۱۰۶٬۳۰۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'جمال الدين' به 'جمالالدين') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اسفراینی (ابهام زدایی)' به 'اسفراینی (ابهامزدایی)') |
||
(۴۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR05116.jpg|بندانگشتی|اسفراینی، عبدالرحمن بن محمد]] | [[پرونده:NUR05116.jpg|بندانگشتی|اسفراینی، عبدالرحمن بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |اسفراینی، عبدالرحمن بن محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | اسفراینی، نورالدین عبدالرحمن | ||
اسفراینی کسرقی | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |4 شوال 639ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |روستاى كسرق، از توابع شهر اسفراين | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |717 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |شيخ احمد جورپانى | ||
پورحسن | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[كاشف الأسرار بانضمام پاسخ به چند پرسش و رسالهای در روش سلوک و خلوت نشینی]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE05116AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|اسفراینی (ابهامزدایی)}} | |||
'''اسفراينى ابومحمد نورالدين عبدالرحمن بن محمد بن محمد كسرقى''' (639 -717ق)، از مشايخ طريقت كبرويه و مؤسس شعبه نوريه اسفراينيه است | |||
==ولادت== | |||
ایشان در 4 شوال 639ق7/ آوریل 1242م، در روستاى كسرق، از توابع شهر اسفراين، ولادت يافت و از همین روى، احتمالاً پدرش نيز از صوفيه بوده است. | |||
==اساتید و شیوخ== | |||
وى از كودكى با آداب و اعمال خانقاهى آشنا شد و نخستين تعليمات را در این راه از والدين خود گرفت و سپس در خلوتخانه شيخ ابوبكر كتانى كه شيخ احمد جورپانى در آنجا به ارشاد و تعليم مشغول بود، حاضر مىشد و در آنجا با درويشى به نام پورحسن آشنا گشت. پورحسن كه مريد و نماينده جورپانى بود، از طريقت شيخ و از شرايط ذكر و خلوت وى سخن مىگفت، و اندكاندك اشتياق و ارادت به جورپانى را در دل اسفراينى پديد آورد. اسفراينى نخستين تعليم ذكر را از پورحسن گرفت و سپس چون داعيه ارادت به جورپانى در او قوت گرفت، یک چند به خدمت شيخ قيام كرد و قواعد طريقت را از او بهطور كامل آموخت. | |||
==مسافرت ها== | |||
اسفراينى پس از مرگ پدر و مادر، به نيت زيارت شيخ عبدالله، یکى ديگر از مشايخ كبروى، راهى ولايت نسا شد. شيخ عبدالله خود ابتدا مريد رشيدالدين طوسى بود، سپس به اشارت او مريد رضىالدين على لالا شد و از او خرقه تبرک دريافت. | |||
وى در اوايل كار و در اوقاتى كه در زادگاه خود زندگى مىكرد، در مراتب و مقامات سلوك، به جايى رسيده بود كه دوستان و مصاحبان از او خواسته بودند تا کتابى در آداب صوفيه بنويسد، ولى این امر هنگامى تحقق يافت كه وى به قصد سفر حج از خراسان به عراق آمد و در 675ق1277/م در بغداد اقامت گزيد و چنانكه خود گفته است کتاب «في كيفية التسلیک و الإجلاس في الخلوة» را تأليف كرد. | |||
از این پس، گذشته از سفرى به مكه (پيش از 686ق) و سپس مدتى اقامت در مدينه و ارشاد و تعليم در خانقاههاى آن شهر، بيشتر اوقات را در بغداد كه اقامتگاه دائمى او بود، مىگذراند و به تجديد سازمان و اداره مراكز صوفيه اقدام مىكرد. | |||
از | در سالهاى پيش از 689ق در محلى به نام رباط سكينه نيز به تدريس اشتغال داشت و در همین ايام با جمالالدين دستجردانى كه عهدهدار امور موقوفات عراق بود، مصاحبت داشت و در 689ق در شونيزيه [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانى]] از او در قواعد سلوك تعليم گرفت. | ||
در | ==ارتباط اسفراینی با حاکمان== | ||
حضور اسفراينى در بغداد در مدتى بيش از 40 سال، یکى از مراكز مهم سلسله كبرويه را در این شهر به وجود آورده بود. فعالیتهای شيخ محدود به ارشاد صوفيان و امور خانقاهى نبود، بلكه نفوذ سياسى وى در همان 10 ساله اول اقامتش در بغداد محسوس بود، چنانكه نامههاى او خطاب به پادشاهان و حكمرانان و سلاطين وقت گواه آن است. | |||
از كارهاى مهم سياسى ديگر او مىتوان به میانجىگرى در اختلاف الجايتو و غياثالدين چهارمین پادشاه آل كرت و رفع كدورت و نقارى كه میان آنان ايجاد شده بود، ياد كرد. | |||
از كارهاى مهم سياسى ديگر او مىتوان به | |||
اسفراينى درباره سياست ملكدارى و مناسبت قدرت دينى با قدرت حكومتى عقايد خاص داشت و رابطه قدرت دينى و دنيايى را چون رابطه ملكوت و ملك مىدانست و عارف را قطب ملكوت و سلطان را قطب ملك مىشمرد و همانگونه كه اعضاى بدن پيرو دل هستند، مردمان جامعه نيز در صلاح و فساد پيرو پادشاهند. | اسفراينى درباره سياست ملكدارى و مناسبت قدرت دينى با قدرت حكومتى عقايد خاص داشت و رابطه قدرت دينى و دنيايى را چون رابطه ملكوت و ملك مىدانست و عارف را قطب ملكوت و سلطان را قطب ملك مىشمرد و همانگونه كه اعضاى بدن پيرو دل هستند، مردمان جامعه نيز در صلاح و فساد پيرو پادشاهند. | ||
اسفراينى بر مفهوم «ولايت» تأكيد دارد و | اسفراينى بر مفهوم «ولايت» تأكيد دارد و میراث روحى پيامبر(ص) را اساس و زيربناى حكومت و سلطنت مىداند. به نظر مىرسد كه این نظريات خالى از تأثيرات تشيع نباشد و شايد گروش الجايتو در 709ق به تشيع دوازده امامى با اينگونه افكار و نظريات بىارتباط نبوده است. | ||
==وفات== | |||
وى در سال 717ق1317/م وفات نموده است. | وى در سال 717ق1317/م وفات نموده است. | ||
== آثار== | ==آثار== | ||
1- كاشف الاسرار. | |||
2- في كيفية التسلیک و الإجلاس في الخلوة<ref>جایدرپور، فریبا، ج8، ص321</ref>. | |||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
==منابع مقاله== | |||
جایدرپور، فریبا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول 1377 | |||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[كاشف الأسرار بانضمام پاسخ به چند پرسش و رسالهای در روش سلوک و خلوت نشینی]] | |||
[[مکتوبات علاءالدّوله سمنانی]] | |||
[[علاءالدوله سمنانی پیر عارفان]] | |||
[[مرشد و مرید]] | |||
[[مرشد و مرید: مکاتبات عبدالرحمن اسفراینی با علاءالدوله سمنانی]] | |||
[[نجم کبری]] | |||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] |