جامع الأحاديث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، ابوالحسن' به 'ابن بابویه، علی بن حسین') |
||
| (۴۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR17927J1.jpg | |||
| عنوان =جامع الاحادیث | |||
| عنوان‌های دیگر =الاعمال المانعه من الجنه | |||
| | |||
العروس | العروس | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۰: | ||
المسلسات | المسلسات | ||
نوادر | نوادر الأثر في علي خیر البشر | ||
العروس؛ الغایات؛ المسلسلات؛ الاعمال المانعه من الجنه؛ نوادر | العروس؛ الغایات؛ المسلسلات؛ الاعمال المانعه من الجنه؛ نوادر الأثر في علي خیر البشر | ||
جامع الاحادیث النبویه | جامع الاحادیث النبویه | ||
| | | پدیدآوران = | ||
[[ابن رازی، جعفر بن احمد]] (نویسنده) | |||
[[حسینی نیشابوری، محمد]] (مصحح) | [[حسینی نیشابوری، محمد]] (مصحح) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 129 /الف2ج2 | ||
| موضوع = | |||
احادیث شیعه - قرن 4ق. | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
آستانة الرضوية المقدسة، مجمع البحوث الإسلامية | |||
| مکان نشر =مشهد مقدس - ایران | |||
|موضوع | | سال نشر = 1387 ش یا 1429 ق | ||
|ناشر | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE17927AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| شابک =978-964-971-222-2 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =17927 | |||
| کتابخوان همراه نور =17927 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|جامع الأحاديث (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''جامع الأحاديث و يليه العروس، الغايات، المسلسلات، الأعمال المانعة من الجنة، نوادر الأثر في علي خير البشر'''، تأليف [[ابن رازی، جعفر بن احمد|شيخ جعفر بن احمد قمى]]، معروف به «[[ابن رازی، جعفر بن احمد|ابن رازى]]»، از جمله آثار قرن چهارم هجرى قمرى است. در اين اثر شش كتاب و تعدادى از روايات منقول از دو كتاب ديگر نویسنده گردآورى شده است. كتاب با مقدمه تحقيقى و تصحيح آقاى [[حسینی نیشابوری، محمد|سيد محمدحسینى نيشابورى]] منتشر شده است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
اين اثر، مشتمل بر مقدمه محقق، مقدمه مؤلف و متن كتاب است. در ابتداى كتاب آمده است: «از من درخواست كردى كه هر آنچه را از الفاظ رسول‌الله(ص) در مجلس درس از من شنيدى، به ترتيب حروف معجم براى تو جمع‌آورى كنم؛ من هم اجابت كردم...» و سپس حدود 600 روايت را مى‌آورد؛ به اين ترتيب كه اول هر باب سلسله سند اولين را ذكر كرده، سپس حديث را نقل مى‌كند و همه احاديث با سند به حضرت رسول(ص) مى‌رسد. | اين اثر، مشتمل بر مقدمه محقق، مقدمه مؤلف و متن كتاب است. در ابتداى كتاب آمده است: «از من درخواست كردى كه هر آنچه را از الفاظ رسول‌الله(ص) در مجلس درس از من شنيدى، به ترتيب حروف معجم براى تو جمع‌آورى كنم؛ من هم اجابت كردم...» و سپس حدود 600 روايت را مى‌آورد؛ به اين ترتيب كه اول هر باب سلسله سند اولين را ذكر كرده، سپس حديث را نقل مى‌كند و همه احاديث با سند به حضرت رسول(ص) مى‌رسد. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدمه محقق، شرح حال، اساتيد و شاگردان ابن رازى و سپس آثار مؤلف و شيوه تأليف و تحقيق اثر بيان شده است. | در مقدمه محقق، شرح حال، اساتيد و شاگردان ابن رازى و سپس آثار مؤلف و شيوه تأليف و تحقيق اثر بيان شده است. | ||
[[ | [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]]، از «الفهرست» [[کراجکی، محمد بن علی|كراجكى]] نقل كرده كه شيخ ابومحمد جعفر قمى، كتاب داشته است، ولى متأسفانه از آن همه كتاب، جز شش كتاب چيزى به دست ما نرسيده است كه به‌طور خلاصه گزارش مى‌شود: | ||
1. جامع الأحاديث: در آن، 1000 روايت از پيغمبر، به ترتيب حروف الفبا، جمع شده كه مسند هستند؛ شبيه «جامع الصغير» سيوطى. آقابزرگ هم در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» همان جملات بالا را عنوان كرده، اما به نظر مى‌رسد كه مؤلف محترم در آن، | 1. جامع الأحاديث: در آن، 1000 روايت از پيغمبر، به ترتيب حروف الفبا، جمع شده كه مسند هستند؛ شبيه «جامع الصغير» [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سيوطى]]. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ]] هم در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» همان جملات بالا را عنوان كرده، اما به نظر مى‌رسد كه مؤلف محترم در آن، نزدیک به 600 روايت گردآورى كرده است و شايد علت اينكه علماى مذكور، 1000 روايت را نسبت داده‌اند، اين بوده كه گمان كرده‌اند اين كتاب، تمام جعفريات را در بر دارد<ref>مردى قشلاقى، عباسعلى، ص66</ref> | ||
اكثر روايات اين كتاب در «[[بحار الأنوار]]» آمده، ولى اشاره به «جامع الأحاديث» نشده است. آنچه كه مسلم است [[علامه مجلسى]] به نسخه‌اى از اين كتاب دست يافته بوده و لكن مصنف آن را نمى‌شناخته؛ لذا وقتى احاديث را ذكر مى‌كند، گاهى به | اكثر روايات اين كتاب در «[[بحار الأنوار]]» آمده، ولى اشاره به «جامع الأحاديث» نشده است. آنچه كه مسلم است [[علامه مجلسى]] به نسخه‌اى از اين كتاب دست يافته بوده و لكن مصنف آن را نمى‌شناخته؛ لذا وقتى احاديث را ذكر مى‌كند، گاهى به «[[الإمامة و التبصرة من الحيرة]]» (كه منسوب به [[ابن بابویه، علی بن حسین|على بن حسین]]، پدر [[شيخ صدوق]] است) ارجاع مى‌دهد و گاهى به اصلى از اصولِ قدما كه معاصر على بن حسین باشد. | ||
آنچه كه براى ما واضح است اين است كه اخبارى كه [[علامه مجلسى]] در «[[بحار الأنوار]]» و [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] در | آنچه كه براى ما واضح است اين است كه اخبارى كه [[علامه مجلسى]] در «[[بحار الأنوار]]» و [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] در «[[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك]]» به‌واسطه بحار تحت عنوان «امامة و تبصرة» آورده‌اند، هفت روايت آن از كتاب «امامة و تبصرة» [[ابن بابویه، علی بن حسین|على بن حسین]] و بقيه روايات از جامع الأحاديث نبوى جعفر بن احمد رازى است.<ref>همان</ref> | ||
2. العروس: در آن از فضايل و آداب روز جمعه سخن رفته است. اين اثر، ازآن‌رو عروس ناميده شده كه در نخستين حديث آن <ref>ص 46</ref> كلمه عروس به كار رفته است <ref>دائرةالمعارف بزرگ، جلد 3، | 2. العروس: در آن از فضايل و آداب روز جمعه سخن رفته است. اين اثر، ازآن‌رو عروس ناميده شده كه در نخستين حديث آن<ref>ص 46</ref>كلمه عروس به كار رفته است.<ref>دائرةالمعارف بزرگ، جلد 3، ص530</ref> | ||
شيخ عباس مى‌گويد: العروس، كتاب كوچك شريفى است كه من به خط خودم استنساخ كرده‌ام و قصدم آن است كه تمام آن را در كتاب خودم «صحائف النور في عمل الأيام و الأسابيع و الشهور» در باب متعلق به هفته وارد كنم <ref>مقدمه محقق، | [[قمی، عباس|شيخ عباس]] مى‌گويد: العروس، كتاب كوچك شريفى است كه من به خط خودم استنساخ كرده‌ام و قصدم آن است كه تمام آن را در كتاب خودم «صحائف النور في عمل الأيام و الأسابيع و الشهور» در باب متعلق به هفته وارد كنم<ref>مقدمه محقق، ص30</ref> | ||
خوانسارى در «[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» و شيخ عباس در | [[خوانساری، سید محمدباقر بن زین‌العابدین|خوانسارى]] در «[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» و [[قمی، عباس|شيخ عباس]] در «[[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفينة البحار]]» و [[صدر، سید حسن |سيد حسن صدر]] در «[[تأسيس الشيعة لعلوم الإسلام|تأسيس الشيعة]]» از آن نام برده‌اند و اكثر احاديث آن را [[مجلسی، محمدباقر|مجلسى]] در [[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار]] و [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] در [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك]] نوشته‌اند. | ||
مؤلف در ابتداى كتاب نوشته است: سؤال كرده‌اى آيا روز جمعه عبادت مخصوص به خود در بين ايام هفته دارد؟ بدان! خدا بر آگاهى‌ات بيفزايد... كه خداوند روز جمعه را به چند خصلت مخصوص گردانده و در ميان ايام هفته به آن فضيلت داده است و آن را مثل عروسى زينت‌داده كه شوهرش را به دنبال خود مى‌كشاند، قرار داده است. سپس علت نام‌گذارى را با آوردن دو حديث مى‌گويد <ref>مردى قشلاقى، عباسعلى، | مؤلف در ابتداى كتاب نوشته است: سؤال كرده‌اى آيا روز جمعه عبادت مخصوص به خود در بين ايام هفته دارد؟ بدان! خدا بر آگاهى‌ات بيفزايد... كه خداوند روز جمعه را به چند خصلت مخصوص گردانده و در ميان ايام هفته به آن فضيلت داده است و آن را مثل عروسى زينت‌داده كه شوهرش را به دنبال خود مى‌كشاند، قرار داده است. سپس علت نام‌گذارى را با آوردن دو حديث مى‌گويد<ref>مردى قشلاقى، عباسعلى، ص68 - 66</ref> | ||
3. الغايات: در آن، احاديثى گردآورى شده كه با افعل تفضيل آغاز مى‌شود. | 3. الغايات: در آن، احاديثى گردآورى شده كه با افعل تفضيل آغاز مى‌شود. | ||
كتاب الغايات؛ يعنى امورى كه آنچه غايت چيزى است به‌نحو افعل التفضيل از روايات؛ مثل أحبّ الأعمال، أفضل الأعمال، أفضل الدعا، أعظم آية في كتاب الله، أفضل العبادة، خير الدعاء، أشدّ الأشياء و... تهرانى در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» و خوانسارى در «[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» و [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] در | كتاب الغايات؛ يعنى امورى كه آنچه غايت چيزى است به‌نحو افعل التفضيل از روايات؛ مثل أحبّ الأعمال، أفضل الأعمال، أفضل الدعا، أعظم آية في كتاب الله، أفضل العبادة، خير الدعاء، أشدّ الأشياء و... تهرانى در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» و [[خوانساری، سید محمدباقر بن زین‌العابدین|خوانسارى]] در «[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» و [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] در «[[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفينة البحار]]» و عمررضا كحّالة به اين كتاب از ابن الرازى اشاره داشته‌اند و [[علامه مجلسى]] و [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] از اين كتاب نقل كرده‌اند<ref>مردى قشلاقى، عباسعلى، ص66 - 68</ref> | ||
4. المسلسلات: در اين كتاب، 40 روايت مسلسل آمده است. سيد محسن امين، آن را از مصنفات ابن رازى شمرده و سپس قسمتى از ابتداى روايت مسلسله فواطم را از «[[بحار الأنوار]]» نقل كرده است. عمررضا كحاله نيز در | 4. المسلسلات: در اين كتاب، 40 روايت مسلسل آمده است. سيد محسن امين، آن را از مصنفات ابن رازى شمرده و سپس قسمتى از ابتداى روايت مسلسله فواطم را از «[[بحار الأنوار]]» نقل كرده است. [[کحاله، عمر رضا|عمررضا كحاله]] نيز در «[[معجم المؤلفين تراجم مصنفي الكتب العربية|معجم المؤلفين]]» و [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقابزرگ]] در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» و [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] در «[[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفينة البحار]]»، المسلسلات را از وى دانسته‌اند و همچنين [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] در «فوائد الرضوية» گفته: «تبرک مى‌جوييم به ذكر حديثى در فضل شيعه اميرالمؤمنين از كتاب مسلسلات او به توسط بحار...». خوانسارى درباره ويژگى اين كتاب گفته است: «جمع كرده رواياتى را كه در تمام سندش لفظ خاصى قرار گرفته تا برسد به معصوم»<ref>همان</ref> | ||
نویسنده پس از چهل حديث، استدراك كرده و شش حديث ديگر را افزوده كه حديث سلسلة الذهب و فواطم از آن جمله است.<ref>متن كتاب، ص297 - 304</ref> | |||
5. الأعمال المانعة من الجنّة: سيد محسن امين در | 5. الأعمال المانعة من الجنّة: [[امین، سید محسن|سيد محسن امين]] در «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» و [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] در «[[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفينة البحار]]» و «فوائد الرضوية» و [[کحاله، عمر رضا|عمررضا كحّاله]] در «[[معجم المؤلفين تراجم مصنفي الكتب العربية|معجم المؤلفين]]» و [[خوانساری، سید محمدباقر بن زین‌العابدین|خوانسارى]] در «[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» آن را ذكر كرده‌اند. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقابزرگ]] گفته است: المانعات من دخول الجنة، «اعمالى كه مانع وارد شدن انسان به بهشت مى‌شود» در آن ذكر شده است و از اين كتاب در [[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار]] نقل شده با عنوان «الأعمال المانعة» و به شكر خدا كتاب موجود است و نورى در «[[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك الوسائل]]» احاديث آن را نقل كرده است. در اين كتاب در ضمن ابواب متعددى، 39 حديث ذكر شده است.<ref>همان</ref> | ||
6. نوادر الأثر في علي(ع) خير البشر: در اين كتاب، حديث نبوى «عَلي خيْرُ البشر» از بيش از 70 طريق جمع‌آورى شده است <ref>دائرةالمعارف بزرگ، جلد 3، | 6. نوادر الأثر في علي(ع) خير البشر: در اين كتاب، حديث نبوى «عَلي خيْرُ البشر» از بيش از 70 طريق جمع‌آورى شده است.<ref>دائرةالمعارف بزرگ، جلد 3، ص530</ref> | ||
در انتهاى كتاب نيز احاديثى كه از كتب مفقوده | در انتهاى كتاب نيز احاديثى كه از كتب مفقوده نویسنده نقل شده، به جهت تكميل مباحث كتاب ذكر شده است. ابتدا سه روايت منقول [[شهيد ثانى]] و [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] از كتاب «أدب الإمام و المأموم» و سپس رواياتى منقول از كتاب «المنبي عن زهد النبي(ص)» ارائه شده است.<ref>متن كتاب، ص357 - 375</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
فهارس آيات، احاديث، اعلام، اماكن و اقوام، ميوه‌ها، گياهان و گل‌ها، حيوانات، مطالب و مصادر تحقيق در انتهاى كتاب آمده است. | فهارس آيات، احاديث، اعلام، اماكن و اقوام، ميوه‌ها، گياهان و گل‌ها، حيوانات، مطالب و مصادر تحقيق در انتهاى كتاب آمده است. | ||
| خط ۱۰۳: | خط ۸۴: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
#مقدمه و متن كتاب. | |||
#[https://wiki.ahlolbait.com مردى قشلاقى، عباسعلى، ابومحمد جعفر بن احمد ايلاقى قمى، ستارگان حرم، جلد 13، صفحه 66 - 88، مذكور در پايگاه اينترنتى مؤسسه تحقيقات و نشر معارف اهل‌بيت(ع)، دانشنامه اسلامى] | |||
#دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، زير نظر [[موسوی بجنوردی، محمدکاظم|كاظم موسوى بجنوردى]]، جلد 3، تهران،1374، بخش علوم قرآنى و حديث. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:حدیث]] | [[رده:حدیث]] | ||
[[رده:متون احادیث]] | [[رده: متون احادیث]] | ||
[[رده:احادیث شیعه]] | [[رده:احادیث شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۰
| جامع الاحادیث | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن رازی، جعفر بن احمد (نویسنده) حسینی نیشابوری، محمد (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | الاعمال المانعه من الجنه
العروس الغایات المسلسات نوادر الأثر في علي خیر البشر العروس؛ الغایات؛ المسلسلات؛ الاعمال المانعه من الجنه؛ نوادر الأثر في علي خیر البشر جامع الاحادیث النبویه |
| ناشر | آستانة الرضوية المقدسة، مجمع البحوث الإسلامية |
| مکان نشر | مشهد مقدس - ایران |
| سال نشر | 1387 ش یا 1429 ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-971-222-2 |
| موضوع | احادیث شیعه - قرن 4ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 129 /الف2ج2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
جامع الأحاديث و يليه العروس، الغايات، المسلسلات، الأعمال المانعة من الجنة، نوادر الأثر في علي خير البشر، تأليف شيخ جعفر بن احمد قمى، معروف به «ابن رازى»، از جمله آثار قرن چهارم هجرى قمرى است. در اين اثر شش كتاب و تعدادى از روايات منقول از دو كتاب ديگر نویسنده گردآورى شده است. كتاب با مقدمه تحقيقى و تصحيح آقاى سيد محمدحسینى نيشابورى منتشر شده است.
ساختار
اين اثر، مشتمل بر مقدمه محقق، مقدمه مؤلف و متن كتاب است. در ابتداى كتاب آمده است: «از من درخواست كردى كه هر آنچه را از الفاظ رسول‌الله(ص) در مجلس درس از من شنيدى، به ترتيب حروف معجم براى تو جمع‌آورى كنم؛ من هم اجابت كردم...» و سپس حدود 600 روايت را مى‌آورد؛ به اين ترتيب كه اول هر باب سلسله سند اولين را ذكر كرده، سپس حديث را نقل مى‌كند و همه احاديث با سند به حضرت رسول(ص) مى‌رسد.
گزارش محتوا
در مقدمه محقق، شرح حال، اساتيد و شاگردان ابن رازى و سپس آثار مؤلف و شيوه تأليف و تحقيق اثر بيان شده است.
سيد بن طاووس، از «الفهرست» كراجكى نقل كرده كه شيخ ابومحمد جعفر قمى، كتاب داشته است، ولى متأسفانه از آن همه كتاب، جز شش كتاب چيزى به دست ما نرسيده است كه به‌طور خلاصه گزارش مى‌شود:
1. جامع الأحاديث: در آن، 1000 روايت از پيغمبر، به ترتيب حروف الفبا، جمع شده كه مسند هستند؛ شبيه «جامع الصغير» سيوطى. آقابزرگ هم در «الذريعة» همان جملات بالا را عنوان كرده، اما به نظر مى‌رسد كه مؤلف محترم در آن، نزدیک به 600 روايت گردآورى كرده است و شايد علت اينكه علماى مذكور، 1000 روايت را نسبت داده‌اند، اين بوده كه گمان كرده‌اند اين كتاب، تمام جعفريات را در بر دارد[۱]
اكثر روايات اين كتاب در «بحار الأنوار» آمده، ولى اشاره به «جامع الأحاديث» نشده است. آنچه كه مسلم است علامه مجلسى به نسخه‌اى از اين كتاب دست يافته بوده و لكن مصنف آن را نمى‌شناخته؛ لذا وقتى احاديث را ذكر مى‌كند، گاهى به «الإمامة و التبصرة من الحيرة» (كه منسوب به على بن حسین، پدر شيخ صدوق است) ارجاع مى‌دهد و گاهى به اصلى از اصولِ قدما كه معاصر على بن حسین باشد.
آنچه كه براى ما واضح است اين است كه اخبارى كه علامه مجلسى در «بحار الأنوار» و محدث نورى در «مستدرك» به‌واسطه بحار تحت عنوان «امامة و تبصرة» آورده‌اند، هفت روايت آن از كتاب «امامة و تبصرة» على بن حسین و بقيه روايات از جامع الأحاديث نبوى جعفر بن احمد رازى است.[۲]
2. العروس: در آن از فضايل و آداب روز جمعه سخن رفته است. اين اثر، ازآن‌رو عروس ناميده شده كه در نخستين حديث آن[۳]كلمه عروس به كار رفته است.[۴]
شيخ عباس مى‌گويد: العروس، كتاب كوچك شريفى است كه من به خط خودم استنساخ كرده‌ام و قصدم آن است كه تمام آن را در كتاب خودم «صحائف النور في عمل الأيام و الأسابيع و الشهور» در باب متعلق به هفته وارد كنم[۵]
خوانسارى در «روضات الجنات» و شيخ عباس در «سفينة البحار» و سيد حسن صدر در «تأسيس الشيعة» از آن نام برده‌اند و اكثر احاديث آن را مجلسى در بحار و محدث نورى در مستدرك نوشته‌اند.
مؤلف در ابتداى كتاب نوشته است: سؤال كرده‌اى آيا روز جمعه عبادت مخصوص به خود در بين ايام هفته دارد؟ بدان! خدا بر آگاهى‌ات بيفزايد... كه خداوند روز جمعه را به چند خصلت مخصوص گردانده و در ميان ايام هفته به آن فضيلت داده است و آن را مثل عروسى زينت‌داده كه شوهرش را به دنبال خود مى‌كشاند، قرار داده است. سپس علت نام‌گذارى را با آوردن دو حديث مى‌گويد[۶]
3. الغايات: در آن، احاديثى گردآورى شده كه با افعل تفضيل آغاز مى‌شود.
كتاب الغايات؛ يعنى امورى كه آنچه غايت چيزى است به‌نحو افعل التفضيل از روايات؛ مثل أحبّ الأعمال، أفضل الأعمال، أفضل الدعا، أعظم آية في كتاب الله، أفضل العبادة، خير الدعاء، أشدّ الأشياء و... تهرانى در «الذريعة» و خوانسارى در «روضات الجنات» و شيخ عباس قمى در «سفينة البحار» و عمررضا كحّالة به اين كتاب از ابن الرازى اشاره داشته‌اند و علامه مجلسى و محدث نورى از اين كتاب نقل كرده‌اند[۷]
4. المسلسلات: در اين كتاب، 40 روايت مسلسل آمده است. سيد محسن امين، آن را از مصنفات ابن رازى شمرده و سپس قسمتى از ابتداى روايت مسلسله فواطم را از «بحار الأنوار» نقل كرده است. عمررضا كحاله نيز در «معجم المؤلفين» و شيخ آقابزرگ در «الذريعة» و شيخ عباس قمى در «سفينة البحار»، المسلسلات را از وى دانسته‌اند و همچنين شيخ عباس قمى در «فوائد الرضوية» گفته: «تبرک مى‌جوييم به ذكر حديثى در فضل شيعه اميرالمؤمنين از كتاب مسلسلات او به توسط بحار...». خوانسارى درباره ويژگى اين كتاب گفته است: «جمع كرده رواياتى را كه در تمام سندش لفظ خاصى قرار گرفته تا برسد به معصوم»[۸]
نویسنده پس از چهل حديث، استدراك كرده و شش حديث ديگر را افزوده كه حديث سلسلة الذهب و فواطم از آن جمله است.[۹]
5. الأعمال المانعة من الجنّة: سيد محسن امين در «أعيان الشيعة» و شيخ عباس قمى در «سفينة البحار» و «فوائد الرضوية» و عمررضا كحّاله در «معجم المؤلفين» و خوانسارى در «روضات الجنات» آن را ذكر كرده‌اند. شيخ آقابزرگ گفته است: المانعات من دخول الجنة، «اعمالى كه مانع وارد شدن انسان به بهشت مى‌شود» در آن ذكر شده است و از اين كتاب در بحار نقل شده با عنوان «الأعمال المانعة» و به شكر خدا كتاب موجود است و نورى در «مستدرك الوسائل» احاديث آن را نقل كرده است. در اين كتاب در ضمن ابواب متعددى، 39 حديث ذكر شده است.[۱۰]
6. نوادر الأثر في علي(ع) خير البشر: در اين كتاب، حديث نبوى «عَلي خيْرُ البشر» از بيش از 70 طريق جمع‌آورى شده است.[۱۱]
در انتهاى كتاب نيز احاديثى كه از كتب مفقوده نویسنده نقل شده، به جهت تكميل مباحث كتاب ذكر شده است. ابتدا سه روايت منقول شهيد ثانى و سيد بن طاووس از كتاب «أدب الإمام و المأموم» و سپس رواياتى منقول از كتاب «المنبي عن زهد النبي(ص)» ارائه شده است.[۱۲]
وضعيت كتاب
فهارس آيات، احاديث، اعلام، اماكن و اقوام، ميوه‌ها، گياهان و گل‌ها، حيوانات، مطالب و مصادر تحقيق در انتهاى كتاب آمده است.
محقق كتاب، اختلاف نسخ و ارجاعات گاه مفصلى را در پاورقى كتاب آورده است.
پانويس
منابع مقاله
- مقدمه و متن كتاب.
- مردى قشلاقى، عباسعلى، ابومحمد جعفر بن احمد ايلاقى قمى، ستارگان حرم، جلد 13، صفحه 66 - 88، مذكور در پايگاه اينترنتى مؤسسه تحقيقات و نشر معارف اهل‌بيت(ع)، دانشنامه اسلامى
- دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى، جلد 3، تهران،1374، بخش علوم قرآنى و حديث.