شرح دعاى سمات چاپ 1369ق
- مشكوة الجنان چاپ 1365
- تاريخ نائين چاپ 1369 ق
- مقالات الحنفاء در دو جلد چاپ 1371ق
- حجت بالغه در شرح حال ابونعيم اصفهانى چاپ 1383ق
- تاريخ تهران چاپ 1391 ه
- منظومه فقهيه مستطرفه چاپ 1389 ق
- اغلاط در انساب چاپ 1391
- گلزار حجت بلاغى (اشعار) چاپ 1350 ش.
- تاريخ نجف چاپ 1368 ق.