ذیل نفثة المصدور: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مدرسي طباطبائي، حسين' به 'مدرسی طباطبایی، سید حسین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'نفثة المصدور (ابهام زدایی)' به 'نفثة المصدور (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ابو الرجا قمي، نجم الدين]] (نویسنده) | [[ابو الرجا قمي، نجم الدين]] (نویسنده) | ||
[[ مدرسی طباطبایی، سید حسین]] (مصحح) | [[مدرسی طباطبایی، سید حسین]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =/الف2ت2 / 815 DSR | | کد کنگره =/الف2ت2 / 815 DSR | ||
| موضوع = وزيران - ايران | | موضوع = وزيران - ايران | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|نفثة المصدور (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|نفثة المصدور ( | |||
'''ذیل نفثة المصدور''' اثر نجم‌الدین ابوالرجاء | '''ذیل نفثة المصدور''' اثر [[ابو الرجا قمي، نجم الدين|نجم‌الدین ابوالرجاء قمی]]، یکی از مستوفیان ادوار اخیر دوره سلجوقی، اثری ادیبانه و منشیانه و یکی از متون برجسته ادب فارسی قدیم، از اواخر قرن ششم هجری است که با رونویسی [[مدرسی طباطبایی، سید حسین|حسین مدرسی طباطبایی]]، منتشر شده است. | ||
این اثر نخستین بار به‌نام | این اثر نخستین بار به‌نام «[[تاريخ الوزراء|تاریخ الوزراء]]» در سال 1363 چاپ شده است<ref>شناسنامه کتاب</ref>. | ||
متن مهم ادبی- تاریخی حاضر، دارای چندین ویژگی اساسی است که آن را در زمره بهترین متن‌های فارسی برجای مانده از سده 6ق قرار داده است که برخی از آن‌ها، به شرح ذیل است: | متن مهم ادبی- تاریخی حاضر، دارای چندین ویژگی اساسی است که آن را در زمره بهترین متن‌های فارسی برجای مانده از سده 6ق قرار داده است که برخی از آن‌ها، به شرح ذیل است: | ||
| خط ۶۱: | خط ۵۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: تاریخ]] | |||
[[رده: تاریخ ایران]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات آبان 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۹
| ذيل نفثة المصدور | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابو الرجا قمي، نجم الدين (نویسنده) مدرسی طباطبایی، سید حسین (مصحح) |
| ناشر | مجلس شوراي اسلامي. کتابخانه، موزه و مرکز اسناد |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1388ش. |
| چاپ | دوم |
| شابک | 978-600-5594-52-2 |
| موضوع | وزيران - ايران ايران - تاريخ - سلجوقيان، 429 - 590ق. |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | /الف2ت2 / 815 DSR |
ذیل نفثة المصدور اثر نجم‌الدین ابوالرجاء قمی، یکی از مستوفیان ادوار اخیر دوره سلجوقی، اثری ادیبانه و منشیانه و یکی از متون برجسته ادب فارسی قدیم، از اواخر قرن ششم هجری است که با رونویسی حسین مدرسی طباطبایی، منتشر شده است.
این اثر نخستین بار به‌نام «تاریخ الوزراء» در سال 1363 چاپ شده است[۱].
متن مهم ادبی- تاریخی حاضر، دارای چندین ویژگی اساسی است که آن را در زمره بهترین متن‌های فارسی برجای مانده از سده 6ق قرار داده است که برخی از آن‌ها، به شرح ذیل است:
- اثری پرمطلب در تاریخ وزارت است، موضوعی از تاریخ که هم با تاریخ مربوط است و هم با اندیشه سیاسی. این رشته در تاریخ‌نگاری اسلامی، مورد توجه بوده و در طول قرون، آثاری شایسته در این زمینه نوشته شده است. اهمیت وزارت در جهان اسلام، در کنار سلطنت، به اعتبار نفوذ تفکر ایرانی- اسلامی و نیز پایبندی به نوعی مردم‌خواهی و نخبه‌گرایی در حکومت، از آن روی که وزارت، شامل مجموعه‌ای از فرهیختگان و زبدگان ملت است، بر کسی پوشیده نیست. به هر روی، این اثر را باید در این زمینه، اثری مهم شمرد.
- دوم ارزش ادبی این متن کهن است که با نثری پخته و سخته و در عین حال متأثر از زبان عربی، نگارش یافته و آن را از لحاظ نوشتاری در جایگاه والایی قرار داده است. بدون شک این کتاب می‌تواند موضوع چندین کار مستقل ادبی در حوزه زبان فارسی باشد.
- سومین نکته، اهمیت آن از نگره تاریخ اجتماعی و فرهنگی ایران، به ویژه قم و نواحی آن در سده 6ق است. ظرایف و دقایقی که در این اثر در این‌باره دیده می‌شود، می‌تواند مبنایی برای یک تاریخ اجتماعی و فرهنگی برای این بخش مکانی و زمانی از تاریخ ایران اسلامی باشد[۲].
نثر این اثر، نثری منشیانه و بیشتر عبارات آن، به گونه امثال و حکم است و مؤلف «مرزبان‌نامه» نیز به همین دلیل، آن را می‌ستاید. اما باید توجه داشت که این اثر، آینه امثال و حکم رایج در زبان فارسی در آن عهد نیست، بلکه بیشتر عبارات آن، ترجمه از اشعار و عبارات و امثال عربی است که منشیان و ادیبان آن زمان، در آثار عربی آن دوره می‌خواندند و آگاهی و احاطه بر آن در آن روزگار، برهان بلاغت و ادب بود[۳].
فهرست محتوا و فهرست نام‌ها در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمات کتاب.