بلاغی، سید عبدالحجت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'بلاغی (ابهام زدایی)' به 'بلاغی (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'بلاغی (ابهام زدایی)' به 'بلاغی (ابهام‌زدایی)')
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۴: خط ۲۴:
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
| data-type="authorDeathDate" |1355ش یا 1396ق یا 1976 م
| data-type="authorDeathDate" |1355ش  
|-
|-
|اساتید
|اساتید
خط ۳۷: خط ۳۷:
</div>
</div>


'''سيد عبدالحجت بلاغى حسینى مظفرآبادى''' (1274-1355ش)، فرزند سيد حسن، مشهور به حجّت علیشاه، صوفی، مفسر و مورخ سلسله نعمت‌اللهیه است. وی از هشت تن از علما، از جمله [[خوانساری، محمدتقی|محمدتقی خوانساری]]، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء]]، [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]] و [[مرعشی، شهاب‌الدین|سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، اجازه روایت داشت. وی در ۱۳۰۸ش به سلسله نعمت‌اللهیه وارد و مرید شمس العرفا شد و خود را حجت علیشاه نامید و پس از درگذشت شمس العرفا، مدعی جانشینی وی شد. [[حجة التفاسير و بلاغ الإكسير|حجةالتفاسیر و بلاغ الاکسیر]]، کتاب مقالات الحنفاء فی مقامات شمس العرفاء، شطرنج العرفاء، تاریخ نجف اشرف و حیره از آثار او به‌شمار می‌رود.
{{کاربردهای دیگر|بلاغی (ابهام‌زدایی)}}
'''سيد عبدالحجت بلاغى حسینى مظفرآبادى''' (1274-1355ش)، فرزند سيد حسن، مشهور به حجّت علیشاه، صوفی، مفسر و مورخ سلسله نعمت‌اللهیه است. وی از هشت تن از علما، از جمله [[خوانساری، سید محمدتقی|محمدتقی خوانساری]]، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء]]، [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]] و [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، اجازه روایت داشت. وی در ۱۳۰۸ش به سلسله نعمت‌اللهیه وارد و مرید شمس العرفا شد و خود را حجت علیشاه نامید و پس از درگذشت شمس العرفا، مدعی جانشینی وی شد. [[حجة التفاسير و بلاغ الإكسير|حجةالتفاسیر و بلاغ الاکسیر]]، کتاب مقالات الحنفاء فی مقامات شمس العرفاء، شطرنج العرفاء، تاریخ نجف اشرف و حیره از آثار او به‌شمار می‌رود.


== ولادت ==
== ولادت ==
خط ۴۷: خط ۴۸:


و از محضر پدرش و ديگر بزرگان و علماى نائين و اصفهان بهره برد و در سال 1363ق به كسب اجازۀ روايتى از شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] نائل شد. از تفسير او پيداست كه در تاريخ، علوم جديد و تورات و انجيل، اطلاعات خوبى داشته است.
و از محضر پدرش و ديگر بزرگان و علماى نائين و اصفهان بهره برد و در سال 1363ق به كسب اجازۀ روايتى از شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] نائل شد. از تفسير او پيداست كه در تاريخ، علوم جديد و تورات و انجيل، اطلاعات خوبى داشته است.
==وفات==
وى آخر زندگانى خود را در قم به سر برده و در سال 1335ش رحلت نمود.(برخى وفات ايشان را 1356‌ش بر شمرده‌اند.)


==آثار==
==آثار==
خط ۶۵: خط ۷۰:
# گلزار حجت بلاغى (اشعار) چاپ 1350 ش.
# گلزار حجت بلاغى (اشعار) چاپ 1350 ش.
# تاريخ نجف چاپ 1368 ق.
# تاريخ نجف چاپ 1368 ق.
==وفات==
وى آخر زندگانى خود را در قم به سر برده و در سال 1396ق(1335ش) رحلت نمود.(برخى وفات ايشان را 1399ق،1356‌ش بر شمرده‌اند.)




خط ۷۸: خط ۷۹:


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:فروردین(99)]]