ميزان الاعتدال في نقد الرجال: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره منابعی که [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]] به آنها اعتماد نموده و از آنها استفاده کرده، باید گفت: وی از کتاب‌های افرادی مانند: یحیی بن سعید قطان (198ق) و شاگردان او مانند: یحیی بن معین (233ق) و علی بن مدینی (234ق) و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] (241ق) و عمرو بن علی فلاس (249ق) و ابوخیثمه (234ق) و شاگردان این افراد، یعنی اشخاصی مانند: ابوزرعه رازی (264ق)، [[ابوحاتم رازی، احمد بن حمدان|ابوحاتم رازی]] (277ق) و [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]] (256ق) و [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] (261ق) و [[ابواسحاق جوزجانی سعدی]] (259ق)، بهره برده است. همچنین از اشخاصی که به‌لحاظ زمانی پس از اینها بوده‌اند، مانند: [[نسائی، احمد بن علی|نسائی]] (303ق) و [[ابن خزیمه، محمد بن اسحاق|ابن خزیمه]] (311ق) و [[دولابی، محمد بن احمد|دولابی]] (310ق) و [[عقیلی]] (322ق) و [[ابن حبان، محمد بن حبان|ابن حبان]] (354ق) هم استفاده کرده است. «[[الکامل في ضعفاء الرجال|الكامل]]» [[ابن عدی، عبدالله بن عدی|ابن عدی]] و «[[الجرح و التعديل]]» [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی‌حاتم]] و «[[الضعفاء و المتروکون|ضعفاء]]» [[دارقطنی، علی بن عمر|دارقطنی]] و همچنین «ضعفاء» [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]] و... از جمله این آثارند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/17038?pageNumber=90&viewType=pdf ر.ک: مقدمه تحقیق، ج1، ص90-91]</ref>.