سراج‌الدین ارموی، محمود بن ابی‌بکر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ارموی (ابهام زدایی)' به 'ارموی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ارموی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''محمود بن ابوبکر احمد ارموی''' (594-682ق)، از فحول علمای عهد اباقاآن بود. که در فلسفه، فقه و اصول متبحر بود. | '''محمود بن ابوبکر احمد ارموی''' (594-682ق)، از فحول علمای عهد اباقاآن بود. که در فلسفه، فقه و اصول متبحر بود. | ||
== | ==ولادت== | ||
محمود بن ابوبکر احمد ارموی، در سال 594ق به دنیا آمد. | محمود بن ابوبکر احمد ارموی، در سال 594ق به دنیا آمد. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۷: | ||
# لطايف الحكمة؛ | # لطايف الحكمة؛ | ||
بر مطالع الأنوار او شرحهای زیادی | بر مطالع الأنوار او شرحهای زیادی نوشته‌اند که از آن جمله می‌توان شرح قطبالدین محمد رازی از علمای قرن هشتم هجری بر آن را نام برد که آن را به نام خواجه غیاث‌الدین تنظیم کرده است. او لطایف الحکمة را در سال 655 به نام کیکاوس بن کیخسرو به زبان فارسی نوشت و مرحوم تربیت نسخه آنرا در کتابخانه آستان قدس دیده است. این کتاب در سال 1351 به تصحیح دکتر یوسفی به چاپ رسیده است.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۶
| نام | سراج‌الدین ارموی، محمود بن ابی‌بکر |
|---|---|
| نامهای دیگر | ارموي، سراج‌الدين محمود
ارموي، محمود بن ابوبکر سراج ارموي سراج‌الدين ارموي، ابوالثنا محمد بن ابي بکر Siracəddin Urməvi |
| نام پدر | ابوبکر |
| متولد | 594ق |
| محل تولد | ارومیه |
| رحلت | 682ق - قونیه |
| اساتید | کمال‌الدین یوسف |
| برخی آثار | لوامع الأسرار في شرح مطالع الأنوار (قطبالدین رازی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE23002AUTHORCODE |
محمود بن ابوبکر احمد ارموی (594-682ق)، از فحول علمای عهد اباقاآن بود. که در فلسفه، فقه و اصول متبحر بود.
ولادت
محمود بن ابوبکر احمد ارموی، در سال 594ق به دنیا آمد.
اساتید و شاگردان
ارموی از شاگردان کمال‌الدین یوسف بود و در فلسفه، حکمت، فقه و اصول تبحر زیادی داشت. از جمله شاگردان او خواجه صفی‌الدین هندی را می‌توان نام برد.[۱]
سراج‌الدین ارموی در اواخر عمر در قونیه زندگی می‌کرد. این دوران مصادف است با افاضات ملای رومی (جلال‌الدین محمد مولوی متوفای 672). سراج‌الدین در اوایل، منکر مقام و جایگاه معنوی او بود ولی پس از مدتی جزو مریدانش شد و در تشییع جنازه‌اش شرکت کرد. او قصیده‌ای را در تشییع‌جنازه مرادش خواند که دو بیت زیر جزء آن شعر است؛[۲]
| کاش آن روز که در پای تو شد خار اجل | دست گیتی بزدی تیغ هلاکم بر سر | |
| تا در این روز جهان بی تو ندیدی چشمم | این منم بر سر خاک تو که خاکم بر سر |
وفات
در سال 682 از دنیا رفت.
آثار
- مناهج؛
- بیان الحق؛
- مطالع الأنوار؛
- لطايف الحكمة؛
بر مطالع الأنوار او شرحهای زیادی نوشته‌اند که از آن جمله می‌توان شرح قطبالدین محمد رازی از علمای قرن هشتم هجری بر آن را نام برد که آن را به نام خواجه غیاث‌الدین تنظیم کرده است. او لطایف الحکمة را در سال 655 به نام کیکاوس بن کیخسرو به زبان فارسی نوشت و مرحوم تربیت نسخه آنرا در کتابخانه آستان قدس دیده است. این کتاب در سال 1351 به تصحیح دکتر یوسفی به چاپ رسیده است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
دولت‌آبادی، عزیز، سخنوران آذربایجان (از قطران تا شهریار)، ستوده، تبریز، چاپ اول، 1377ش.