مروان ابن ابي‌حفصة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = مروان ابن أبي حفصة | تصویر = NUR34351.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = | طول عمر = |...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۴۹: خط ۴۹:
    ==صفات==
    ==صفات==
    * گویند که وی علم لغت نمی‌دانست. همچنین اشعار دیگران را در برابر مبلغ ناچیزی خریداری و سپس آن را منقح می‌ساخت. او بیشتر اشعارش را از دعامة بن عبدالله طایی یمامی گرفته است.
    * گویند که وی علم لغت نمی‌دانست. همچنین اشعار دیگران را در برابر مبلغ ناچیزی خریداری و سپس آن را منقح می‌ساخت. او بیشتر اشعارش را از دعامة بن عبدالله طایی یمامی گرفته است.
    * [[ابوالفرج اصفهانی]] نوشته است: مروان بخیل‌ترین مردم بود، باآنکه ثروت فراوانی داشت و از خلفا به‌خصوص از خلفای عباسی به او بسیار می‌رسید؛ به‌گونه‌ای که برای آنان برنامه گذاشته بود که در برابر هر بیتی که در مدح آنان می‌سراید به وی هزار درهم بدهند<ref>ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، ج۱۰، ص۲۹۵</ref>.
    * [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانی]] نوشته است: مروان بخیل‌ترین مردم بود، باآنکه ثروت فراوانی داشت و از خلفا به‌خصوص از خلفای عباسی به او بسیار می‌رسید؛ به‌گونه‌ای که برای آنان برنامه گذاشته بود که در برابر هر بیتی که در مدح آنان می‌سراید به وی هزار درهم بدهند<ref>ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، ج۱۰، ص۲۹۵</ref>.


    ==وفات==
    ==وفات==
    * علی‌رغم اینکه طبری می‌گوید که مروان درباره یکی از حوادث سال ۱۸۹ق، شعر سروده است و این، حکایت از زنده بودنش در آن سال دارد، ولی خطیب بغدادی نوشته است که وی سال 181ق، وفات کرد و در بغداد، در مقبره نصر بن مالک به خاک سپرده شد<ref>ر.ک: خطیب بغدادی، ج۱۳، ص۱۴۷</ref>.
    * علی‌رغم اینکه طبری می‌گوید که مروان درباره یکی از حوادث سال ۱۸۹ق، شعر سروده است و این، حکایت از زنده بودنش در آن سال دارد، ولی [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] نوشته است که وی سال 181ق، وفات کرد و در بغداد، در مقبره نصر بن مالک به خاک سپرده شد<ref>ر.ک: خطیب بغدادی، ج۱۳، ص۱۴۷</ref>.
    * [[ابوالفرج اصفهانی]] گفته است که «صالح بن عطیه اضجم»، بعد از آنکه «مروان بن ابی‌حفصه» شعری در وراثت بنی‌عباس سرود، او را لعنت کرد و با نقشه‌ای پنهانی به قتل رساند<ref>ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، ج۱۰، ص307-308</ref>.
    * [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانی]] گفته است که «صالح بن عطیه اضجم»، بعد از آنکه «مروان بن ابی‌حفصه» شعری در وراثت بنی‌عباس سرود، او را لعنت کرد و با نقشه‌ای پنهانی به قتل رساند<ref>ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، ج۱۰، ص307-308</ref>.


    ==آثار==
    ==آثار==

    نسخهٔ ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۷

    مروان ابن أبي حفصة
    NUR34351.jpg

    مروان بن ابی‌حفصه (۱۰۵-۱۸۹ق)، شاعر قرن دوم هجری قمری بود که خلفای عباسی را مدح می‌کرد و به هجو علویان می‌پرداخت و خیلی بخیل بود.

    نسب و ولادت

    • «ابوسمط مروان بن سلیمان بن یحیی بن ابی‌حفصه اموی یمامی رشیدی»، در یمامه، در سال 105ق، زاده شد[۱] و در همان ‌جا پرورش یافت. او قبل از بیست‌سالگی شعر می‌سرود. با اشعار قدما آشنایی داشت و از شاعران برجسته عصر خویش بشمار می‌رفت. خانواده وی همگی شاعر بودند. راویانی چون خلف احمر و اصمعی اشعار او را روایت کرده‌اند. مروان به بغداد رفت و خلفای بنی‌عباس را مدح گفت؛ به‌ویژه با هجو علویان، به دربار هارون‌الرشید (خلافت ۱۷۰-۱۹۳ق) راه یافت. خاندان وی که بیشتر یهودی بودند، با اهل‌بیت(ع) بسیار دشمنی می‌ورزیدند[۲].

    صفات

    • گویند که وی علم لغت نمی‌دانست. همچنین اشعار دیگران را در برابر مبلغ ناچیزی خریداری و سپس آن را منقح می‌ساخت. او بیشتر اشعارش را از دعامة بن عبدالله طایی یمامی گرفته است.
    • ابوالفرج اصفهانی نوشته است: مروان بخیل‌ترین مردم بود، باآنکه ثروت فراوانی داشت و از خلفا به‌خصوص از خلفای عباسی به او بسیار می‌رسید؛ به‌گونه‌ای که برای آنان برنامه گذاشته بود که در برابر هر بیتی که در مدح آنان می‌سراید به وی هزار درهم بدهند[۳].

    وفات

    • علی‌رغم اینکه طبری می‌گوید که مروان درباره یکی از حوادث سال ۱۸۹ق، شعر سروده است و این، حکایت از زنده بودنش در آن سال دارد، ولی خطیب بغدادی نوشته است که وی سال 181ق، وفات کرد و در بغداد، در مقبره نصر بن مالک به خاک سپرده شد[۴].
    • ابوالفرج اصفهانی گفته است که «صالح بن عطیه اضجم»، بعد از آنکه «مروان بن ابی‌حفصه» شعری در وراثت بنی‌عباس سرود، او را لعنت کرد و با نقشه‌ای پنهانی به قتل رساند[۵].

    آثار

    پانویس

    1. ر.ک: خطیب بغدادی، ج۱۳، ص۱۴۷
    2. ر.ک: گروهی از پژوهشگران، ج۱، ص۷۵۸
    3. ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، ج۱۰، ص۲۹۵
    4. ر.ک: خطیب بغدادی، ج۱۳، ص۱۴۷
    5. ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، ج۱۰، ص307-308

    منابع مقاله

    1. گروهی از پژوهشگران، «فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامى»، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، 1389ش.
    2. خطیب بغدادی، ابوبکر احمد بن علی، «تاريخ بغداد»، تحقیق بشار عواد معروف، دارالغرب الإسلامي، بیروت، 1422ق.
    3. ابوالفرج اصفهانی، على بن الحسین، «الأغاني»، دارإحياء التراث العربي‌، بیروت‌، 1415ق.

    وابسته‌ها