ابوالشیخ، عبدالله بن محمد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن حبان (ابهام زدایی)' به 'ابن حبان (ابهامزدایی)') |
||
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |274ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |اصفهان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[ابن ابیحاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابىحاتم رازى]] | ||
ابوالقاسم بغوى | |||
ابوبكر جعفر بن محمد فريابى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[الفوائد]] | ||
الأمثال في الحديث النبوي | |||
[[أخلاق النبي و آدابه]] | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
خط ۴۰: | خط ۴۸: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالشيخ اصفهانى، ابومحمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حيان'''، (274 - آخر محرم 369ق / 887 - 27 اوت 979م)، محدث و مورخ نامى از اعلام اصفهان است. وى را با انتساب به جدش، حيانى نيز خواندهاند. برخى او را ابن حبان نيز خواندهاند | {{کاربردهای دیگر|ابن حبان (ابهامزدایی)}} | ||
'''ابوالشيخ اصفهانى، ابومحمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حيان'''، (274 - آخر محرم 369ق / 887 - 27 اوت 979م)، محدث و مورخ نامى از اعلام اصفهان است. وى را با انتساب به جدش، حيانى نيز خواندهاند. برخى او را ابن حبان نيز خواندهاند. | |||
وى نزد مشايخ بسيارى به | == ولادت == | ||
وی در حدود سال ۲۷۳ق متولّد شد، ابوالشيخ در خاندانى اهل علم و آشنا به حديث تولد و رشد يافت. وى پس از آموزشهاى مقدماتى در اصفهان، برای استماع حديث به شهرهاى مختلف بصره، بغداد موصل، مكه و مدينه سفر كرد. | |||
== مشایخ == | |||
وى نزد مشايخ بسيارى به فراگیرى دانش پرداخت. او در طبقه 10 و 11 طبقات المحدثين، شمار بسيارى از مشايخ نامآور خود را چون ابوالقاسم بغوى، [[ابن ابیحاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابىحاتم رازى]]، ابوبكر جعفر بن محمد فريابى، ابویعلى موصلى، ابوبكر بزّاز، محمد بن يحيى ابن منده و ابوالحسن ابن شنبو را برشمرده است. | |||
در میان شاگردان و راویان ابوالشيخ نيز افراد مشهورى به چشم مى خورند، از جمله [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم اصفهانى]]، ابوسعد مالينى، محمد بن اسحاق ابن منده، ابن مردویه و نيز نوادهاش محمد بن عبدالرزاق بن ابىالشيخ. | در میان شاگردان و راویان ابوالشيخ نيز افراد مشهورى به چشم مى خورند، از جمله [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم اصفهانى]]، ابوسعد مالينى، محمد بن اسحاق ابن منده، ابن مردویه و نيز نوادهاش محمد بن عبدالرزاق بن ابىالشيخ. | ||
رجالشناسانى چون [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم اصفهانى]] و [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]، وى را ثقه دانستهاند. تنها ابواحمد عسال اصفهانى به دليلى كه دانسته نيست، وى را تضعيف كرده است. ابوالشيخ در فقه، تفسير و نيز قرائت تبحر داشت. | رجالشناسانى چون [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم اصفهانى]] و [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]، وى را ثقه دانستهاند. تنها ابواحمد عسال اصفهانى به دليلى كه دانسته نيست، وى را تضعيف كرده است. ابوالشيخ در فقه، تفسير و نيز قرائت تبحر داشت. | ||
== وفات == | |||
او حدود شصت سال در اصفهان حدیث گفت، و سرانجام در سال ۳۶۹ق در سن ۹۶ سالگی وفات یافته است. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
#اخلاق النبى و آدابه؛ | |||
#الامثال في الحديث النبوى؛ | |||
#طبقات المحدثين باصبهان و الواردين عليها؛ | |||
#ذكر القران؛ | |||
#العظمة؛ | |||
#الفوائد؛ | |||
... | |||
وى داراى تفسيرى بوده كه مورد استفاده كسانى چون [[سيوطى]] در «[[الدر المنثور في التفسير بالمأثور|الدر المنثور]]» قرار گرفته و ظاهراً مفقود شده است.<ref>سلماسی، مهدی، ج5، ص 601</ref> | |||
==پانویس == | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | |||
[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5698 سلماسی، مهدی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد 5، ص601، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374] | |||
... | |||
خط ۷۱: | خط ۸۷: | ||
[[الفوائد]] | [[الفوائد]] | ||
[[الأمثال في الحديث النبوي]] | [[الأمثال في الحديث النبوي صلیاللهعلیهوسلم]] | ||
[[أخلاق النبي و آدابه]] | [[أخلاق النبي و آدابه]] | ||
[[اخلاق النبي و آدابه]] | |||
[[طبقات المحدثین بأصبهان و الواردین علیها]] | [[طبقات المحدثین بأصبهان و الواردین علیها]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۰
نام | ابوالشیخ، عبدالله بن محمد |
---|---|
نامهای دیگر | ابن حیان، ابومحمد عبدالله بن محمد
ابن حبان، عبدالله بن محمد ابن حیان الاصبهانی ابو الشیخ، ابومحمد عبدالله بن محمد ابو الشیخ الانصاری ابوالشیخ اصفهانی |
نام پدر | محمد |
متولد | 274ق |
محل تولد | اصفهان |
رحلت | 369 ق |
اساتید | ابن ابىحاتم رازى
ابوالقاسم بغوى ابوبكر جعفر بن محمد فريابى |
برخی آثار | الفوائد
الأمثال في الحديث النبوي |
کد مؤلف | AUTHORCODE03590AUTHORCODE |
ابوالشيخ اصفهانى، ابومحمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حيان، (274 - آخر محرم 369ق / 887 - 27 اوت 979م)، محدث و مورخ نامى از اعلام اصفهان است. وى را با انتساب به جدش، حيانى نيز خواندهاند. برخى او را ابن حبان نيز خواندهاند.
ولادت
وی در حدود سال ۲۷۳ق متولّد شد، ابوالشيخ در خاندانى اهل علم و آشنا به حديث تولد و رشد يافت. وى پس از آموزشهاى مقدماتى در اصفهان، برای استماع حديث به شهرهاى مختلف بصره، بغداد موصل، مكه و مدينه سفر كرد.
مشایخ
وى نزد مشايخ بسيارى به فراگیرى دانش پرداخت. او در طبقه 10 و 11 طبقات المحدثين، شمار بسيارى از مشايخ نامآور خود را چون ابوالقاسم بغوى، ابن ابىحاتم رازى، ابوبكر جعفر بن محمد فريابى، ابویعلى موصلى، ابوبكر بزّاز، محمد بن يحيى ابن منده و ابوالحسن ابن شنبو را برشمرده است.
در میان شاگردان و راویان ابوالشيخ نيز افراد مشهورى به چشم مى خورند، از جمله ابونعيم اصفهانى، ابوسعد مالينى، محمد بن اسحاق ابن منده، ابن مردویه و نيز نوادهاش محمد بن عبدالرزاق بن ابىالشيخ.
رجالشناسانى چون ابونعيم اصفهانى و سمعانى، وى را ثقه دانستهاند. تنها ابواحمد عسال اصفهانى به دليلى كه دانسته نيست، وى را تضعيف كرده است. ابوالشيخ در فقه، تفسير و نيز قرائت تبحر داشت.
وفات
او حدود شصت سال در اصفهان حدیث گفت، و سرانجام در سال ۳۶۹ق در سن ۹۶ سالگی وفات یافته است.
آثار
- اخلاق النبى و آدابه؛
- الامثال في الحديث النبوى؛
- طبقات المحدثين باصبهان و الواردين عليها؛
- ذكر القران؛
- العظمة؛
- الفوائد؛
...
وى داراى تفسيرى بوده كه مورد استفاده كسانى چون سيوطى در «الدر المنثور» قرار گرفته و ظاهراً مفقود شده است.[۱]
پانویس
- ↑ سلماسی، مهدی، ج5، ص 601
منابع مقاله