ازهری، خالد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'گي' به 'گی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ازهری (ابهام زدایی)' به 'ازهری (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ازهری (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ابوولید زين‌الدين خالد بن عبدالله بن ابى‌بكر''' (838 - 905ق)، فقیه شافعی که به وقاد معروف می‌باشد و متخصص در علوم منطق، بلاغت، نحو و لغت است. | |||
'''ابوولید زين‌الدين خالد بن عبدالله بن ابى‌بكر''' (838 | |||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
ایشان در سال 838ق | ایشان در سال 838ق برابر با 1434م متولد شد. نسب وى به ابومنصور ازهرى صاحب «تهذيب اللغة» مى‌رسد. در جرجه (جرجا) واقع در صعيد مصر، به دنيا آمد و نسبت جرجى (جرجاوى) او از همین جاست. | ||
ازهرى در كودكى همراه خانواده‌اش به قاهره رفت و همان جا پرورش يافت. | ازهرى در كودكى همراه خانواده‌اش به قاهره رفت و همان جا پرورش يافت. | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۴: | ||
در آغاز، قرائت قرآن آموخت و کتاب‌هاى «العمدة» و «مختصر» ابوشجاع را فراگرفت و سپس وارد الأزهر شد و در آنجا به تكمیل دانش خویش و فراگیرى علومى چون معانى و بيان، صرف و نحو، منطق و اصول فقه پرداخت و از استادانى چون يعيش مغربى، داوود مالكى، سنهورى، حصنى، شمنى و [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|سخاوى]] دانش آموخت. اما بنابر روايتى كه ابن عماد نقل كرده است، وى در آغاز، خادم الأزهر بود و در 36 سالگى، در پى تحولى روحانى به تحصيل علم روى آورد. وى علت اصلى این حال را، ناسزاى یکى از طلاب الأزهر مى‌داند كه سخت بر وى گران آمده بود. ازهرى پس از فراگیرى علم به تدريس پرداخت و دانش‌دوستان بسيارى به مجالس درس وى راه يافتند و نام او بر سر زبان‌ها افتاد. برخى او را هم‌پايه [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدين سيوطى]] و [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمان جامى]] شمرده‌اند و حتى از برخى جهات، برتر از آن دو دانسته‌اند. | در آغاز، قرائت قرآن آموخت و کتاب‌هاى «العمدة» و «مختصر» ابوشجاع را فراگرفت و سپس وارد الأزهر شد و در آنجا به تكمیل دانش خویش و فراگیرى علومى چون معانى و بيان، صرف و نحو، منطق و اصول فقه پرداخت و از استادانى چون يعيش مغربى، داوود مالكى، سنهورى، حصنى، شمنى و [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|سخاوى]] دانش آموخت. اما بنابر روايتى كه ابن عماد نقل كرده است، وى در آغاز، خادم الأزهر بود و در 36 سالگى، در پى تحولى روحانى به تحصيل علم روى آورد. وى علت اصلى این حال را، ناسزاى یکى از طلاب الأزهر مى‌داند كه سخت بر وى گران آمده بود. ازهرى پس از فراگیرى علم به تدريس پرداخت و دانش‌دوستان بسيارى به مجالس درس وى راه يافتند و نام او بر سر زبان‌ها افتاد. برخى او را هم‌پايه [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدين سيوطى]] و [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمان جامى]] شمرده‌اند و حتى از برخى جهات، برتر از آن دو دانسته‌اند. | ||
وى در روزگار خود، از نحویان بزرگ بشمار مى‌رفت و در منابع، از وى ستايش بسيار شده است. بااين‌همه، او نيز همچون ديگر نحویان آن عصر كه سخن تازه‌اى نداشتند، به شرح يا تلخيص آثار ديگران مى‌پرداخت؛ ازاين‌رو کتاب‌هاى وى همه در شرح آثار نحویان ديگر چون [[ | وى در روزگار خود، از نحویان بزرگ بشمار مى‌رفت و در منابع، از وى ستايش بسيار شده است. بااين‌همه، او نيز همچون ديگر نحویان آن عصر كه سخن تازه‌اى نداشتند، به شرح يا تلخيص آثار ديگران مى‌پرداخت؛ ازاين‌رو کتاب‌هاى وى همه در شرح آثار نحویان ديگر چون [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] و [[ابن هشام، عبدالله بن یوسف|ابن هشام]] است. شيوه وى در شرح آثار نحویان و استناد به منابع نحوى، مبتنى بر اختصار و ايجاز است؛ به‌گونه‌اى كه این ايجاز، خود گاه مخل معنى و مايه ابهام شده است. ازاين‌رو برخى از منتقدان، وى را شارحى ناموفق دانسته و شروح او را سست و پرخلل شمرده‌اند. به‌علاوه در شناخت او از لغت و ادب عرب نيز ترديد كرده‌اند و مثلاًبه شرح او بر قصيده «برده» خرده‌هایى گرفته‌اند. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
ازهری در پایان عمر به سفر حج رفت و در در بازگشت، در محلى به نام بركة الحاج، در روز چهاردهم محرم در | ازهری در پایان عمر به سفر حج رفت و در در بازگشت، در محلى به نام بركة الحاج، در روز چهاردهم محرم در 905ق برابر با 1499م و در سن شصت و هفت سالگی از دنیا رفت. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۱: | ||
# إعراب الكافية؛ | # إعراب الكافية؛ | ||
# بلوغ الأمل في فن الزجل؛ | # بلوغ الأمل في فن الزجل؛ | ||
# تفسير آية ''' «فلا أقسم بمواقع النجوم» '''؛ | # تفسير آية''' «فلا أقسم بمواقع النجوم»'''؛ | ||
# تقييد في الحمد و الشكر؛ | # تقييد في الحمد و الشكر؛ | ||
# الثمار اليوانع في الأصول؛ | # الثمار اليوانع في الأصول؛ | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۴: | ||
[[الحواشي الأزهرية في حل ألفاظ المقدمة الجزرية]] | [[الحواشي الأزهرية في حل ألفاظ المقدمة الجزرية]] | ||
[[شرح التصريح علی التوضيح | [[شرح التصريح علی التوضيح علی ألفية إبن مالک في النحو]] | ||
[[حاشية الشيخ محمد ابوالنجا علی شرح الشيخ خالد الأزهري علی الآجرومية في النحو لإبن آجروم محمد بن محمد بن داود الصنهاجي]] | |||
[[تنبيهات علي کتاب شرح الجزرية لخالد الازهري]] | [[تنبيهات علي کتاب شرح الجزرية لخالد الازهري]] | ||
[[إعراب الألفية المسماة بتمرين الطلاب في صناعة الإعراب]] | [[إعراب الألفية المسماة بتمرين الطلاب في صناعة الإعراب]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۵
| نام | ازهری، خالد بن عبدالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 838 |
| محل تولد | جرجا در صعید مصر |
| رحلت | 905 ق |
| اساتید | يعيش مغربى، داوود مالكى، سنهورى، حصنى، شمنى و سخاوى |
| برخی آثار | شرح التصريح علی التوضيح ابن مالك في النحو و الصرف للشيخ ابي‌محمد بن عبدالله بن يوسف بن هشام الانصاري |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07741AUTHORCODE |
ابوولید زين‌الدين خالد بن عبدالله بن ابى‌بكر (838 - 905ق)، فقیه شافعی که به وقاد معروف می‌باشد و متخصص در علوم منطق، بلاغت، نحو و لغت است.
ولادت
ایشان در سال 838ق برابر با 1434م متولد شد. نسب وى به ابومنصور ازهرى صاحب «تهذيب اللغة» مى‌رسد. در جرجه (جرجا) واقع در صعيد مصر، به دنيا آمد و نسبت جرجى (جرجاوى) او از همین جاست.
ازهرى در كودكى همراه خانواده‌اش به قاهره رفت و همان جا پرورش يافت.
تحصیلات
در آغاز، قرائت قرآن آموخت و کتاب‌هاى «العمدة» و «مختصر» ابوشجاع را فراگرفت و سپس وارد الأزهر شد و در آنجا به تكمیل دانش خویش و فراگیرى علومى چون معانى و بيان، صرف و نحو، منطق و اصول فقه پرداخت و از استادانى چون يعيش مغربى، داوود مالكى، سنهورى، حصنى، شمنى و سخاوى دانش آموخت. اما بنابر روايتى كه ابن عماد نقل كرده است، وى در آغاز، خادم الأزهر بود و در 36 سالگى، در پى تحولى روحانى به تحصيل علم روى آورد. وى علت اصلى این حال را، ناسزاى یکى از طلاب الأزهر مى‌داند كه سخت بر وى گران آمده بود. ازهرى پس از فراگیرى علم به تدريس پرداخت و دانش‌دوستان بسيارى به مجالس درس وى راه يافتند و نام او بر سر زبان‌ها افتاد. برخى او را هم‌پايه جلال‌الدين سيوطى و عبدالرحمان جامى شمرده‌اند و حتى از برخى جهات، برتر از آن دو دانسته‌اند.
وى در روزگار خود، از نحویان بزرگ بشمار مى‌رفت و در منابع، از وى ستايش بسيار شده است. بااين‌همه، او نيز همچون ديگر نحویان آن عصر كه سخن تازه‌اى نداشتند، به شرح يا تلخيص آثار ديگران مى‌پرداخت؛ ازاين‌رو کتاب‌هاى وى همه در شرح آثار نحویان ديگر چون ابن مالك و ابن هشام است. شيوه وى در شرح آثار نحویان و استناد به منابع نحوى، مبتنى بر اختصار و ايجاز است؛ به‌گونه‌اى كه این ايجاز، خود گاه مخل معنى و مايه ابهام شده است. ازاين‌رو برخى از منتقدان، وى را شارحى ناموفق دانسته و شروح او را سست و پرخلل شمرده‌اند. به‌علاوه در شناخت او از لغت و ادب عرب نيز ترديد كرده‌اند و مثلاًبه شرح او بر قصيده «برده» خرده‌هایى گرفته‌اند.
وفات
ازهری در پایان عمر به سفر حج رفت و در در بازگشت، در محلى به نام بركة الحاج، در روز چهاردهم محرم در 905ق برابر با 1499م و در سن شصت و هفت سالگی از دنیا رفت.
آثار
- الألغاز النحویة؛
- التصريح بمضمون التوضيح يا التصريح في شرح التوضيح (شرح مبسوطى است شامل سه هزار بيت بر کتاب «أوضح المسالك إلى ألفية ابن مالك» از ابن هشام)؛
- تمرين الطلاب في صناعة الإعراب؛
- الحواشي الأزهرية في حل ألفاظ المقدمة الجزرية (شرح مقدمه ابن جزرى در تجوید)؛
- الزبدة في شرح قصيدة البردة؛
- شرح الآجرومیة (شرح «المقدمة الآجرومیة» صنهاجى در نحو)؛
- شرح المقدمة الأزهرية (شرح «المقدمة الأزهرية في علم العربية» كه اثر خود مؤلف است)؛
- المقدمة الأزهرية في علم العربية؛
- موصل الطلاب إلى قواعد الإعراب (شرح کتاب «الإعراب عن قواعد الإعراب» اثر ابن هشام)؛
- إعراب الكافية؛
- بلوغ الأمل في فن الزجل؛
- تفسير آية «فلا أقسم بمواقع النجوم»؛
- تقييد في الحمد و الشكر؛
- الثمار اليوانع في الأصول؛
- شرح العوامل المائة؛
- القول السامی على كلام ملاعبدالرحمان الجامی» منسوب به اوست)[۱].
پانویس
- ↑ ملا ابراهیمی، عزت، ج8، ص78
منابع مقاله
ملا ابراهیمی، عزت، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی،چاپ دوم، 1377.