بحرانی، یوسف بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorDeathDate" |1186ق

| data-type="authorWritings" |[[الحدائق الناضرة في أحكام العترة الطاهرة]]

 

 

'''یوسف بن احمد بحرانی''' (1107-1186ق)، فقیه اخباری، متکلم، رجال‌شناس، محدث و نویسنده الحدائق الناضرة.

شیخ یوسف بحرانی در سال 1186 بر اثر طاعون درگذشت <ref>طارمی، حسن، ج2، ص315</ref> و جنازه‌اش با شکوه فراوان تشییع شد و در کنار تربت امام حسین(ع) به خاک سپردند<ref>یوسفی اشکوری، حسن، ج2، ص72</ref>.

بحرانی، در مقدمه دوم کتاب الحدائق الناضرة‌اش، روش خود را در برخورد با احادیث، را روش میانه و طریقه علامه مجلسی می‌داند، توضیح داده و بر صحت کتب معتبر حدیثی-و نه تمام احادیث منسوب به ائمه علیهم‌السلام- مانند کتب اربعه و بحارالانوار و معانی الأخبار و خصال و نیز الفقه الرضوی، به دلیل اعتماد محدثان بزرگ بر آنها، تصریح می‌کند؛ همچنان که در مقدمه سوم به نقد نظریه افراطیِ شماری از اخباریون و عجز آنان از فهم مرادات قرآنی پرداخته و نظریه شیخ طوسی را در تقسیم آیات قرآن از نظر دلالت بر مقصود تأیید می‌کند. در سایر مقدمات نیز مبانی اصولی خود را در استنباط فقهی توضیح می‌دهد، که نشانه روش اعتدالی او و نپذیرفتن همه دیدگاه‌های اخباریون است، در عین آنکه تفاوت نظر او را با نحله اجتهاد نشان می‌دهد. روابط دوستانه او با وحید بهبهانی در دوران اقامت کربلا و تصریح به مقام علمی و عدالت او -باآنکه بهبهانی با مشرب اخباریون، که بنابه نوشته مازندرانی حائری، در آن روزگار در عراق، خصوصاً در حوزه علمی نجف و کربلا، حضور فعال داشتند، بشدت مبارزه می‌کرده و حتی به انتقاد صریح از شخص بحرانی می‌پرداخته و برخی از شاگردان خود (مثلاً صاحب ریاض المسائل) را از شرکت در درس او، نهی می‌نموده -نشانه همین اعتدال است. این احتمال نیز مطرح است که بحرانی بعد از گفتگو و مناظره با بهبهانی، از مرام اخباری فاصله گرفته و با تأیید مجتهد معاصر خود در تقویت اجتهاد و تضعیف اخباریون -که غالباً با روش‌های تُند بر مجتهدان و مَشرب اجتهاد می‌تاخته‌اند -می‌کوشیده است. تجلیل بهبهانی از او، بعد از مرگش، و حضور جدی مردم و علما در مراسم تشییع او به‌رغم کاهش جمعیت شهر به سبب طاعون می‌تواند مؤید همین احتمال باشد. بنا به نوشته مامقانی، بحرانی از مدت‌ها پیش مسلک اخباری را رها کرده بوده، و به همین علت، درخواست بهبهانی را برای تفویض کرسی درس خود به او، به مدت چند روز، با رضایت خاطر استقبال کرده که در پی آن، به تأثیر استدلالات بهبهانی بیشتر شاگردان بحرانی از مرام اخباری فاصله گرفتند. بااین‌همه، هیچ تصریحی از خود او یا شاگردان و معاصرانش درباره کناره‌گیری کامل وی از اخباریگری نقل نشده است<ref>همان، ج2، ص317</ref>.

# [[الكشكول (بحراني، يوسف بن احمد)|جليس الحاضر و أنيس المسافر]] (یا: جليس المسافر و أنيس الحاضر)؛

وی بر برخی از متون فقهی و حدیثی پیشین مانند من لایحضره الفقیه و مدارك الأحکام حاشیه نوشته و نیز در نقد نظریه فیض کاشانی در بحث آب قلیل و نظریه میرداماد در مسئله رضاع رساله هایی جداگانه نوشته است<ref>طارمی، حسن، ج2، ص316</ref>.

[[أجوبة المسايل البهبهانية]]

[[الكشكول (بحراني، يوسف بن احمد)]]

[[أجوبة المسايل البهبهانية]]

[[الشیخ بهاء الدین محمد العاملی (953-1030ق): (مجموعة رسائل و بحوث فی سیرة الشیخ البهائی)]]

[[أنيس المسافر و جليس الخاطر : کشکول البحرانی]]

[[الشهاب الثاقب في بیان معني الناصب]]