۱۱۸٬۶۸۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابن فهد (ابهام زدایی)' به 'ابن فهد (ابهام‌زدایی)'
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن فهد (ابهام زدایی)' به 'ابن فهد (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن فهد (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|ابن فهد ( | |||
'''محمد بن محمد بن محمد، ابوالفضل تقی‌الدین ابن فهد''' (787-871ق)، پسر نجم‌الدين محمد، مورخ، از علمای شافعیه | '''محمد بن محمد بن محمد، ابوالفضل تقی‌الدین ابن فهد''' (787-871ق)، پسر نجم‌الدين محمد، مورخ، از علمای شافعیه | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۳: | ||
در 795ق همراه پدر به مكه رفت و در آن‌جا به تحصيل علم پرداخت. او برای سماع حديث به مدينه و يمن سفر كرد. از شيوخ او در مكه، عبدالرحمان فاسى و ابوهُرَيره بن نقاش، در مدينه، رقيه دختر ابن مزروع و عبدالرحمان زرندى و در يمن مجد لغوى و على بن ابوبكر ازرق بوده‌اند. از استادان بسيارى اجازه گرفت و پسرش در این مورد معجم و فهرست ویژه‌اى پرداخته است. تقى‌الدين، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] را در مكه ديد و از دانش او بهره‌مند شد. او «الامتاع» را نزد [[مقریزی، احمد بن علی|مقريزى]] خواند و نسخه‌اى از آن را به خط فرزند خود نجم‌الدين عمر، برای خود تهيه كرد. او در كسب علم و ضبط و استخراج مطالب از کتاب‌ها، بلند آوازه شد و این منزلت برای پسر او نيز حاصل گشت. كسان بسيارى در حجاز از وى اخذ حديث كردند. توجه به حديث و سنت از او به فرزندانش منتقل شد و شايد از این روست كه گاه در نسبت آنان «الاَثَرى» هم ديده مى‌شود. سخاوى در دو نوبت كه مجاور مكه بود، او را ديده، از او بهره برده و بسيارى از نوشته‌هاى خود را به او ارائه كرده است. | در 795ق همراه پدر به مكه رفت و در آن‌جا به تحصيل علم پرداخت. او برای سماع حديث به مدينه و يمن سفر كرد. از شيوخ او در مكه، عبدالرحمان فاسى و ابوهُرَيره بن نقاش، در مدينه، رقيه دختر ابن مزروع و عبدالرحمان زرندى و در يمن مجد لغوى و على بن ابوبكر ازرق بوده‌اند. از استادان بسيارى اجازه گرفت و پسرش در این مورد معجم و فهرست ویژه‌اى پرداخته است. تقى‌الدين، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] را در مكه ديد و از دانش او بهره‌مند شد. او «الامتاع» را نزد [[مقریزی، احمد بن علی|مقريزى]] خواند و نسخه‌اى از آن را به خط فرزند خود نجم‌الدين عمر، برای خود تهيه كرد. او در كسب علم و ضبط و استخراج مطالب از کتاب‌ها، بلند آوازه شد و این منزلت برای پسر او نيز حاصل گشت. كسان بسيارى در حجاز از وى اخذ حديث كردند. توجه به حديث و سنت از او به فرزندانش منتقل شد و شايد از این روست كه گاه در نسبت آنان «الاَثَرى» هم ديده مى‌شود. سخاوى در دو نوبت كه مجاور مكه بود، او را ديده، از او بهره برده و بسيارى از نوشته‌هاى خود را به او ارائه كرده است. | ||
وى پيوسته به كار مطالعه و نوشتن سرگرم بود. کتابخانه او در آن زمان در مكه، نظير نداشت و همگان از آن بهره‌مند مى‌شدند. او کتابخانه‌اش را وقف كرد تا پس از مرگش نيز مورد استفاده طالبان علم قرار | وى پيوسته به كار مطالعه و نوشتن سرگرم بود. کتابخانه او در آن زمان در مكه، نظير نداشت و همگان از آن بهره‌مند مى‌شدند. او کتابخانه‌اش را وقف كرد تا پس از مرگش نيز مورد استفاده طالبان علم قرار گیرد. وى طبع شعر نيز داشت | ||
== وفات == | == وفات == | ||