ابن ازرق، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۷

ابن ازرق، محمد بن علی

نام	ابن ازرق، محمد بن علی
نام‌های دیگر	ابن ازرق، شمس‌الدین محمد ابن ازرق، ابوعبدالله محمد حمیری اصبحی، ابی‌عبدالله محمد غرناطی، ابوعبدالله محمد بن علی
نام پدر	على
متولد	832ق
محل تولد	مالَقه، یکى از شهرهاى اندلس
رحلت	896 ‌‎ق یا 1491 م
اساتید	ابواسحاق ابراهیم بن احمد بدوى ابوعبدالله محمد بن ابوطاهر فهروى ابراهیم بن احمد بن فتوح
برخی آثار	بدائع السلک في طبائع الملک روضة الأعلام بمنزلة العربیة من علوم الإسلام
کد مؤلف	AUTHORCODE03105AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، ابن ازرق (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ابن ازرق، شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن على بن محمد اصبحى اندلسى مالكى (832 -896ق)، فقيه، قاضى، اديب و صاحب نظر در فلسفه تاريخ و جامعه‌شناسى است.

ظاهراً نخستين كسى كه زندگى وى را با تفصيل بيشتر نگاشته است، عبدالرحمان سخاوى است كه معاصر وى بوده است. پژوهشگران بعدى عمدتاًً در نقل زندگى و احوال او از نوشته سخاوى سود جسته‌اند. گویا شهرت او به ابن ازرق به سبب صفتى جسمانى بوده كه در خانواده وى وجود داشته و وى ارتباطى با تيره ازرقيان مشرق نداشته است.

بر اساس آنچه سخاوى و برخى ديگر نقل كرده‌اند، او در مالَقه، یکى از شهرهاى اندلس، زاده شد، در همانجا رشد و كمال يافت،

تحصیلات

قرآن را آموخت و حافظ آن شد. آنگاه مقدمات علوم، ادبيات، منطق، حساب و فقه را از عالمان آن روزگار، مانند ابواسحاق ابراهیم بن احمد بدوى، ابوعبدالله محمد بن ابوطاهر فهروى، ابراهیم بن احمد بن فتوح و ديگران آموخت. با عالمان ديگرى نيز در فاس، تلمسان و تونس ديدار كرد و از آن‌ها بهره جست. او در آغاز در مالقه به مقام قضا گمارده شد، ولى پس از آن قاضى وادياش گرديد و سرانجام قاضى غرناطه شد و این مقام را تا افتادن اندلس به دست غربیان حفظ كرد، اما پس از چندى ناگزير به تلمسان رفت و از آنجا به مصر كوچ كرد. در مصر از قايتباى، سلطان مصر خواست تا به يارى مردم اندلس بشتابد، اما بى‌فايده بود.

وى از عالمان و قاضيان مالكى بنام روزگار خود بود كه به دانش، پارسايى و ادب ستوده شده است. سخاوى او را ديده و درباره او نوشته است: «من او را از مردان روزگار يافتم». برخى از عالمان آن روزگار مانند ابوعبدالله محمد بن حداد وادياشى و حافظ ابن داوود از او دانش و فقه آموخته‌اند.

وى افزون بر فقاهت، در تاريخ و تحليل تاريخ و انديشه‌هاى سياسى و اجتماعى نيز صاحبنظر بوده است. در نقد و تحليل تاريخى از ابن خلدون اندلسى اثر پذيرفته و شيوه او را دنبال كرده است. ظاهراً وى نخستين كسى است كه در جهان اسلام راه و روش فكرى و تحليل تاريخى ابن خلدون را دنبال كرده و اهمیت چنان ديدگاه نقادانه‌اى را درك كرده است. ابن ازرق مانند سلف خود ابن خلدون «عصبيت» را شالوده دولت و بنياد حكومت مى‌داند، اما آن را خاص حكومت‌هاى شرعى مى‌شمارد. به نظر وى در حكومت‌هاى غير دينى، قومیت و نژادگرايى و امثال اين‌ها شالوده حكومت است.

به گفته وى در اسلام سياست شرعى و عرفى با هم تلفيق يافته و خليفه حاكم و سلطان، مسلمان متعهدى است كه به پيروى از سنت رسول، هر دوى آن‌ها را یکجا اعمال كند. در عين حال او خليفه را خليفه الله نمى‌داند، بلكه خليفه يا امام نامیده مى‌شود. به گمان او اطاعت از فرمانرواى مسلمان از بزرگترين واجبات است؛ حتى اگر او مستبد و ستم پيشه باشد.

وى در 895ق به سفر حج رفت و از مدينه ديدار كرد و بار ديگر به مصر بازگشت. او برای جلوگیرى از سقوط اندلس از سلطان تقاضاى كمك كرد، ولى پاسخى نشنيد. در 896ق به قضاوت در قدس گمارده شد، اما پس از 61 روز زندگى و تصدى قضا در قدس، درگذشت و در همانجا مدفون شد.

آثار

بدائع السلك في طبائع الملك؛
الابريز المسبوك في كيفيه آداب الملوك؛
شفاء الغليل في شرح مختصر خليل؛
روضة الاعلام بمنزلة العربية من علوم الاسلام^[۱].

پانویس

↑ یوسفی اشکوری، حسن ج3، ص1

منابع مقاله

یوسفی اشکوری، حسن، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374

وابسته‌ها

بدائع السلک في طبائع الملک

روضة الأعلام بمنزلة العربیة من علوم الإسلام

[1] یوسفی اشکوری، حسن ج3، ص1

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class='wikiInfo'>
+<div class="wikiInfo">
 [[پرونده:NUR03105.jpg|بندانگشتی|ابن ازرق، محمد بن علی]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type='authorName'|ابن ازرق، محمد بن علی
+! نام!! data-type="authorName" |ابن ازرق، محمد بن علی
 |-
-|نام های دیگر
+|نام‌های دیگر
-|data-type='authorOtherNames'| ابن ازرق، شمس الدین محمد
+| data-type="authorOtherNames" | ابن ازرق، شمس‌الدین محمد
 ابن ازرق، ابوعبدالله محمد
-حمیری اصبحی، ابیعبدالله محمد
+حمیری اصبحی، ابی‌عبدالله محمد
 غرناطی، ابوعبدالله محمد بن علی
 |-
 |نام پدر
-|data-type='authorfatherName'|
+| data-type="authorfatherName" | على
 |-
 |متولد
-|data-type='authorbirthDate'|
+| data-type="authorbirthDate" |832ق
 |-
 |محل تولد
-|data-type='authorBirthPlace'|
+| data-type="authorBirthPlace" |مالَقه، یکى از شهرهاى اندلس
 |-
 |رحلت
-|data-type='authorDeathDate'|896 هـ.ق یا 1491 م
+| data-type="authorDeathDate" |896 ‌‎ق یا 1491 م
 |-
 |اساتید
-|data-type='authorTeachers'|
+| data-type="authorTeachers" |ابواسحاق ابراهیم بن احمد بدوى
+ابوعبدالله محمد بن ابوطاهر فهروى
+ابراهیم بن احمد بن فتوح
 |-
 |برخی آثار
-|data-type='authorWritings'|
+| data-type="authorWritings" |[[بدائع السلک في طبائع الملک]]
-|-class='articleCode'
+[[روضة الأعلام بمنزلة العربیة من علوم الإسلام]]
+|- class="articleCode"
 |کد مؤلف
-|data-type='authorCode'|AUTHORCODE3105AUTHORCODE
+| data-type="authorCode" |AUTHORCODE03105AUTHORCODE
 |}
 </div>
+{{کاربردهای دیگر|ابن ازرق (ابهام‌زدایی)}}
+'''ابن ازرق، شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن على بن محمد اصبحى اندلسى مالكى''' (832 -896ق)، فقيه، قاضى، اديب و صاحب نظر در فلسفه تاريخ و جامعه‌شناسى است.
+ظاهراً نخستين كسى كه زندگى وى را با تفصيل بيشتر نگاشته است، عبدالرحمان سخاوى است كه معاصر وى بوده است. پژوهشگران بعدى عمدتاًً در نقل زندگى و احوال او از نوشته سخاوى سود جسته‌اند. گویا شهرت او به ابن ازرق به سبب صفتى جسمانى بوده كه در خانواده وى وجود داشته و وى ارتباطى با تيره ازرقيان مشرق نداشته است.
-'''ابن ازرق، شمس‌ الدين ابوعبدالله محمد بن على بن محمد اصبحى اندلسى مالكى''' (832 -896ق)، فقيه، قاضى، اديب و صاحب نظر در فلسفه تاريخ و جامعه‌شناسى است.
+بر اساس آنچه سخاوى و برخى ديگر نقل كرده‌اند، او در مالَقه، یکى از شهرهاى اندلس، زاده شد، در همانجا رشد و كمال يافت،
-ظاهراً نخستين كسى كه زندگى وى را با تفصيل بيشتر نگاشته است، عبدالرحمان سخاوى است كه معاصر وى بوده است. پژوهشگران بعدى عمدتاً در نقل زندگى و احوال او از نوشته سخاوى سود جسته‌اند. گويا شهرت او به ابن ازرق به سبب صفتى جسمانى بوده كه در خانواده وى وجود داشته و وى ارتباطى با تيره ازرقيان مشرق نداشته است.
+== تحصیلات ==
+قرآن را آموخت و حافظ آن شد. آنگاه مقدمات علوم، ادبيات، منطق، حساب و فقه را از عالمان آن روزگار، مانند ابواسحاق ابراهیم بن احمد بدوى، ابوعبدالله محمد بن ابوطاهر فهروى، ابراهیم بن احمد بن فتوح و ديگران آموخت. با عالمان ديگرى نيز در فاس، تلمسان و تونس ديدار كرد و از آن‌ها بهره جست. او در آغاز در مالقه به مقام قضا گمارده شد، ولى پس از آن قاضى وادياش گرديد و سرانجام قاضى غرناطه شد و این مقام را تا افتادن اندلس به دست غربیان حفظ كرد، اما پس از چندى ناگزير به تلمسان رفت و از آنجا به مصر كوچ كرد. در مصر از قايتباى، سلطان مصر خواست تا به يارى مردم اندلس بشتابد، اما بى‌فايده بود.
-بر اساس آنچه سخاوى و برخى ديگر نقل كرده‌اند، او در مالَقه، يكى از شهرهاى اندلس، زاده شد، در همانجا رشد و كمال يافت، قرآن را آموخت و حافظ آن شد. آنگاه مقدمات علوم، ادبيات، منطق، حساب و فقه را از عالمان آن روزگار، مانند ابواسحاق ابراهيم بن احمد بدوى، ابوعبدالله محمد بن ابوطاهر فهروى، ابراهيم بن احمد بن فتوح و ديگران آموخت. با عالمان ديگرى نيز در فاس، تلمسان و تونس ديدار كرد و از آن‌ها بهره جست. او در آغاز در مالقه به مقام قضا گمارده شد، ولى پس از آن قاضى وادياش گرديد و سرانجام قاضى غرناطه شد و اين مقام را تا افتادن اندلس به دست غربيان حفظ كرد، اما پس از چندى ناگزير به تلمسان رفت و از آنجا به مصر كوچ كرد. در مصر از قايتباى، سلطان مصر خواست تا به يارى مردم اندلس بشتابد، اما بى‌فايده بود.
 وى از عالمان و قاضيان مالكى بنام روزگار خود بود كه به دانش، پارسايى و ادب ستوده شده است. سخاوى او را ديده و درباره او نوشته است: «من او را از مردان روزگار يافتم». برخى از عالمان آن روزگار مانند ابوعبدالله محمد بن حداد وادياشى و حافظ ابن داوود از او دانش و فقه آموخته‌اند.
-وى افزون بر فقاهت، در تاريخ و تحليل تاريخ و انديشه‌هاى سياسى و اجتماعى نيز صاحبنظر بوده است. در نقد و تحليل تاريخى از [[ابن خلدون]] اندلسى اثر پذيرفته و شيوه او را دنبال كرده است. ظاهراً وى نخستين كسى است كه در جهان اسلام راه و روش فكرى و تحليل تاريخى [[ابن خلدون]] را دنبال كرده و اهميت چنان ديدگاه نقادانه‌اى را درك كرده است. ابن ازرق مانند سلف خود [[ابن خلدون]] «عصبيت» را شالوده دولت و بنياد حكومت مى‌داند، اما آن را خاص حكومت‌هاى شرعى مى‌شمارد. به نظر وى در حكومت‌هاى غير دينى، قوميت و نژادگرايى و امثال اين‌ها شالوده حكومت است.
+وى افزون بر فقاهت، در تاريخ و تحليل تاريخ و انديشه‌هاى سياسى و اجتماعى نيز صاحبنظر بوده است. در نقد و تحليل تاريخى از [[ابن خلدون]] اندلسى اثر پذيرفته و شيوه او را دنبال كرده است. ظاهراً وى نخستين كسى است كه در جهان اسلام راه و روش فكرى و تحليل تاريخى [[ابن خلدون]] را دنبال كرده و اهمیت چنان ديدگاه نقادانه‌اى را درك كرده است. ابن ازرق مانند سلف خود [[ابن خلدون]] «عصبيت» را شالوده دولت و بنياد حكومت مى‌داند، اما آن را خاص حكومت‌هاى شرعى مى‌شمارد. به نظر وى در حكومت‌هاى غير دينى، قومیت و نژادگرايى و امثال اين‌ها شالوده حكومت است.
-به گفته وى در اسلام سياست شرعى و عرفى با هم تلفيق يافته و خليفه حاكم و سلطان، مسلمان متعهدى است كه به پيروى از سنت رسول، هر دوى آن‌ها را يكجا اعمال كند. در عين حال او خليفه را خليفه الله نمى‌داند، بلكه خليفه يا امام ناميده مى‌شود. به گمان او اطاعت از فرمانرواى مسلمان از بزرگترين واجبات است؛ حتى اگر او مستبد و ستم پيشه باشد.
+به گفته وى در اسلام سياست شرعى و عرفى با هم تلفيق يافته و خليفه حاكم و سلطان، مسلمان متعهدى است كه به پيروى از سنت رسول، هر دوى آن‌ها را یکجا اعمال كند. در عين حال او خليفه را خليفه الله نمى‌داند، بلكه خليفه يا امام نامیده مى‌شود. به گمان او اطاعت از فرمانرواى مسلمان از بزرگترين واجبات است؛ حتى اگر او مستبد و ستم پيشه باشد.
-وى در 895ق به سفر حج رفت و از مدينه ديدار كرد و بار ديگر به مصر بازگشت. او براى جلوگيرى از سقوط اندلس از سلطان تقاضاى كمك كرد، ولى پاسخى نشنيد. در 896ق به قضاوت در قدس گمارده شد، اما پس از 61 روز زندگى و تصدى قضا در قدس، درگذشت و در همانجا مدفون شد.
+وى در 895ق به سفر حج رفت و از مدينه ديدار كرد و بار ديگر به مصر بازگشت. او برای جلوگیرى از سقوط اندلس از سلطان تقاضاى كمك كرد، ولى پاسخى نشنيد. در 896ق به قضاوت در قدس گمارده شد، اما پس از 61 روز زندگى و تصدى قضا در قدس، درگذشت و در همانجا مدفون شد.
-== تأليفات==
+==آثار==
+# بدائع السلك في طبائع الملك؛
+# الابريز المسبوك في كيفيه آداب الملوك؛
+# شفاء الغليل في شرح مختصر خليل؛
+# روضة الاعلام بمنزلة العربية من علوم الاسلام<ref>یوسفی اشکوری، حسن ج3، ص1</ref>.
+==پانویس==
+<references/>
-# بدائع السلك فى طبائع الملك.
+==منابع مقاله==
-# الابريز المسبوك فى كيفيه آداب الملوك.
+یوسفی اشکوری، حسن، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374
-# شفاء الغليل فى شرح مختصر خليل.
-# روضة الاعلام بمنزلة العربية من علوم الاسلام.
-== منابع==
+==وابسته‌ها==
+{{وابسته‌ها}}
-دائره المعارف بزرگ اسلامى، جلد سوم، ص 1
-== وابسته‌ها ==
-{{وابسته‌ها}}
 [[بدائع السلک في طبائع الملک]]
@@ خط ۷۳: / خط ۸۰: @@
 [[رده:زندگی‌نامه]]
+[[رده:قاضیان]]